"Ελα μια για την μαμά..." Λέω στην Καλλιρρόη Ζωή καθώς πάω να της δώσω μια κουταλιά από την φρουτόκρεμα της για να φαει και εκείνη αμέσως ανοίγει το μικρό της στοματάκι και τρωει το φαγητό της.
"Μπράβο αγάπη μου! Μπραβο μωρό μου εσυ!" Την επιβραβεύω και εκείνη αρχίζει να γελάει.
Η γλυκούλα μου...
"Ελα να φας και μια μπουκιά για τον μπαμπά..." Της λέω γεμίζοντας ακόμα μια κουταλιά από την παιδική κρέμα που δεν ξέρω πως την τρώνε τα μωράκια αυτή την αηδία και τότε εκείνη ανοίγει ξανά το στοματάκι της και τρωει ξανά.
"Μπράβο καμάρι μου έτσι τρωγε το φαγητό σου να γίνεις μια μεγάλη και όμορφη κοπέλα." Της λέω και τότε ακουω το κουδουνι του σπιτιού να χτυπάει.
"Ήρθε ο θείος Στέφαν! Ο νονός σου!" Της λέω και εκείνη γελάει ξανά ενθουσιασμένη.
Σηκώνομαι από το τραπέζι την βγάζω από το καρεκλάκι φαγητου της και έχοντας την στην αγκαλιά μου πάω να ανοίξω την πόρτα στον φίλο μου.
Δεν μπορεί να είναι κανένας άλλος.
Αυτός και η γειτονισσα μου η Μπέκι είναι οι μόνοι φίλοι μου εδώ στην Αμερική και όλοι μου οι συγγενείς είναι στην Ελλάδα.
Και εκτός αυτού σήμερα στο Πανεπιστήμιο έδιναν το τελευταίο μάθημα με τον Νικόλα μόνο που ο Νικόλας έδινε στις 6 δηλαδή πριν μισή ώρα και ο Στέφανος έδινε στις 3 το μεσημέρι και ο Νικόλας του έδωσε την «αγγαρεία» να έρθει να μου κάνει παρέα μιας και δεν θέλει να με αφήνει τόσες ώρες μόνη μου για να μην νιώθω μοναξιά.
Που τώρα που η μπεμπα έχει αρχίσει να κοιμάται πολύ λίγες ώρες σε σχέση με πριν να μπουσουλαει να θέλει συνέχεια παρέα μόνο μοναξιά δεν προλαβαίνω να νιώσω.
Εχω συνέχεια την μικρή μου Μίνι που θέλει συνέχεια παρέα και να κάνει ζαβολιες
Για αυτό και εγώ και η μαμά με τον μπαμπά μου λέμε ότι η μικρή δεν μοιάζει στον Νικόλα αλλά ουτε και σε εμένα αλλά μοιάζει στον Σταύρο.
Του μοιάζει και εμφανισιακά (όπως και σε εμένα) αλλά εγώ ήμουν πολυ ήρεμη και ησυχη και σαν μωρό και σαν παιδάκι αλλά και σαν έφηβη.
Και τώρα δηλαδή αν εξαιρέσει κάνεις τις ώρες που πηδιέμαι με τον Νικόλα η που με ενοχλεί ο Νικόλας... Πάλι ησυχη είμαι.
Και ναι ο Νικόλας προσπαθεί να αποδείξει ότι η Καλλιρρόη Ζωή μας δεν μοιάζει στον Σταύρο αλλά σε εμένα και σε εκείνον αλλά... Οχι.
BẠN ĐANG ĐỌC
Fuck It
Hài hước"Σταύρο..." Λέω κοιτάζοντας τον με μίσος. "Νικόλα..." Λέει και εκείνος το όνομα μου με απέχθεια στην φωνή του. "Σταύρο..." Λέω ξανά. "Νικόλα..." Με αντιγράφει ο λουμπας. "Αχιλλεία!" Πετάγεται ξαφνικά η αδελφή του και αμέσως γυρνάμε και την κοιτά...
