Fuck It

Ο μπαμπάκας

Αχιλλείας POV

"Νικόλα? Νικόλα που είναι ο Σταύρος? Είναι καλά ο αδελφός μου? Που είναι?" Ρωτάω κλαίγοντας καθώς τον πλησιαζω και τότε εκείνος ανοίγει τα χέρια του και με βάζει στην μεγάλη και ζέστη του αγκαλιά που έχει το χάρισμα να τα κάνει όλα πάντα λίγο καλυτερα.

"Μην ανησυχείς γλυκιά μου καύλα... Θα γίνει καλά ο μπάσταρδος ο αδελφός σου." Μου λέει με τον πιο γλυκό τρόπο που μπορεί και εγώ αμέσως τον αγκαλιάζω σφιχτά και άρχιζω να κλαίω σαν μωρό.

"Δεν θέλω να πεθάνει! Δεν θέλω να πάθει κάτι ο αδελφός μου δεν θέλω!" Φωνάζω κάπως υστερικά και εκείνος φιλάει τα μαλλιά μου.

"Μην ανησυχείς Αχιλλεία μου όλα καλά θα πάνε. Απλά... Σκέψου το σαν μια κακή βραδιά. Θα κρατήσει λίγο όλο αυτό. Θα περάσουν οι ώρες και θα μας πουν ότι ο βλάκας ο αδελφός σου είναι καλά..." Μου λέει για να με παρηγορήσει και να με κάνει να νιώσω καλυτερα ενώ ταυτόχρονα χαϊδευει τα μαλλιά μου.

"Είναι ένας εφιάλτης. Όλοι οι εφιάλτες κρατάνε περίπου ένα βράδυ... Έτσι και αυτός..." Συνεχίζει να μου λέει και απλά πηδάω πάνω στην αγκαλιά του και τυλίγω τα πόδια μου γυρω απο την μέση του σαν μωρό κάνοντας τον να γελάσει λιγάκι.

"Οκέι αυτό είναι και σέξι και χαριτωμένο ταυτόχρονα." Σχολιάζει καθώς χωρίς να με αφήσει από την αγκαλιά του κάθεται σε μια καρέκλα στην αίθουσα αναμονής. Εγώ είμαι ακόμα μέσα στην ζέστη αγκαλιά του και απλά προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη.

Ο Σταύρος θα γίνει καλά.

Θα γίνει καλά.

Δηλαδή δεν υπάρχει λόγος να πεθάνει.

Είναι νέος... Όμορφος έξυπνος... Αστείος... Καλός...

Και πάνω από όλα είναι ο αδελφός μου.

Και δεν θέλω να πεθάνει ο αδελφός μου...

Μετά δεν θα έχω τον καλύτερο φυλακα ιππότη που θα μπορούσα ποτέ να έχω.

Και ας είναι υπερβολικός μερικές φορές.

Δεν με νοιάζει.

Εγώ απλά θέλω τον αδελφό μου...

"Αχιλλεία..." Ακουω ξαφνικά την φωνή του πατέρα μου και βιαστικά ανοίγει τα μάτια μου διάπλατα και βγαίνω από την αγκαλιά του Νικόλα.

"Μπαμπά? Μπαμπά μου ήρθες?" Ρωτάω χαρουμενη καθώς τρέχω κοντά του και εκείνος με αγκαλιάζει.

"Ηρθα αγάπη μου... Φυσικά και θα ερχόμουν. Ο αδελφός σου... Ο γιος μου είναι σοβαρά στο νοσοκομείο. Δεν θα μπορούσα να λείπω." Μου λέε χαιδεύοντας τα μαλλιά μου και χαμογελάω χαρούμενη.