Kadehlerce Aşk

Hayat Güzel Kahkahlarıyla

Armağan olduğu yerde zikzaklar çizerek o ağacın altında o koru yollarında yine yine ve yine bekliyordu.Bir aydır görmediği güzel mavileri görebilmek adına.

Defalarca kez daha yazmıştı ve taş olsa çatlardı belki ama Efser'in kırık kalbi zaten onarılmaz derece kırgınken nasıl açacaktı ki kendini ona.Umutsuzca beklerken bugün rengarenk giyinse de içine onsuzlukta ekilen grilerin betonlaşmış kör duvarlı soğukluğunu hissediyordu.

Renkleri onsuz kaybolmuş gibiydi şimdi.

Ondan geriye renkler kalmamıştı.

Sanki gökkuşağının adı Efser idi.

Renklerin adı Efser idi.

Gök maviydi sebebi Efser idi.

Kuşlar uçuyordu Efser idi nedeni.

Her şeyin güzel olma nedeni yegane sebebi Efser idi...

"Geldim."dedi arkasından gelen soğuk bir ses.

Armağan mucizeye tanıklık eder gibi dikti yeşillerini mavilere ve karşılık gelmese de sarıldı ona sıkıca. Kokusunu burnuna hapsederek. Sıkıca..

Sıkıca sardı onu. Efsersiz kalmış hücreleri doysun diye beklese de doyumsuzdu biliyordu.

Açtı sevgisine.

"Neden yalan söyledin bana?"diye fısıldadı Efser kırgınca. "Niçin yaraladın ki? Niye oynadın benimle..Niye yaptın bunu ben seni severken alay ettin.."

Armağan konuşmak istese de yine utançla dudaklarını birbirine bastırdı. Herkesle konuşuyordu ama Efser'e lal kalıyordu zira.

"Söyle Armağan. Gideceğim."dedi Efser ağlarken. "Söyle bana yeşilli."

Yeşillerden yaş damlarken Armağan yavaşça araladı ağzını.

"Armağan benim de kalbim var. İçinde artık senin hüküm sürdüğün bir kalp bu.."diye fısıldadı acıdan titreyen maviler.

"Seni seviyorum,Efser."diye fısıldadı cılız bir sesle Armağan ağlarken. "Çok."Efser'in gözleri hayretle irileşmişti ve cevap vermeden öylece kalakalmıştı zira..

Armağan'ın sesi bir erkeğe ait değildi,bir kadının ince ve tiz sesine sahipti.

"Ben.."dedi Armağan yutkunup. "Korktum.."

"Sesini duymamdan mı?"dedi Efser şaşkınca.

"Hayır,şapşal.."diye kıkırdadı Armağan ise.

Efser merakla göz kırpıştırdı.

"Ben kadın bedeninde doğan bir erkeğim."dedi Armağan hüzünle. "Saçımı kısaltabilirim bir makasla. Lakin ses tellerimi kesemem ya Efser. Korktum benim...Benim gerçek bir erkek olmadığımı düşünürsün diye.."

"O..O nasıl söz Armağan!"diye gürledi Efser oğlanı sıkıca sararken. "Sen..Tanıdığım en yakışıklı oğlansın!"

Armağan sulanan yeşilleriyle titrerken "İlk gördüğüm anda anladım ben de ilk görüşte aşka tutulduğumu ama kaçtım senden çünkü...Benden tiksinirsin sandım. Gerçek bir adam değilim diye bırakırsın sandım.Sesimi duysan..."

"B-Ben asla...Hem ben zaten hetero deği..."

"Çok var.."diye inledi Armağan. "Sırf ait olduğun bedende doğmadın diye senden iğrenen ve aşağılayan biseksüel ve eşcinseller de var."diye fısıldadı. "Sen de onlardan birisindir ve ...Ve beni istemezsin sesimi duyarsan diye korktum. O hala kadın vücudunun bana bir lütfu ya.."

Efser gülümseyip Armağan'ın omzuna başını yaslarken sırıttı. "Ne zamana kadar saklayacaktın?"

"Hormon iğneleri işe yarayana kadar ve.."dedi Efser'e göz devirip. "Ameliyat olana kadar söylemiş olurdum. Sonra.. Söyleyecektim sana kendi sesimle !"

"Ağzımda viski ve vişne suyu tadı var hem acı hem tatlı."diye fısıldadı Efser gülümserken. "Ne desem bilmiyorum ki..."

Beni sevdiğini diye geçirdi içinden Armağan ve Efser kalbini okur gibi tebessüm etti.

"Seni seviyorum gökkuşağı giyinen viski vişne suyu."diye gülümsedi Armağan'a. "Ve sen gördüğüm en cesur..En cesur erkeksin Armağan."

"Seni seviyorum Efser.."

"Viski ve vişne suyu?"dedi Efser kıkırdarken.

"C-Cesaretime!"dedi Armağan gururla haykırırken.

"EFSER'İ SEVİYORUMMMMM."