Kadehlerce Aşk

Levla Vazgeçti

Gülmüyor yüzün böyle değildin

Başın öne düşmüş kime eğildin

Hangi savaşta kime yenildin

Sen ki neler gördün nelere direndin

Levla güzünde yaşlarla vazgeçti

Levla gözünde yaşlarla vazgeçti

Levla sil yaşını bunlarda geçti

Gülümse biraz bahar geldi...

-

Aradan iki koca gün geçmişti ve Rüya yemek yerken,uyurken,duş alırken hatta sadece nefes alırken dahi durup düşünüyordu.Işıl'ın kendini bir kurbanlık koyun gibi feda edişini düşünüyordu.

Teknik olarak yapabilecek hiç bir şey yoktu ; kız kendi kaderine razıyken üstelik. İşin ucunda zorlama,şantaj ve tehditler olsa misal Rüya koşa koşa kızı polis karakoluna götürebilirdi. Yaşı tutmuyor olsa yine benzer bir şekilde yeri göğü inletebilirdi en sağlam avukatlarla.Lakin kız kurbanlık bir koyun gibi kesim gününü beklemekte yani on sekizine adımlayacağı günle beraber sevmeyeceği,sevilmeyeceği bir evlilikle birlikte beyaz tüllü bir kefes giymeyi razı olarak kabul etmişti kaderinde.

"Rüya.."diye gülümsedi Yeşim Hanım hem kendine hem de Rüya'ya bir fincan kahve uzatırken. "Ne o ? Bu senin ilk düğün planlaman. Hayal gücün de senin, tüm yetki de senin. Memnun olmadın gibi."

"Sorumluluklar."dedi Rüya saçlarını savurup yutkunurken. "Çok fazla olabiliyormuş Yeşim Hanım."

"Ben hep."diye başladı kız sulu mavileriyle yutkunurken. "Ben hep hapsolmak dört duvar arasında olur sanırdım ya da bilirsiniz kelepçelerle,zindanlarda olur."

"Hapsolmuş mu hissettin?"dedi Yeşim Hanım beyaz ceketini düzeltip. "Hata ettiğimi düşünmeye başlıyorum çok gençsin ve bütün sorumluluğu sana vermek biraz aceleci mi davrandım diye.."

Yeşim Hanım'ın uzun siyah saçlarına bakınıp yutkundu ve sonra mavilerini yavaşça kadının alyanslı parmağına çevirdi Rüya bakışlarını. "Siz hiç parmağınızdaki esareti taşıdınız mı? O yüzük size esirlik gibi geldi mi? Yoksa hep mutlu mu etti sizi."

"Benim pişman olduğum.."dedi Yeşim Hanım tebessümle. "Tek şey ; daha önce onu bulamamış olmak."

"Işıl Hanım ile görüşüyorum."dedi Rüya yutkunup düğün davetiyesi modellerine bakınırken. "Onun mutlu ve istekli olmadığını,kaderini kabul ettiğini biliyorum."

"Zorlama bir evlilik mi?"dedi Yeşim Hanım ciddiyetle. "Burası ciddi bir müessese Rüya ; terslik hissediyorsan seve seve başka şirketlerle anlaşabilmeleri için müsade edebil..."

"Prosedürleri biliyorum Yeşim Hanım."diye fısıldadı Rüya acıyla. "Nereye giderse gitsin kurban edilmeyi kendine kabul ettirecek birini biz süslemesek,bir başkası süsleyecek."

"Elimizden bir şey gelmiyor."dedi Yeşim Hanım derin bir nefes verip. "Ama seni asla zorlamayacağım müşteriler için. Lütfen kendini baskı altında hissetme."

"Ben onun baskısını kendi kalbimde hissediyorum."dedi Rüya hıçkırırken. "Kendi bile kendinden vazgeçmişken."