İlk Alfa

16-Planlar

XXX

GEÇMİŞ

Ergenliğe girdigimden beri kasabalarda kısa süreli kalarak kimsenin hayatını tehlikeye atmıyordum. Yalnız kalsam da insanları koruyabildiğimi düşünmem beni mutlu ediyordu. Belki doğru belki de yanlış ama insanları korumaya başladığımı düşünüyordum. Daha doğrusu insanları korumanın beni mutlu ettiğini fark ettim. Bunu bir ömür boyu yapabilirdim. Bu yüzden yalnızlığı göze almıştım. Fakat birgün biri bana yanaştı ve ne yapmaya çalıştığımı bildiğini söyledi. Arkama dönüp kim olduğuna bakmak istedim fakat kim olduğunu bilmemem daha iyi olur diye düşündüm. Sonra sokaktan köşeyi dönünce sırtımı duvara yasladım ve o da diğer köşeye sırtını yasladı birbirimizin yüzünü hiç görmeden konuşmaya başladık.

- Ne yaptığımı nerden bilebilirsin ki?

- Bak küçük kız canımı sıkıyorsun seninle konuşmak istiyorum. Sen bana güçlerini vereceksin ben de sana bilmen gerekenleri...

- Bilmem gereken bir şey yok ki...

- Anneni merak etmiyor musun onunla tanışmak istemiyor musun???

- Annemi tanıdığını sanmıyorum.

- Peki öyleyse sen bilirsin ama emin ol anneni tanıyorum...

Daha sonra köşeyi döndüm onunla konuşmak istedim fakat orada yoktu. Geceleri ormanın derinliklerinde kendime uygun korunaklı yerlerde uyuyordum. O gece uyurken bir ses duydum. Biri bana yaklaşıyordu bunu adım gibi emindim. Daha sonra bütün gücümle bulunduğum yerden uzaklaştım bir ağacın arkasına saklandım. Sonra o ferah kokuyu hissettim. Bugün benimle konuşan adamın kokusuydu buna çok emindim. Gözleri kıpkırmızıydı etrafta beni arıyordu. Daha sonra solunumunu düzenleyip kalp atışlarımı düzenledim. Beni bulmasını istemiyordum en azından şuan beni bulmamalıydı. Üstelik her kim olursa olsun annemi tanıyor olsaydı bana bu şekilde yaklaşmazdı. Sonuçta hiç bir anne çocuğuna kötü davranılsın istemez. Beni bulamayan bu adam sinirden küplere bilmişti. Ve ormanın içinde bağırmaya başladı.

- Seni bulacağım küçük kız ve bulduğum zaman yaşadığına pişman olacaksın. Güçlerini elinden alacağım ve senin soyunu kurutucam. Aynı anneni öldürdüğüm gibi senide öldüreceğim...

XXX

Bütün gece rüyalarımda geçmişimi gördüm. Aslında bunlara rüya denemezdi hepsi birer kabustu. Yaşadığım hayat herkezden farklıydı fakat kimse bunun farkında değildi. Üzerimdeki sorumluluk bazen ağır gelmekteydi. Ama bu görevleri yapmak istediğime bütün kalbimle inanıyorum. Hep annemin yaşadığın hayal etmiştim fakat dün kitaplardan öğrendiğime göre annem ölmüştü. Bir insan annesini görmeden bile özleyebilir miydi? Onu hiç görmesem bile sürekli özlüyorum. Kapının tıklamasıyla kendime geldim. Hep birlikte kahvaltı yapacağımızı sanarken müdür,

- Biz Elenor la okula gidelim orada ufak bir işimiz var kahvaltımızı orada yaparız.

Gerçekten böyle demesine şaşırmıştım. Birlikte okula gittik fakat okula gidene kadar tek kelime bile konuşmadık. Aslında konuşacaklarımızı ikimizde biliyorduk fakat ikimizde konuşmak istemiyorduk. Evden ayrılırken Michael ın ailesi hala bana tuhaf tuhaf bakıyordu. Tyler, Clara ve Michael a Bir şeyler uydurmam lazım çünkü okulda ne işimiz olduğunu kesinlikle soracaklardı. Birlikte müdürün odasına gittiğimizde Müdür direk bana dönerek;

- Konumuza gelelim okulumuzda daha fazla cinayet yaşansın istemiyorum. Michael ı nasıl koyacaksın?

- Belki bunu hoş karşılamayabilirsiniz.