Fuck It

Ο πατερούλης

Νικόλας POV
Πέντε χρόνια πριν...

''Καλά Νικόλα δεν μπορείς να πιστέψεις τι έχει συμβεί." Μου λέει η φίλη μου η Νάνσυ και εγώ σηκώνω το βλέμμα μου από το βιβλίο μαθηματικών και την κοιτάζω.

"Τι κυλικείο φαγητό που δεν είναι μπαγιάτικο?" Ρωτάω και εκείνη μουτρωνει λιγάκι.

"Φυσικά και όχι. Για τον κυριο Ανέστη μιλάμε ο οποίος σήμερα μας είπε να μην παρουμε καφέ γιατί θα γεμίσουν οι τουαλέτες." Απαντάει και το σκέφτομαι λιγάκι.

"Αισθάνομαι ότι θα έπρεπε να ενημερώσουμε το υγειονομικό. Η το υπουργείο Παιδείας." Σχολιάζω.

"Ναι οκέι θα το κάνουμε από εβδομάδα. Ελα έξω τώρα να δεις τι συνέβη. Δεν θα το πιστευεις." Μου λέει με ανυπομονησία και τελικά αφήνω μια ανάσα και το βιβλιο μου στο θρανίο και σηκώνομαι.

"Ελπίζω να αξίζει." Της λέω και εκείνη με κοιτάζει με ενθουσιασμό στα μάτια της.

"Ένα έχω να σου πω. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κουτσομπολιό της χρονιάς στο σχολείο μας." Μου λέει και τελικά βγαίνουμε έξω από την τάξη μας και πάμε στην μεριά του προαυλιου που κάθεται συνήθως η παρέα μας.

Στο δίπλα όμως παγκάκι βλέπω κάτι που όντως δεν το περίμενα και μπορώ να πω ότι μου φαίνεται εξωπραγματικό.

Η Αχιλλεία...

Η αδελφή του μεγαλύτερου μαλακα του σχολείου και εχθρου μου του Σταύρου Χατζηστεφάνου...

Το φυτό.

Η μις αδιάφορη.

Η μις παράξενη.

Να φιλιέται με ένα αγόρι...

Το οποίο πρέπει να είναι και από άλλο σχολείο γιατί δεν τον έχω ξανά δει ποτέ και... Εγώ είμαι ο Νικόλας.

Όλους τους ξέρω σε αυτό το σχολείο.

Ουαου.

Να κάτι που δεν περιμενα να δω να συμβαίνει ποτέ.

Οκέι η Αχιλλεία είναι μια σχετικά... Ομορφη κοπέλα.

Έξυπνη... Μάλλον...

Και γενικά έχει μια ιδιαίτερη παρουσία όλα αυτά τα χρόνια...

Όμως είναι ένα από τα πιο αδιάφορα άτομα που έχω γνωρίσει στην ζωή μου.

Πως γίνεται κάποιος να ενδιαφέρεται τόσο για εκείνη για να την ερωτευτεί και όλας και να την φιλήσει?

Για κάποιο λόγο... Αισθάνομαι λιγάκι περίεργα.

Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αλλά... Νιώθω παράξενα.