Silva

Bölüm 25: Ayrılık zamansız gelir.

   Son perdedeyiz artık.

Buraya kadar gelmiş herkese teşekkür ediyorum. Sizi seviyorum.

Silva için, son kez. İyi okumalar.

-Geçmiş için defalarca kalktı sonra likör dolu kadehler.

-"Sonra da bana yumruk attı." dedi Louis dudağının patlattığım kısmını göstererek.

-"Sinirimi senden çıkarırım demiştim sözünü tutmazsan."

-"Ama tutmuştum sözümü."

-"O an ikimiz de buna inanmıyorduk."

-"Durun, durun." dedi Valera elleri cebinde gülümserken. "Yaşlandığınızda tartışmanızı izlemek keyifli olur demiştim fakat bu kadar erken yaşlanmanızı beklemiyordum."

-"Daha otuz üç yaşındayız, hemen ihtiyar yaptın bizi."

-"Kendi adına konuş." dedim Louis'e karşılık. "Ben otuz iki yaşındayım."

-"Bugün doğum günüm diye beni hemen yaşlı gösteremezsin, hem altı üstü sekiz ay var aramızda. Farklı yıllarda bile doğmamışız."

Gülümsedim.

-"Öyle olsun."

Buz gibi havada gizli yerime gelmiştik. Tabi yıllar boyunca defalarca buraya geldiğimiz için artık ne kadar gizli olduğu tartışılırdı fakat gelmiştik işte.

Ben elimde pek büyük sayılmayacak bir piknik sepeti tutuyordum. Kar yağıyordu fakat hava umurumuzda sayılmazdı. Piknik sepetinin içindekileri ortaya çıkarttığımda kanıtlanır gibi oldu bu düşünce.

Yarısına kadar kahlúa dolu şişe, gelirken aldığımız dondurma ve Valera için kruvasan. Bu üçlü oldukça uyumluydu.

Çardağın üstü kapalıydı neyse ki, yoksa karların arasında oturmak zorunda kalacaktık.

-"Şunun tadına bakmamam için kırk takla atıyor olmanızı hâlâ anlamsız buluyorum." dedi Valera. Tekrar bizi ikna etmeye çalışacaktı fakat bu konuşmayı binlerce kez yaşamıştık zaten.

-"Önce bir büyüsen keşke, reşit olduktan sonra tekrar tadına bakmak istersen bir şey diyemeyiz tabii."

-"Sizce bende bundan vazgeçecek göz var mı? Hem zaten davetlere gittiğimde nezaketen içmek zorunda kalacağım."

-"Cidden doktor olmaya karar verdin yani." dedi Louis konuşmaya tekrar dahil olup.

-"Bilmem, tanınmış bir ressam olmayı da düşünebilirim. Silva kimliğini açıkladığından beri durmadan davet alıyor."

-"Evet, buna pişman oluyorum bazen sırf bu sebepten ötürü. Yıllar geçti ama hâlâ sıkılmadılar benden bir türlü."

-"Eh, normal."

-"Katılıyorum." dedi Louis de Valera'ya karşılık.

Ellerim dondurmayı çıkarıp kadehlere koymakla meşgul olduğundan kafamı geriye attım önüme düşen tutamlar görüşümü engellemesin diye. Aynı saç modelini kullanıyordum fakat saçlarımı arkaya atmaya alışmıştım artık.