Chapter(161 to163)
Chapter(161)
လက္ေဆာင္အႀကီးႀကီး(1)
ရန္က်ီေဇာင္ကလည္း ဝူရုန္ကသူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတာကုိ သတိျပဳမိလိုက္တယ္။သူသည္ ဟန္လုပ္ေခ်ာင္းဆိုးလိုက္ၿပီး သူ႕ကိုယ္သူျပန္ၿပီးစိတ္ထိန္းၿပီးေျပာလိုက္တယ္"ငါၾကားတာေတာ့ ဝူမိသားစုက ပ်က္စီးကိန္ႀကံဳရမယ္ဆို။ဒါေၾကာင့္ဒီပ်က္စီးကိန္းကိုေရွာင္ရွားဖို႔အတြက္ သူတို႔ကေဘးကင္းရာကိုထြက္သြားရမယ္ဆို။ဒါအမွန္ဘဲလား?"
"ဟုတ္တယ္။သူတို႔ကေနာက္နွစ္မွျပန္လာရလိမ့္မယ္"ဝူရုန္သည္ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္တယ္။
"ငါ့အေဒၚက လြန္ခဲ့ရက္အနည္းငယ္တုန္းက ငါတို႔ကိုလာေျပာခဲ့တယ္"ရန္က်ီေဇာင္က သတိမထားမိဘဲ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္ေတြသည္ ေလွာင္ေျပာင္သေရာ္ဟန္ေပၚလာၿပီးဆက္ေျပာလိုက္တယ္"သူတို႔က ငါ့ကိုရိုက္ၿပီးငါ့အေစာင့္ေတြကိုေသေစခဲ့တယ္။ဒါကိုအခုသူမနဲ႔သူမရဲ႕မိသားစုက ငါတို႔နွင့္အတူလာေနခ်င္ေသးတယ္။ဘယ္လိုေတာင္ရယ္စရာေကာင္းလိုက္သလဲ?သူမက အရွက္မရွိဘူးလား?ဘယ္လိုေတာင္ မ်က္နွာေျပာက္တိုက္လိုက္သလဲ?"
ဝူရုန္က သူက ရန္လန္ယုအေၾကာင္းကိုေျပာေနတာကိုသိတယ္။သူမေျပာခင္ကတည္းက ရွိဂ်ဴသည္ သူ႕ကိုဒီအေၾကာင္းကိုေျပာျပခဲ့ၿပီးသားျဖစ္တယ္။
"ဒါဆို မင္းကသူမကိုဘာျပန္ေျပာလိုက္သလဲ?"
"ငါတို႔က သူတို႔ကိုငါတို႔မွာ သူတို႔အတြက္ ဧည့္သည္ခန္းမရွိဘူးလို႔ေျပာလိုက္တယ္။ငါ့ဦးေလးနဲ႔အႀကီးဆံုးဝမ္းကြဲက မ်က္နွာထပ္မပ်က္ခ်င္တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းထြက္သြားၾကတယ္"ရန္က်ီေဇာင္သည္ ဆက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"ငါကသူတို႔ထြက္သြားခ်င္သြား မသြားခ်င္ေန ဂရုမစိုက္ေတာ့ဘူး။သူတို႔ငါ့ကို ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္တုန္းက ရိုက္လိုက္ကတည္းက ငါသူတို႔အေပၚထပ္ၿပီး မမွီခိုေတာ့ဖို႔ေတြးထားၿပီးသား။မင္းကိုငါေျပာရအုန္းမယ္။ငါမၾကာခင္မွာၿမိဳ႕ထဲကေန ထြက္သြားေတာ့မယ္"
"မင္းက ဘယ္ကိုထြက္သြားမွာလဲ?"ဝူရုန္ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကေတာက္ပသြားၿပီးေမးလိုက္တယ္။
"ငါ့ကို တပည့္ေနာက္လိုက္အျဖစ္လက္ခံမယ့္သူစီကို သြားမယ္"ရန္က်ီေဇာင္ကေျပာလိုက္တယ္။
