In Another Life

Chapter 30

7 years later...

"Atein, look here! "

"Atein, how are you?"

"Is it true that someone is threatening your life?  Do you have any idea who is it? "

I'm wearing my sunglasses but the flashes of camera infront of me can still go inside my eyes so I look down while walking. Hindi ko alam kung bakit nila nalaman na andito ako. Sinisigurado ko na kapag wala akong trabaho ay walang nakaka alam na kung sino man sa media kung nasaan ako.

Nang matanaw ko ang kotseng naghihintay saakin ay agad akong sumakay doon at sinara ang pinto. Tinanggal ko ang suot kong sunglasses at huminga ng malalim.

"Saan po tayo, miss? " tanong ni Manong Rey.

"Sa condo ko po muna. " sagot ko sakanya bago kunin ang cellphone ko sa loob ng itim na Chanel handbag ko. Sinearch ko agad ang pangalan ko at agad lumabas ang iba't ivang article tungkol saakin, ang iba sakanila ay fake news at ang iba ay hindi ko alam kung paano nila nalaman, lalo na nag balitang may nagtatangka nga sa buhay ko.

May pictures pa doon kung saan palabas ako ng company ni Tito Romeo kanina.

Nang huminto ang kotse ay agad akong lumabas at sumakay sa private elevator papunta sa floor na condo ko. Nang makarating ako sa tapat ng pinto ay agad ko iyon binuksan. Tinapon ko sa couch ang handbag ko at dumiretso sa kusina para uminom ng tubig.

7 years later and I have my own house. Well, I can't call it a house because it's only permanent. Bibili ako ng bahay kapag may pamilya na ako for now ito muna.

Dahil na rin sa mga runway at shoots ko kaya ko nabili itong condo ko. Tama na rin ito para sa isang tao pero dalawa ang kwarto dito. Sa guest room natutulog si Eliot tuwing bumibisita ito.

Matapos kong umiinom ay pumunta naman ako sa sala para buksan ang TV. Nawala ang tingin ko sa balita nang biglang tumunog ang cellphone ko kaya agad ko iyon kinuha. I groaned when I saw my mother calling.

"Atein, may shoot ka bukas para sa isang launch ng clothing line. " I rolled my eyes. There is someone out there threatening to kill me at ito ngayon  ang sinasabi saakin ng sarili kong ina. I sighed heavily before answering her. 

"Sure. " walang gana kong sagot sakanya. Nag paalam na ito saakin na ibababa na ang tawag dahil hinihintay na siya ng mga amiga niya. Sa tingin ko ay pupunta ulit sila sa isang spa na lagi nilang pinupuntahan tuwing wala silang magawa. Ibabalik ko na sana ng atensyon ko sa tv sa harap nang bigla nanamang tumunog ang cellphone ko dahilan kung bakit napatingin ulit ako doon. 

I saw Eliot's name on the screen and I immediately answer it. 

"Hey!" bati ko sakanya. 

"How are you? I've heard the news." tipid akong napangiti dahil sa bungad nito saakin. After so many years, naging close rin kami ni Eliot, hindi ko inaasahan na darating kami sa punto ng buhay namin na it. Eliot was like a real brother to me, he's the one who's always there for me kapag anduon ako sa bahay ni Tito Romeo noon. Halos hindi ko na mabilang kung ilang beses akong umiyak sa harap niya and he will alway stay quite and listen to my rants, hanggang sa lumipat na ako ng bahay noong 20 na ako, madalas pumunta sa condo ko si Eliot dahil wala itong makausap sa condo niya. 

"I' fine, El. Parang wala lang nga kay mommy na may gustong pumatay saakin dahil pinaalala niya pa saakin ang shoot ko bukas." I said bitterly. 

I heard Eliot groaned on the other line. "Don't mind her, Atein. By the way, nakahanap na ako ng magiging body guard mo tuwing may shoots and runway ka. " napangiti ako dahil sa sinabi ni Eliot.