Your Start is My Ending

29. Support: Plus One

Kinuha ni Sparkle ang isang papel na nakasuksok sa gate nila, binuklat iyon at binasa ang nilalaman.

"Unclaimed cat euthanization." Bumaba ang basa niya sa ilalim nito. "Whole Calina."

"Ano 'yan?" Ipinakita niya ang papel sa ina na palapit sa kaniya.

Nakasuot ito ng uniporme ng mga guro habang siya naman ay nakauniporme ng paaralang pinapasukan, green skirt na hanggang itaas ng tuhod niya at long sleeve blouse na puti.

Ngayon ang araw ng pasukan nila at kasabay niya ang ina sa pagpasok upang maihatid siya.

"Cat euthanization, kawawa naman sila." Kinuha nito ang papel sa kamay niya at binasa ito.

Tiningnan lamang niya ang magiging reaksiyon nito habang nagbabasa.

"Kulang na yata ang budget nila." Ibinalik nito sa kaniya ang papel at nilagpasan siya, dumiretso sa pagpasok sa loob ng kotse.

Sinundan niya ito at nagpaplanong magtanong tungkol sa mga pusa. "Pwede tayong mag-ampon ng pusa?"

Sinimulan nito ang pagmamaneho bago sumagot. "Hindi, walang mag-aalaga."

"Ako, aalagaan ko." Napatukod ang dalawa niyang kamay sa upuan mula sa backseat upang makita nang maigi ang mukha ng ina mula sa salaming nasa driver's seat.

Maisip niya pa lang na mamamatay ang mga pusa nang hindi ng mga ito alam ay pinapalubog na ang puso niya.

"Hindi mo 'yon maaalagaan."

Napanguso siya nang kaunti. "Si Benie na lang."

Muli niyang tiningnan ito. Sa tingin niya'y kaya namang alagaan ito ni Benedict, gustong-gusto niyang may mabuhay na pusa kahit isa man lang.

"Hindi pwede." Bumagsak ang pag-asa niya at sumanday na lang sa upuan. Binuksan ang bintana at pinanood ang tanawin doon.

Hindi na naman siya napagbigyan ng ina.

⁂

"What is philosophy?" tanong ng guro nina Sparkle para sa subject na Introduction to the Philosophy of the Human Person.

Kinakabahan si Sparkle at Andy dahil nararamdaman nilang masungit ito. Nakasuot ng salamin na makapal at parihaba ang disenyo, nakalugay ang abot-balikat nitong buhok, hindi katangkaran ngunit nakararamdam sila ng otoridad sa pagsasalita at pagkilos nito.

Nagtaas ng kamay ang presidente ng klase nila na si Donny. "Okay."

Confident itong tumayo. Grade eleven pa lang ay alam na nilang malakas ang loob nito sa lahat ng bagay, hindi katulad niya.

Maganda at mahaba ang naging sago nito. Iniisip niyang kung siya siguro ang sumagot, isang sentence lang ay okay na.

"Okay, thank you for your answer." Tinanguan ng kanilang guro si Donny at pinaupo ito.

Inilibot naman ng kanilang guro ang paningin sa iba pang estudyante. Mayroong mga iniiwasan ang tingin nito upang hindi matawag. Tikom at tahimik ang bibig nilang lahat. Parang nasa gyera sila at nakahanda ang mga katawan sa kapahamakang darating.

"You." Inilahad nito ang kamay sa tapat ni Riza. Kinakabahan at dahan-dahan itong tumayo habang pinipigilan ng mga kaibigan nito ang pagtawa. "Do you agree about Mr. Donny's answer?"

"Y-yes, Ma'am." Humawak ito nang mahigpit sa kamay upang mabawasan ang kaba.

"Okay." Agad din nitong pinaupo si Ria at muling inlibot ang paningin sa buong klase.