Fuck It

Και κάπως έτσι όλα πήγαν χάλια

Λίγο πριν τον χαμό...
Νικόλας POV

''Νιώθω ότι είμαι ο μεγαλύτερος μαλάκας του κόσμου..." Λέω στην Τζένη ενώ είμαι ξαπλωμένος πάνω στο παλιό μου κρεβάτι και κοιτάζω το ξύλινο ταβανι από πάνω μου.

"Ελα τώρα... Δεν είσαι μαλάκας... Θυμωμένος είσαι και με το δίκιο σου." Μου λέει εκείνη καθώς με πλησιάζει με δυο ποτήρια γεμάτα βότκα λεμόνι.

"Ελα πάρε να πιείς." Μου λέει καθώς μου δίνει το ποτήρι με την βότκα και αφήνω μια ανάσα.

"Δεν πίνω. Μόνο μπύρα. Δεν θέλω να γυρίσω σπίτι ξημερώματα μεθυσμένος." Της λέω εγώ και εκείνη γελώντας ειρωνικά κάθεται δίπλα μου.

"Φοβάσαι μην σου φωνάξει η στρατηγός Αχιλλεία?" Με κοροιδευει ξανά.

"Ελα ρε Τζένη μην την λες στρατηγό. Βασικά η Αχιλλεία δεν με καταπιέζει καθόλου. Σου το έχω ξανά πει αυτό. Απλά δεν θέλω να της δώσω αφορμή να θυμώσει. Δεν είναι σωστό ενώ εκείνη κάθεται ένα ακόμα Σαββατόβραδο στο σπίτι μόνη της με το μωρό εγώ να βγαίνω και να πίνω μέχρι το ξημέρωμα. Για αυτό θα φυγω και όλας σε μια δυο ωρες." Της εξηγώ και εκείνη αφήνει μια ανάσα.

"Νικόλα είσαι είκοσι ενός χρονών και χάρη της Αχιλλείας δεν κάνεις τίποτα άλλο περα απο το να διαβάζεις και να κάνεις το σκυλάκι της." Μου λέει και την κοιτάζω έκπληκτος.

Είμαι εγώ το σκυλάκι της Αχιλλείας?

Οχι...

Φυσικά και όχι...

"Δεν τα κανω όλα αυτά μόνο για εκείνη... Αλλά έχω και ένα μωρό... Μια κόρη. Ουτε για εκείνη είναι σωστό να γυρίσω σπίτι ξημερώματα μεθυσμένος." Της απαντάω εγώ και σηκώνει το φρύδι της και με κοιτάζει ξανά με ειρωνία στο βλέμμα της.

"Ναι γιατί το τριών μηνών μωρό θα καταλάβει ότι εσυ έχεις πιει. Που ουτε ενα ποτήρι βότκα δεν πίνεις για να μην σε μαλώσει η στρατηγός." Με κοροιδευει και έχω αρχίσει να θυμώνω λιγάκι με αυτά που λέει.

"Τζένη δεν πίνω και μάλιστα έχω αρχίσει να εκνευρίζομαι λιγάκι με τον τρόπο που μιλάς για την Αχιλλεία. Τέρμα. Η Αχιλλεία είναι η κοπέλα μου ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου μητέρα της κόρης μου και δεν δέχομαι από κανέναν να την προσβάλει." Της λέω κάπως απότομα προσπαθώντας να συγκρατησω τον εαυτό μου και να μην αρχίσω να φωνάζω.

"Ναι μόνο που εκείνη δεν σε σέβεται. Για αυτό φώναξε τον Στέφαν στο σπίτι ενώ εσυ έλειπες... Και για αυτό μάλιστα το καλοκαίρι θα φυγει και ένας θεός ξέρει πότε θα ξανά δεις εκείνη η το μωρό σας..." Μου απαντάει εκείνη και το τελευταίο μπορώ να πω ότι ήταν μαχαιρια στην καρδιά.