Fuck It

Καλά περνάει

Αχιλλείας POV

''Πονάω... Πονάω πολυ..." Γκρινιάζω στην μαμά μου ενώ είμαι ξαπλωμένη στο κρεβάτι του μαιευτηριου ένας θεός ξέρει πόση ώρα τώρα και εκείνη χαιδευει τα μαλλιά μου.

"Ελα αγάπη μου... Ηρεμησε... Σε λίγο θα ξεκινήσει ο τοκετός και μετά θα έχεις το μωράκι σου στην αγκαλιά σου." Μου λέει εκείνη για να με κάνει να νιώσω καλυτερα.

"Αυτό μου είπες πριν μια ώρα..." Της λέω εκνευρισμένη.

"Βασικά πριν δυο ωρες..." Μου λέει και τότε νιώθω έναν ακόμα δυνατό σπασμο και φωνάζω ξανά από τον πόνο.

"Ηρεμησε μωράκι μου... Ελα σιγά σιγά ανεβαίνουν οι συσπάσεις και θα ξεκινήσει ο τοκετός..." Μου λέει και τότε ξαπλώνω καλυτερα στο κρεβάτι μου.

"Αφου έχουν σπάσει τα νερά γιατί δεν βγαίνει το μωρό? Γιατί δεν ξεκινάει ο τοκετός? Δεν αντέχω άλλο..." Λέω ενώ μερικά δάκρυα κυλάνε στα μαγουλα μου.

"Καρδιά μου ηρεμησε... Μην κλαις ψυχή μου. Είναι φυσιολογικό να πονάς τόσο αλλά δεν είσαι έτοιμη να ξεκινήσει ο τοκετός. Σιγά σιγά θα γίνει. Δεν είναι όλες οι γέννες ευκολες." Μου λέει σκουπιζοντας τα δάκρυα μου.

"Και ο Νικόλας? Σε πόση ώρα θα είναι εδώ? Δεν μπορώ αλλά μόνη μου. Τον θέλω εδώ. Τον θέλω δίπλα μου." Της λέω και εκείνη χαμογελάει λιγάκι.

"Πήρε την δεκαωρη πτήση. Πήγε στην Νέα Υόρκη πριν έξι ώρες ξεκίνησε." Μου λέει και την κοιτάζω εκπληκτη.

"Δηλαδή είμαι εδώ τουλάχιστον... Έξι εφτα ώρες?" Ρωτάω χωρίς να το πιστεύω και εκείνη καθαρίζει τον λαιμό της.

"Ναι... Ναι λιγάκι." Μου λέει και γυρνάω και κοιτάζω την κοιλιά μου.

"Μωρό μου γιατί δεν βγαίνεις επιτέλους? Γιατί βασανίζεις την μανουλα σου?" Το ρωτάω και η μαμά μου γελάει λιγάκι.

"Ελα τώρα αγάπη μου... Θα βγει η κόρη σου. Ήδη αποφάσισε να έρθει νωρίτερα. Μην μπεις στους δυσκολους μήνες τον όγδοο και τον ένατο." Μου λέει και εγώ γυρνάω και την κοιτάζω κάπως τρομαγμένη.

"Δεν υπάρχει περίπτωση να γεννηθεί με κάποιο πρόβλημα έτσι δεν είναι? Δεν υπάρχει θέμα που είμαι ακόμα στον έβδομο μήνα?" Την ρωτάω και εκείνη μου χαμογελάει.

"Οχι μωρό μου μην ανησυχείς. Όλα θα πάνε καλά. Απλά για μερικές μέρες θα μπει σε θερμοκοιτίδα. Αλλά δεν είναι πρόβλημα αυτό. Και εσυ με τον Σταύρο στον όγδοο μήνα σας γέννησα. Δυο εβδομάδες αργότερα από ότι γεννάς εσυ τωρα." Μου λέει και βάζω το χέρι μου στην κοιλιά μου και την χαιδευω τρυφερά.