Fuck It

Ευτυχισμένοι για πάντα...

Αχιλλείας POV

"Εδώ είμαστε..." Μου λέει ο Νικόλας καθώς μπαίνουμε μέσα σε ένα διαμέρισμα μερικά στενά πάνω από το σπίτι μας και κοιτάζω γυρω γυρω παρατηρώντας τον χώρο.

Φαίνεται υπερβολικά καθαρό και φωτεινο το διαμέρισμα. Οι τοίχοι είναι βαμμένοι σε γήινα χρώματα και τα έπιπλα έχουν ένα αριστοκρατικό vintage υφος.

"Τελικά δεν μου είπες. Ποιανου είναι αυτό το διαμέρισμα?" Τον ρωτάω μπερδεμένη.

"Κοίτα λίγο πιο προσεκτικά τον χώρο και πες μου εσυ..." Μου απαντάει και τότε προχωράω μέσα στο σαλόνι όπου βλέπω μια φωτογραφία μιας γυναίκας η οποία μοιάζει απίστευτα πολυ στον Νικόλα.

Είναι κάπως γνωστή μελαχρινή με μεγάλα μαύρα μάτια... Κάθεται πάνω σε μια ξυλινη κουνια φορώντας ένα κίτρινο φόρεμα. Στην αγκαλιά της έχει ένα μικρό μωράκι και το κοιτάζει χαμογελαστή.

Όπα.

Έχε γουστο.

Κοιτάζω μια φωτογραφία όπου είναι μέσα σε μια ασημένια κορνίζα και βλέπω ξεκάθαρα τον Οδυσσέα... Πολυ πιο νέο με την ίδια γυναίκα και στην αγκαλιά τους έχουν ένα μικρό αξιολάτρευτο αγοράκι το οποίο είναι ξεκάθαρα ο Νικόλας.

"Αυτό είναι το πατρικό σου?" Τον ρωτάω και τότε εκείνος γελωντας παίρνει μια άλλη κορνίζα και μου την δείχνει.

"Ναι... Εδώ ζουσα με τον μπαμπά μου. Μέχρι που πέθανε η μαμά μου." Μου λέει και τότε κοιτάζω και την φωτογραφία στην κορνίζα που μου εδωσε ο Νικόλας και βλέπω μια υπερβολικά χαριτωμένη φωτογραφία του Νικόλα ο οποίος πρέπει να είναι περίπου πεντε χρονών στην αγκαλιά του πατέρα του του οποίου έχει φέρει ένα μπολ μακαρόνια και κιμά καπέλο και γελάω λιγάκι.

"Ήσουν από τότε μαλακισμένο." Τον βρίζω και γελάει ξανά ενώ εγώ αφήνω την κορνίζα στο τραπεζάκι.

"Ναι... Αυτό είναι αλήθεια. Από μικρός όλο βλακίες έκανα. Μου άρεσε να πειράζω τους πάντες. Ειδικά τον μπαμπά μου. Όπως άρεσε και στην μαμά μου να τον πειράζει. Είμαι σίγουρος ότι αν ζουσε θα του κάναμε μαζί bulling κάθε μέρα όλη μέρα κάθε στιγμή μέχρι που θα μας παρατούσε. Ποση βλακεία να αντέξει και αυτός ο άνθρωπος." Σχολιάζει και γελώντας πειράζω το μάγουλο του.

"Οοο είσαι ξεκαθαρα your mother's son. Mamma's boy." Τον κοροϊδεύω.

"Ναι η αλήθεια είναι ότι είχα τρομερή αδυναμία στην μαμά μου. Ήταν και εκείνη υπέροχη. Δηλαδή... Δεν θυμάμαι τι έκανε και ήταν υπέροχη... Αλλά θυμάμαι ότι με έκανε να νιώθω τρομερή αγάπη. Να την λατρευω." Μου λέει και τον αγκαλιάζω.