The One

Chapter 29

"Doc. Valdez want to see you in his office Ellaine" napakunot ang noo ko. Ano naman kaya ang kailangan ng unggoy na iyon sa akin? Alam naman niyang busy ako dahil kinukuha ko na ang mga gamit ko. This is my last day working here in Canada, at next month uuwi na ako ng Pinas with him.

"Ellaine, he called again and said that he really need you to be there" nakasimangot na lumabas na ako ng office at pumunta sa kanya.

"What?" Mataray na sabi ko. Naiinis talaga ako, alam naman niyang busy ako eh.

"Oh? Badtrip ka ata?" Tinaasan ko siya ng kilay, dont tell me nang-aasar na naman ang mokong na 'to?

"Nang-aasar ka ba?" Umupo ako sa couch. Sosyal talaga 'tong doctor na 'to.

"Hindi ah, pinapunta kita dahil sabay tayong mag-la-lunch. Ayon oh, pinabili ko para sa atin" tumayo na ako at pumunta sa mini-kitchen niya. Oh diba, sosyal ang opisina ng mokong na'to.

"Nga pala, naalala ko. Akala ko ba ayaw mo maging doctor? Bakit ito ang kinuha mo?" Naalala ko lang kasi 'yong sinabi niya noon.

"Wala akong choice at isa pa sabi nila..." ngumiti siya bago pinagpatuloy ang sasabihin niya.

"...ang doctor ay para sa Pharmacist lamang" sinamaan ko siya ng tingin. So ano 'to? Hindi ako pwede sa mga engineer? Seaman? At kung ano-ano pa dahil para sa doctor lamang ako?

"ewan ko sayo" sabi ko at nilantakan na ang pagkain. Kanina pa kasi talaga ako gutom dahil na din sa wala akong breakfast kanina. Late na kasi akong gumising kaya ayon. Late ako.

"Nga pala, you're ticket is already there. Sabay na tayong pumunta ng Pinas" tumango na lamang ako. Excited na akong pumunta sa Pinas dahil miss ko na ang pamilya ko. Kumain na lamang kami ni Shawn ng may naalala ako. Tignan mo nga naman. Shawn is my ex, he hurt me well he didn't really do that but still i feel the pain but now? Look at this, parang walang nangyari sa amin. Parang we are just a very close friends before na matagal ng hindi nagkita.

"A penny for your thoughts?" Napatingin ako sa kanya, does really this man infront of me hurt me? 

"Hoy Zel"

"Uh... wala may naalala lang" sabi ko at ningitian siya.

"Ano naman? 'Yong past?" Kinunutan ko siya ng noo. Does he really have that idea na iyon ang iniisip ko? Yes maybe, nasabi na sa akin ni Chanlou ang nangyari pero kahit na ganoon hindi ko parin maiwasang masaktan. Masaktan sa sinayang kong panahon. Do i still love him? I don't know, hindi ko alam ang nararamdaman ko ngayon. Before, when Jerald give me the reason to die— i mean 'yong panahon na naghiwalay kami. I can't even stand in a place with him dahil mahal ko siya at hindi ko kayang makasama ang taong mahal ko sa isang lugar, but now? Hindi iyon ang nararamdaman ko. I am happy of what happen, i am happy that he is here beside me.

"Hey, another thoughts huh?" Inirapan ko siya.

"Ewan ko sayo Dr. Valdez makaalis na nga" natawa siya. Tumayo na ako at naglakad palabas ng hinigit nuya ang braso ko at niyakap ako ng mahigpit.

"Zel, sorry ha? Kasi nasaktan kita noon, its not my intention anyway. Sorry talaga" napangiti ako. At least ngayon alam kong wala ng kami. Pero bakit imbes na matuwa ako parang may kulang sa puso ko? Hindi ko alam kung ano iyon pero ayaw ko ng isipin man dahil parang hindi ko matanggap kung tama man ang nasa isip ko.