Chapter(213)
ဝူယန္လီ(1)
ေနာက္တစ္ေန႔မနက္မွာ ဝူရုန္နွင့္ေဟးရြမ္ရီက မနက္စာစားၿပီးေနာက္ လက္ေဆာင္တစ္ခ်ိဳ႕နွင့္အတူ ထြက္လာၾကတယ္။ဝူရွိက ဝူခ်န္လြီထံမွာ ပညာသင္ဖို႔သြားတာေၾကာင့္ သူတို႔ႏွင့္အတူ မလိုက္ပါခဲ့ဘူး။
သူတို႔ဝူအိမ္ေတာ္ကိုေရာက္ေတာ့ ဝူခ်ြင္ခ်င္က ျပဒါးေရာင္ဝင္ေပါက္ကိုၾကည့္ၿပီး မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"ဒီေနရာမွာ ထပ္ၿပီးမေကာင္းတာေတြ မျဖစ္ဖို႔ေမ်ွာ္လင့္ရတာဘဲ"
သူဒီေနရာကို ေရာက္လာတိုင္းမွာ ဖိအားကိုခံစားရၿပီး ဒါကသူ႕ကိုသက္ေသာင့္သက္သာမျဖစ္ေစဘူး။
ဝူရုန္နွင့္ေဟးရြမ္ရီက တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ဘာမွမေျပာၾကဘူး။
အိမ္ေတာ္ထိန္းက သူတို႔ကဂရန္းမစၥတာရဲ႕ဧည့္သည္ဆိုကတည္းက သူတို႔ကို အၿပံဳးႀကီးႀကီးနွင့္လာေရာက္ႀကိဳဆိုတယ္။ဝူခ်န္ဇီက သူတို႔ကိုအထူးဖိတ္ေခၚခဲ့ကတည္းက ဝူရုန္ကလည္း သူ႕ဘိုးေဘးကိုအရင္သြားေတြ႕ဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
ဝူရုန္က သူ႕ရဲ႕ဘိုးေဘးစီကို တိုက္ရိုက္သြားခ်င္ေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕အဆင့္က သာမန္မ်ွတာျဖစ္တာေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ၿခံဝင္းကအလြန္ေဝးတဲ့ေနရာမွာတည္ရွိတယ္။ဒါေၾကာင့္သူတို႔ၿခံဝင္းမွာ အေစာင့္ေတြ အေစခံေတြ အမ်ားႀကီးမရွိဘဲ သူနွင့္သူ႕ဇနီးကအသင္၂၀၀ေက်ာ္တဲ့အထိေနနိုင္တာကိုက ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ အရည္အခ်င္းျဖစ္ေနၿပီ။
သူတို႔ရဲ႕က်င့္ႀကံဆင့္က အရမ္းမျမင့္ကတည္းက အသက္၂၀၀ေက်ာ္ထိေနနိုင္ဖို႔ဆိုတာမလြယ္ကူဘူး။ဒါကဘဲဘာေၾကာင့္ သူတို႔ရဲရုပ္ပိုင္းဆိုရာသြင္ျပင္က အလြန္အိုမင္းေနသလဲဆိုတာျဖစ္တယ္။သူတို႔ရဲ႕ဆံပင္ေတြက မီးခိုးေရာင္ေျပာင္းေနၿပီး သူတို႔ရဲ႕မ်က္နွာေပၚက အရည္ျပားေတြကလည္းတြန္႕ေနၿပီျဖစ္ၿပီး သူတို႔ကအျမင္အာရံုလည္းမေကာင္းေတာ့သလို သူတို႔ကလမ္းေလ်ွာက္တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း တုန္ရီေနၿပီး သူတို႔ရဲ႕ဘဝအဆံုးသတ္ကို ေရာက္ခ်ိန္နီးေနၿပီမွန္းသိသာတယ္။
အရင္ဘဝတုန္းက ဝူရုန္ရဲဲေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ဒီစံုတြဲကအသက္ရွင္ေနဆဲျဖစ္တယ္။
