Fuck It

Φακ.

Νικόλας POV

Νιώθω να ζαλίζομαι...

Να ζαλίζομαι υπερβολικά πολυ...

Δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει αυτή την στιγμή... Απλά ζαλίζομαι...

Νιώθω το κεφάλι μου βαρύ...

Κρυωνω...

Με το ζόρι μπορώ να ανοίξω τα μάτια μου.

Ναι... Τελικά αυτός ο θάνατος είναι υπερβολικά αργός και βασανιστικός...

Δεν ξέρω τι ακριβώς μου συμβαίνει...

Απλά... Θέλω να κοιμηθώ... Για... Για πάντα...

"Νικόλα... Νικόλα! Ξυπνα Νικόλα!" Ακουω την Τζένι να μου φωνάζει και κουρασμένος ανοίγω τα μάτια μου και την κοιτάζω.

"Γιατί απλά δεν με αφήνεις να πεθάνω στην ησυχία μου? Ενοχλω κανέναν?" Την ρωτάω ενοχλημένος.

"Νικόλα δεν μπορείς να πεθάνεις εδώ..." Μου λέει κάπως αγχωμένη.

"Δεν ταιριάζω με τις κουρτίνες? Περίμενε όταν πεθάνω και γίνω χλωμός ίσως να ταιριαξω καλυτερα..." Της λέω ειρωνικά και κλείνω ξανά τα μάτια μου.

"Νικόλα το σχέδιο είναι να μην πεθανεις και επειδή δεν πρόκειται να βάλω και την δική μου ζωή σε κίνδυνο δεν θα πεθάνεις." Μου λέει εκνευρισμένη και τότε νιώθω ένα μικρό πονακι στον καρπό μου και ανοίγω τα μάτια μου ξανά.

Την βλέπω να μου έχει βάλει έναν όρο και πραγματικά απορώ.

Υποτίθεται ότι αυτό θα με κάνει καλυτερα?

"Τζένι δεν ξέρω αν το έχεις καταλάβει αλλά θέλω να πεθάνω γιατί αν δεν πεθάνω κάτι κακό θα συμβεί στην Αχιλλεία μου... Και δεν θέλω να συμβεί κανένα κακό στην Αχιλλεία μου..." Της λέω και όλα αρχίζουν να γίνονται κάπως θολά γυρω μου.

"Νικόλα όσο και γλυκό να το βρίσκω το γεγονός ότι θέλεις να προστατέψεις την αγαπημένη σου Αχιλλεία είναι καλή στιγμή να σε ενημερώσω ότι είναι άσκοπο..." Μου λέει και σιγά σιγά αισθάνομαι την φωνή της να χαμηλώνει...

Μέχρι που απλά δεν την ακουω πια...

Και όλα μαυρίζουν γυρω μου για ακόμα μια φορά...

"Νικόλα? Νικόλα μου? Μωρό μου αγάπη μου το σου συμβαίνει?" Ακουω ξαφνικά την υπέροχη και γλυκιά φωνή της Αχιλλείας μου και με δυσκολία προσπαθώ να ανοίξω τα μάτια μου.

"Ηρεμησε πριγκίπισσα μια χαρά είναι ο πρίγκιπας σου... Τον έφτιαξα μην ανησυχείς... Μάλλον δεν θα πεθάνει..." Λέει η Τζένι κάπως ειρωνικά και σιγά σιγά αρχίζω να νιώθω ξανά το σώμα μου.