Efser telefonuna gelen mesajları okurken yaşlı gözleriyle hıçkırıyordu acıdan.
"Yalvarırım beni dinle Efser."
"Efser ne olursun...Ne olursun parka gel."
"Efser bir ay olacak..Yüzünü görmeyeli yalvarırım."
"Efser.."
"Efser lütfen beni dinle."
"Efser çok pişmanım amacım alay etmek değildi seninle."
"Efser anla beni. Dinle ne olursun."
Efser hıçkırmayı ve gölgelere sığınmayı sürdürürken odasının tıklanmasıyla birlikte gözlerini kurulayıp "G-gir."diye buyurdu.
"Bana.."dedi Rüya dudak büzüp. "Bana bir defasında bar taburesinde oturan yaşlı bir adam sevdaya nasıl sahip çıkmam gerektiğine dair uzun uzun nasihatlar vermişti."
"Hangi adam?"dedi Efser burnunu çekerken.
"Bizim mekanda sürekli oturan bilge bir amca."dedi Rüya göz devirip. "Ben de şimdi ondan aldığım nasihatı satmaya geldim sana. Neden haftalarca tanımaya uğraştığın o çocuğu bir kalemde siliyorsun Efser?"
"Ben onun konuşma engelli sanarken..Lal olan tek yer bana diliymiş. Herkese olan açık gönül bana yalandan.."
Rüya derin bir nefes verirken yutkundu. "O zaman git ve doğruları onun yüzüne vur."diye fısıldadı.
"Evine neden gitmedin ve bize geldin?"dedi Efser sinirle. "Işıl nerede?"
"Işıl annemlerle kek yiyor."dedi Rüya göz devirip. "Ben de küçük kokarcamın kek yemesi için sorumluluk sahibi bir abla olarak.."
"Hadi oradan Tavuk Prenses! Benim dilimimi de yiyecektin ama uyuyor muyum diye baktın dimi yine?"dedi Efser.
"Yakaladın beni."diye tısladı Rüya oğlanın saçlarını öpüp. "Ama gidip Armağan'ı yakala. Hediyeler çabuk gelmez. Ve bir kez elinden kaçırırsan hediyeler yanlış adreslere gider..Ebediyen."
