Fuck It

Γεννητούρια

Αρκετοί μήνες μετά...

''Δηλαδη μου λες οτι η κορούλα μου η Καλλιρρόη Ζωή μου κλώτσησε τόσο δυνατά και εγώ δεν ημουν εκεί?" Ρωτάω με παράπονο την Αχιλλεία μέσα βιντεοκλήσης καθώς περπατάω προς την εστία.

"Ασε ασε Νικόλα μου... Η κόρη σου από την μέρα που μπήκα στον έβδομο μήνα έχει αρχίσει να ρίχνει κάτι κλωτσιές να τραβάει τον ομφάλιο λώρο και είμαι σίγουρη ότι έχει κάνει μαξιλαρι την ουροδόχο κύστη μου. Δεν εξηγείται αλλιώς το γεγονός ότι κάθε τρεις και λίγο πάω συνεχεια τουαλέτα." Μου λέει εκείνη και γελάω λιγάκι.

"Ελα μωρε είσαι πολυ τυχερή που το ζεις όλοι αυτό τώρα... Είσαι έγκυος και σε δυο μήνες θα έχουμε στην αγκαλιά μας την κόρη μας." Τηε λέω και πραγματικά αυτή την στιγμή απλά θα ήθελα να είμαι εκεί να αφήσω ένα φιλάκι στην κοιλίτσα της η οποία έχει φουσκώσει αρκετά τώρα που είναι στην 30η εβδομάδα.

Το κοριτσάκι μου έχει μεγαλώσει...

"Σε ένα μήνα σε περιμένω. Μου το έχεις υποσχεθεί ότι θα είσαι στην Ελλάδα δίπλα μου πριν μπω στον μήνα μου. Ξέρεις ότι αν σπάσουν τα νερά νωρίτερα και καταλήξω να γεννάω μόνη μου χωρίς εσένα στο πλευρό μου δεν θα το πάρω και πολυ ψυχραιμα. Είμαι ικανή να το κρατήσω μέσα στην κοιλίτσα μου μέχρι να έρθεις." Μου λέει και γελάω λιγάκι μαζί της.

"Μην ανησυχείς αγάπη μου. Ο βλάκας ο γιατρός σου είπε ότι η πιο πιθανή ημερομηνία είναι 24 Νοεμβρίου. Την ημέρα των Ευχαριστιών. Θα είμαι εκεί σίγουρα. Και πιο πριν μάλιστα. Εχω συνεννοηθεί. Θα είμαι εκεί." Της λέω και εκείνη αφήνει μια ανάσα.

"Οκέι. Απλά... Όσο πλησιάζει ο καιρός εκτός από την ανυπομονησία έρχεται και το άγχος. Και όχι μόνο για την γέννα αλλά και για τις επόμενες μέρες. Που θα είμαστε... Πλέον γονείς. Που θα είμαι μαμά... Και μετά την αλλαγή του χρόνου... Εσυ θα φυγεις... Και σιγά σιγά εχω αρχίσει να αγχώνομαι υπερβολικά. Ειδικά από την στιγμή που δεν θα είσαι εκεί να με βοηθήσεις." Μου λέει και στεναχωριέμαι λιγάκι.

"Ρε αγάπη μου... Μην το κάνεις αυτό. Και εγώ στεναχωριέμαι πολυ που δεν θα μπορώ να είμαι συνέχεια δίπλα σας... Αλλά... Έτσι είναι τα πράγματα... Και ο λόγος που είμαι μακριά σας είναι για να εχω ένα καλυτερα επαγγελματικό μέλλον... Και έτσι θα μπορώ να προσφέρω στην κόρη μου τα μέγιστα." Της λέω και εκείνη αφήνει μια ανάσα.

"Ναι Νικόλα μου το ξερω και το καταλαβαίνω. Και αναγνωρίζω ότι θα είναι ακόμα πιο δυσκολο για εσένα. Γιατί έχω θα έχω την κόρη μας τουλάχιστον. Εσυ θα την βλέπεις σπάνια... Και ξέρω ότι αυτό θα πονάει αρκετά. Εγώ ας πουμε δεν μπορώ να σκεφτω ουτε μια μέρα από την ζωή μου μακριά από την Καλλιρρόη Ζωή μας..." Μου λέει και ναι...