Beyond the Camera

11

"Aalis na muna ako, hahanap ako ng paraan para maayos 'to." Malamig na sambit ni Jen bago lisanin ang kwarto ko. Malakas n'yang ibinagsak ang pinto kaya halos mapatalon ako sa gulat.

Pagka-alis n'ya ay doon ko na ibinuhos lahat ng iniinda ko. I'm shaking again at hindi maganda 'to. Naramdaman ko ang tuluyang pagbagsak ng mga luha ko.

"Arghhhhh!" Inis kong pinagsusuntok at sinabunutan ang sarili.

"Ma'am!" Agad na pumasok si Sam ng kwarto at pinakalma ako noong marinig ang galit na sigaw ko. Galit para sa sarili.

"I'm s-sorry." Umiiyak na sambit ko habang yakap ako ni Sam.

"Hindi mo kasalanan Ma'am, you just stating the facts." Pagpapakalma ni Sam sa akin.

"I feel, like I'm slowly losing the people around me." Umiiyak na sambit ko. Ako siguro ang may mali kaya inaayawan ako ng mga tao sa paligid ko.

"I'm here." Sambit ni Sam.

"Sam, I don't deserve your love," I don't deserves love from somebody, I'm just a bullshit that will ruin their life. "Ayos lang na iwan n'yo ako kaysa madawit kayo sa p-problema ko."

"Hindi ko kaya Ma'am. Noong panahong ako ang may problema financially and emotionally, palagi kang nandiyan para binigyan mo ko ng oppurtunity." Sambit n'ya.

"No, I can't hurt you. Leave me alone please, hindi deserve ng kahit sino na mapahamak ng dahil sa akin." Pagmamakaawa ko, lahat kasi ng malapit sakin ay pwedeng madawit sa issue.

"Sam, listen to me. Kailangan mong lumayo sa akin, madadawit ka kapag nalaman ng tao na ikaw ang P.A ko. Kasi ang alam nila, lahat ng malalapit sa akin ay sinungaling,like me." Umiiyak na sambit ko.

"Leave!" Sigaw ko at tinulak s'ya, bakas ang takot sa kanya kaya Kahit hindi n'ya ako kayang iwan ay nagawa n'ya.

"B-Babalik po ako, M-Ma'am..kapag ayos na ang lahat." Nangangatal sa takot na sambit niya bago tuluyang umalis.

After a while, I checked my social media, nanginginig ako habang binabasa ang mga post na naglalaman ng bashing sa Nedlex. They said that we're liers and not worth to stan.

Maghapon akong nagkulong sa kwarto at maririnig ang paghikbi sa isang malungkot ko na silid. Noong gumabi na ay nakatulog nalang ako sa kakaiyak, walang laman ang tiyan at mugto ang mahahapdi na mata.

Nagising ako kinabukasan sa sinag ng araw at pagkamulat ko ay nagulat ako ng bumungad sa akin si Ned.

"Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?pinapatay mo na ang sarili mo." Galit na sambit n'ya.

Naramdaman ko ang panghihina ko ng dahil sa pagod sa kakaiyak at gutom, dehydration.

"Eat," Sambit n'ya, marami s'yang dalang pagkain na nakalagay sa side table, may mga vitamins din.

Nakakatakot s'ya kaya napilitan akong kumain ng kahit isang prutas lang.

Bumaba muna s'ya para siguro hugasan ang pinagkainan ko. Nakakahiya tuloy dahil pumunta pa s'ya dito at iyon ang nadatnan sa akin.

Natulala nalang ako sa kawalan and I hate it dahil kung anu-ano ang pumapasok sa utak ko. Hmm..What If I commit suicide? Mawawala na ba lahat ng problema? Hindi na ba ako magiging sakit sa ulo ni Jen? Hindi ko na ba maipapahiya si Ned sa mga tao? Mamahalin kaya ulit ako ng mga fans ko?