နားရက်ရှည်ယူထား၍ နောက်တစ်ပတ်ကျ အန်တီ့ကို သွားတွေ့ရမည့်အချိန် ဟိုဆော့မှာမရှိပေ။ အနီးကပ်စောင့်ရှောက်ပေးမည့် မိသားစုဝင်လည်းမရှိသည့်အန်တီ့အတွက် အကူသူနာပြုလေးအား လိုအပ်တာတွေမှာကြားခဲ့ရန်အတွက် ဟိုဆော့ မနက်ပိုင်းခွင့်ယူလိုက်သည်။ အနည်းဆုံးတော့ အိမ်မပြန်ခင် အန်တီ့ကို မျက်နှာသွားပြမှကောင်းမည်။
အလှကတ်ပြားလေးထဲမှဆိုင်နာမည်ကိုတစ်လှည့် အရှေ့တည့်တည့်မှဆိုင်ခန်းနာမည်ကိုတစ်လှည့်ကြည့်ပြီး ဟိုဆော့ ကျေနပ်သလိုပြုံးမိသည်။ ဟိုတစ်ခါရောက်လာသည့်lavendar roseတွေကို သဘောကျတာကြောင့် ဆိုင်ကတ်ပြားလေးကို သူမှတ်မှတ်ရရသိမ်းထားခဲ့သည်။ အန်တီ့အတွက် သူမရှိတုန်း သူ့ကိုယ်စားအနေဖြင့် ပန်းအိုးလေးပဲဖြစ်ဖြစ် ဝယ်ထားပေးခဲ့မယ်စိတ်ကူးဖြင့် ဟိုဆော့ ဆိုင်ကိုအရောက်လာခဲ့သည်။
ဆိုင်ရှေ့အစီအရီချထားသော စင်ငယ်လေးများ အိုးအသေးလေးများဖြင့်ပန်းမျိုးစိတ်များစွာကို ခင်းကျင်းထားသည်။ ဆိုင်ရှေ့တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ပြီး ဟိုဆော့ ဆိုင်တံခါးကိုတွန်းဖွင့်လိုက်သည်။ ပန်းဆိုင်ဆိုသည့်အတိုင်း ကြည့်မိလိုက်တဲ့မြင်ကွင်းတိုင်းတွင် ပန်းရောင်စုံလေးများရှိသည်။
တံခါးဘေးတွင်တော့ စားပွဲဝိုင်းတစ်ခုနှင့်ထိုင်ခုံလေးတစ်ခုကိုချထားသည်။ တံခါးပေါက်နှင့်တည့်တည့်ကောင်တာတစ်ဖက်တစ်ချက်တွင် ကျူးလစ်အဖြူနှင့်အနီကို တစ်အိုးစီတင်ထားသည်။
သူဝင်လာတာကိုပင်သတိမထားမိပဲ ကောင်တာကိုကျောပေးထားပြီး ကုန်းကုန်းကွကွဖြင့်အလုပ်ရှုပ်နေသူက ဆိုင်ရှင်ဖြစ်ဟန်တူသည်။
ဟိုဆော့ ကောင်တာနားကပ်သွားပြီး "ဒီမှာ" ဟု ခပ်တိုးတိုးအသံပေးလိုက်သော်လည်း အာရုံများနေသူက လန့်ဖြန့်ပြီး "အမလေး"ဟုအော်ကာ သူ့ဘက်လှည့်လာသည်။
"ဂျောင်ကု!"
"ဒေါက်တာ!"
တအံ့တဩဖြစ်သွားရသည်မှာ ကောင်တာရှေ့ရပ်နေသည့်ဟိုဆော့ရော၊ ကောင်တာထဲမှ ဂျောင်ကုရော နှစ်ယောက်စလုံး။ အပြန်အလှန်မျက်လုံးအပြူးသားနဲ့ကြည့်နေရင်း နှစ်ယောက်သားခေတ္တ ငြိမ်သက်နေမိကြသည်။
