Fuck It

Εμμονή

Αχιλλείας POV

Ζαλίζομαι...

Ζαλίζομαι πολύ...

Νιώθω πιασμένη...

Η μάλλον φυλακισμένη.

Και πονάω λιγάκι...

Πονάει το κεφάλι μου...

"Μην τολμήσεις και βγάλεις κιχ θα την σκοτώσω." Ακουω κάποιον να λέει και τρομάζω.

Fuck.

Τι στο καλό?

Ανοίγω φοβισμένη τα μάτια μου και νιώθω να ζαλίζομαι αρκετά.

Το ξεπερνάω γρήγορα όμως όταν βλέπω τον Νικόλα απέναντι μου δεμένο και τον και καλά φίλο του Νικόλα μου τον Σακη να με σημαδεύει με ένα όπλο.

Ναι.

Τέλεια.

"Νικόλα? Τι στο καλό συμβαίνει?" Ρωτάω ενώ προσπαθώ να κουνηθώ όμως τότε καταλαβαίνω ότι τα χέρια μου και τα πόδια μου να είναι δεμένα.

"Γεια σου όμορφη." Ακουω τον Μάριο να λέει κάπως ειρωνικά και τον κοιτάζω με μίσος.

"Αντε γαμησου." Τον βρίζω και εκείνος με πλησιάζει.

"Θα γίνει και αυτό." Μου λέει και πραγματικά θέλω να τον χτυπήσω.

"Αχιλλεία μου μείνε ήρεμη σε παρακαλώ. Για το μωράκι μας." Μου λέει και τον κοιτάζω στα μάτια.

"Όλα θα πάνε καλά. Απλά μείνε ήρεμη." Μου λέει ξανά και τότε βλέπω τον μαλάκα να χαμογελάει.

"Τι θέλεις? Γιατί το κάνεις αυτό?" Τον ρωτάω επιθετικά και εκείνος παίρνει μια τούφα από τα μαλλιά μου και τα πειράζει.

"Μην την αγγίζεις." Λέει ο Νικόλας εκνευρισμένος όμως ο Μάριος δεν του δίνει σημασία.

"Μην ανησυχείς πριγκίπισσα. Δεν θα σας κανουμε κακό. Απλά θέλουμε ένα στικάκι από τον πατέρα σου που μας δείχνει να σκοτώνουμε τον Γιάννη σου." Μου λέει και τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα.

"Και... Θα φροντίσουμε να μην συνεχίσεις τις έρευνες για να μας βάλεις φυλακή. Γιατι θα πέσουμε εμείς... Και θα παρουμε μαζί μας κάποιον που αγαπάς." Μου λέει και στην συνέχεια γυρνάει και κοιτάζει τον Νικόλα.

"Αντε γαμησου." Του λέω ξανά για να εκφράσω τον θυμό μου και εκείνος γυρνάει και με κοιτάζει.

Πραγματικά νιώθω να βραζω από τα νευρα μου.

Φταίει το ότι εκείνος είναι ένας μαλάκας αλλά και οι ορμόνες τις εγκυμοσύνης που κάνουν πάρτυ.