ရောင်စုံခြယ်သောပန်းလေးများကို ဆိုင်အတွင်း၌ လှပစွာခင်းကျင်းထားသည်။ ဆိုင်အပြင်ဘက်၌ထုတ်ထားသောစင်လေးတွင်လည်း အပင်ပေါက်အိုးလေးများကို အစီအရီချိတ်ဆွဲထားသေးသည်။ ကောင်တာ၏တစ်ဖက်ရှိ ကြွေပန်းအိုးထဲတွင် ကျူးလစ်အဖြူများကိုစိုက်ထိုးထားကာ တခြားတစ်ဖက်အစွန်းတွင်တော့ အဝါရောင်နေကြာပန်းအိုးလေးကို တင်ထားသည်။
အချိန်ပြည့်ငေးမောချင်လောက်သည်အထိ လှပသောပန်းအိုးများကြားအလယ်မှ အိုကျနေသည့်မျက်နှာကိုမြင်တော့ ဂျောင်ကု မထိန်းနိုင်ပဲ အော်ရယ်တော့သည်။
"အွန်းဝူရာ၊ ပန်းရောင်းနေပြီး အဲ့လောက်အိုစာနေမှတော့ ဘယ်သူကလာဝယ်တော့မှာလဲ"
ကောင်တာနှင့်မလှမ်းမကမ်းရှိ စားပွဲဝိုင်းလေးတွင် ဆိုင်အပြင်ဘက်ကိုကျောပေးကာ အထဲကိုမျက်နှာမူပြီးထိုင်နေတာကြောင့် အွန်းဝူ၏အဖြစ်ကို ဂျောင်ကု အစအဆုံးမြင်နေရသည်။ ပန်းတွေကြည့်ရတာ ကြည်နူးရသလောက် ကြားထဲက အွန်းဝူ မျက်နှာကြီးမြင်ပြီး ရယ်ချင်စိတ်ကထိန်းမရ။
"မင်း တိတ်တိတ်နေစမ်း!"
အွန်းဝူက မျက်နှာကြီးရှုံ့မဲ့ကာလှမ်းအော်သော်လည်း ဂျောင်ကု ငြိမ်မခံ။
"မနေဘူးကွာ"
တစ်ခွန်းမကျန်ပြန်ပက်တော့ အွန်းဝူစိတ်ပေါက်သွားသည်။ ကိုယ့်ဘာသာ အလွတ်တမ်းစုံထောက်လေးလုပ်ပြီး ငွေရွှင်နေတဲ့ကိစ္စကို မေမေတို့က မျက်စိစပါးမွှေးစူးနေလေရဲ့။ အဒေါ့်ပန်းဆိုင်မှာ အကျယ်ချုပ်ကျနေပါသည်ဆိုမှ သူငယ်ချင်းကောင်းရှေ့နေ့လေးက ဆိုင်ကိုတကူးတကလာပြီး သူ့ကိုလာလာနှောက်သည်။ အခုလည်း ကိုယ့်ရုံးခန်းကိုယ်မထိုင်ပဲ သူများဆိုင်လာထိုင်ပြီး ညှော်နေသည်။ ဟိုတစ်နေ့ကကျ lavender roseရှာခိုင်းတဲ့ သနားကမားရုပ်နဲ့လူက သူမဟုတ်သလိုပဲ။
"အေးပါ။ နောက်တစ်ခါကျ၊ အွန်းဝူရေ ဘယ်ပန်းက ဘယ်လိုအဓိပ္ပာယ်လေးလဲလာမေးလို့ကတော့ မျက်နှာကိုပန်းထည့်လိုက်မှာ"
"ဟာ! ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်တွေ အွန်းဝူရာ"
ဂျောင်ကု ရွံသလိုလုပ်ကာ အပိုသရုပ်ဆောင်ပြလေတော့ အွန်းဝူ ဘေးစင်မှ အပင်တွေဖြန်းသည့် ပိုးသတ်ဆေးဘူးလေးကို ယူလိုက်သည်။ လက်ကိုင်လေးကိုနှိပ်ပြီးဖြန်းရသည့်ဗူးမျိုးဖြစ်တာကြောင့် လွယ်လွယ်ကူကူအသုံးပြုလို့ရသည်။ ထိုဗူးကို သကောင့်သားရှေ့နေဘက်ကိုချိန်ပြီး
