Silva

Bölüm 7: Hayran mektubu.

   İyi okumalar.

   -Hayatın ritmiyle dans etmeye bir kez başlamış birisi, öylece dans edenleri izlemeye geri dönemez, müzik son bulana değin dansa devam etmek zorundadır. 

-"Bu durumda Kahve Kokulu Ressam'ı mı düşünüyorsun cidden?"

-"Onu tanıyorsun yani."

   Hızla mutfağa daldım ve onu dışarıda bırakacak şekilde kapıyı kapattım.

-"Çıldıracağım." diye bağırdım kendi kendime.

   İçeri girdi ve kapıyı kapattı o da.

-"Burada olmanı isteseydim seni de içeri alırdım."

-"Peşini bırakmayacağım."

-"Bu sefer kimin, veya neyin, peşini bırakmak istemiyorsun Samuel?"

   Kırgındım. Ona dibine kadar kırgındım ve bunu belli etmekten de geri durmuyordum.

-"Senin, her zaman sendin. Lütfen yanlış anlama artık beni. Bak, doğru dürüst anlatmama izin verirsen neden böyle şeyler yaşadığımızı açıklayacağım."

-"Duymak istemiyorum." 

-"Ne?"

-"Saatlerdir belki mantıklı bir açıklaman vardır diye düşünüp sabrediyorum. Beni aptal yerine koydun, sonra bana seni dinleyeceğimi söyledin, şimdi de gelmiş bana şu Kahve Kokulu Ressam'ı anlatıyorsun." 

   Çok sinirliydim, sırtımı duvara yaslamaya çalıştım fakat arada fazla mesafe olduğundan sırtım duvara çarptı ve anlık yaşadığım acı yüzünden ağzımdan bir inleme kaçtı. Louis telaşla bana yaklaşmaya çalıştı ancak izin vermedim ve yavaşça aşağı doğru kayıp yere oturdum. Yanıma çömeldi.

-"Sırtın acıyor olmalı, izin ver bakayım."

-"İstemiyorum."

-"Dinlesen keşke beni."

-"Seni dinlemek de istemiyorum. Artık sadece sorduğum sorulara cevap ver, başka bir şey dinlemeyeceğim."

-"Ama-"

   Sinirle yüzüne baktım.

-"Pekala, cevaplayacağım." dedi teslim olarak.

-"Neden bana Kahve Kokulu Ressam'ı tanıyıp tanımadığımı sorarak konuyu değiştirmeye çalıştın?"

-"Konuyu değiştirmeye çalışmadım, onun gibi kokuyorsun. Sabah çarpıştığımızda da fark etmiştim ama hatırlayamadım."

-"Çoğu insan kahve kokar."

-"Bunu bende biliyorum. Çoğu insan kahve kokar, kahlúa değil."

-"Onu tanıyıp tanımamamın konuyla ne ilgisi var Samuel? Ayrıca kahlúa koktuğunu nereden çıkardın?"

-"O kutu onun için Vivian. Ayrıca her ne kadar bugün hata yapmış olsam da, aslında iyi bir gözlemciyim. Sadece ona bir hediye vermek istemiştim, buna haddim var mı onu bile bilmiyorum ama gözüme çok hoş göründü."

   Duraksadı kısa bir an da olsa.

-"Rezil bir insanım, değil mi?" 

-"Ben pek öyle söylemezdim."

   Kim bana neden hediye versin, diye düşündüm. Ayrıca resimler güzel olsa bile bu kadar incelemesi biraz, şaşırtıcıydı benim için. Hiçbir şeyi anlamıyordum, yüzüne baktım.

-"Onun resimlerini satan galerinin üst katında oturuyorum, galericiye bırakırsam verir diye düşündüm."

   Galerinin üst katında oturuyor ama sadece bugün karşılaştık, ilginç.