In Another Life

Chapter 6

"Walang problema sa'yo, Atein! " nabingi ako dahil sa malakas na sampal na tumama sa pisngi ko. Napahawak ako sa pisngi ko bago tumingin kay mommy. Nakita ko ang gulat sa mukha niya dahil sa ginawa niyang pag sampal saakin pero hindi man lang ito nag sorry.

"M-Mom! I researched it on the internet and I read the signs, the same with what I'm suffering since I was a child!  Please, listen to me! My ballet class before everything is wrong!" halos hawakan ko ang kamay nito pero agad nitong inalis iyon.

Lumapit ito saakin at agad hinawakan  ang mag kabilang braso ko. She looks at me seriously.

"There's nothing wrong with you! The doctor earlier he's lying  about your condition. Just focus in your school! "

"I can't focus!  I have low grades because I... can't " nanghihina ang buong katawan ko habang nakikinig sa mga pinagsasabi ni mommy.

Kanina ay nalaman nito mula sa body guard ko na pumunta ako sa isang hospital at nakita akong pumasok sa isang clinic kaya agad ako nito akong pinuntahan doon.

I was there because I feel something is wrong with me. Kaya pumunta ako sa doctor. Bago ako makarating sa doctor ay ilang araw akong nag search sa internet kung ano ang mga signs.

My mother sat beside me in front of the doctor. I know she's fuming mad at me because of what I did.

"Are you pregnant? " I shakes my head. Hindi ko alam kung bakit iyon agad ang naisip nito kaysa tanungin kung may sakit ako. Narinig ko ang paghinga nito ng malalim. I know when I got pregnant at the age of 14, their reputation will be ruined.

Kinausap ako ng doctor tungkol sa mga nararanasan ko and I answered honestly. Minsan ay iniiba ni mommy pero mabuti nalang saakin naniniwala ang doctor. My mom is really famous that's why she's wearing a sunglasses to avoid the media.

Napabalik ako sa reyalidad nang dumating si daddy mula sa trabaho. Kunot-noo itong tumingin saamin ni Mommy. Nakita ko  ang pag aalala nang makita ito akong umiiyak.

"What happened?" he asked before walking towards my mother.

"I have Attention-deficit/ Hyperactivity Disorder-" naputol ang sasabihin ko nang sumagot si mommy.

"No!" malakas na sigaw nito.

"I have the symptoms. Im having a hard time focusing on my school works, I forget a lot of things-"

"Stop! " nanigas ako sa kinatatayuan ko nang sumigaw si Daddy. Bumaling ang tingin nito saakin. Lumapit ito saakin bago hawakan  ang mukha ko.

"We're going to talk tomorrow. " mahinahong sabi nito. I saw my mother sitting in one of our sofa while she's shaking her head. Nag simula akong maglakad papunta sa hagdan at pataas ng kwarto ko.

"Atein! Wake up, dear" dahan-dahan kong iminulat ang mga mata ko at agad bumungad saakin si Lola. Ngumiti ito saakin bago haplusin ang buhok ko.

"You're crying, dear. " napahawak ako sa pisngi ko na may mga luha na pala doon. Dahan-dahan akong tumayo pero pinigilan ako nito.

"I heard you crying and I think that you're having a nightmare. " she said. Maybe dreams and nightmare are only in your head but the nightmare my Lola is talking about is real. That really happened and I'm afraid it continue to happen.

"I'm fine po. " mahinang bulong ko. Ngumiti saakin  si Lola bago ilagay ang palad niya sa noo ko.

"May sakit ka pa din pero hindi na kasing taas katulad kagabi. " dahil nga nabasa kami ni Franco ng ulan kahapon ay nag kasakit agad ako dahil hindi ako nakapalit ng damit.

Inabot ni Lola ang isang bowl ng soup saakin  at agad ko naman iyong tinaggap.

"Kainin mo 'to para bumaba na ng tuluyan ang lagnat mo. " hindi ko na maalala kung kailan ang huling beses na nagkasakit ako noon. Hindi ko matandaan kung inalagaan o ipinagluto din ba ako ni mommy noon.