Kadehlerce Aşk

O Da Özlüyormuş

"Beni özledin mi?"diye sırıttı Efser koşa koşa parkın ucuna yürürken.

Armağan, 17 yaşında.

En çok gitar çalmaktan hoşlanıyor. Kedi insanı olsa da köpeği Arven onun göz bebeği.

Armağan lise sonda olmasına rağmen açıktan okuyor ve sınavdan sınava uğruyordu.

Armağan konuşamıyordu.

Ama duyuyordu.

Efser sabaha kadar konuşabilirdi bu nedenle.

"Benim de bir ablam var. Adı Rüya.."diye fısıldadı Efser. "Ama tam bir kabustur ! Kabus gibi bir cadoloz!"

Armağan gülümserken Efser yeniden tatlı bir gülüşle yanaştı oğlanın bugün yeşil giydiği montuna. "Ama çok güzeldir. Çok çok güzeldir. Bir de..."dedi Efser fısıltıyla. "Kız arkadaşı var esmer bomba ben diyorum o esmer bomba daha güzel diye ama.."

Armağan kaşlarını çatarken onun öfkeli ifadesiyle kikirdedi Efser.

"Normal kız arkadaş değil aslında kızma be Armağan."diye tısladı Efser. "Ablam kızın düğününü organize edecekken gelini kendine çaldı hatta. Sevgililer..."

Armağan'ın kaşları havalanırken Efser yutkundu. "Çok cesurdur ablam biliyor musun! Herkesin içinde dikildi,tuttu onun ellerinden. Kaderini bozdu. Onu bir koyun gibi kurban edeceklerdi ama..Rüya çok çok çok güçlüdür!"dedi Efser fısıltıyla. "Ben de o kadar cesurum aslında. Ben de seni buldum Armağan."

Armağan tebessüm ederken yeşillerinden bir damla savruluşuyla birlikte Efser tebessüm etti. "Ağla diye değil ki Armağan gül diye ; özür dilerim sana kötü hissetirdiysem.İlk aşkımı yolda yürürken grilerin arasındaki gökkuşağıyla bulacağımı bilemezdim."

"Gökkuşaklı şemsiyeler taşıyan pembe gocuklu bir oğlan da.."

Armağan durağa bakıp dudaklarını ısırırken telefona yazdı. "Gitmem gerek otobüsüm gelecek. Yarın...Görüşürüz."