ခန္းမထဲမွာရွိသည့္ လူတိုင္းရဲ႕အၾကည့္က ဝူရုန္ေပၚကို က်ေရာက္လာတယ္။
ဝူခ်ြင္ခ်င္က ဝူရုန္ကမွားယြင္းစြာ ေျပာမိမွာကို စိုးရိမ္ေနတယ္။
ဝူရုန္သူ႕ကို ၾကည့္ေနသည့္လူေတြကို စိတ္လႈပ္ရွားစြာနွင့္ေျပာလိုက္တယ္"ဒါကထူးျခားသည့္စိတ္ကူးဘဲ"
ဝူခ်ြင္ခ်င္ကပိုၿပီးမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္တယ္။
ဝူခ်ြင္ဂ်င္က ၿပံဳးေနေပမဲ့ သူႏွလံုးသားထဲမွာေတာ့ ရယ္ေမာေနၿပီး ဝူရုန္ကို အရူးတစ္ေယာက္လို ျမင္ေနတယ္။
ဝူခ်ြင္ဂ်င္၏အျခားညီအကိုေတြကလည္း အဓိပၸာယ္ပါပါၿပံဳးေနၾကတယ္။
ဝူပုဖန္၏ မ်က္ခံုးေတြဟာျမင့္တက္သြားၿပီး သူကၿပံဳး၍ေမးလိုက္တယ္"ဒါဆိုမင္းကဘယ္လိုေတြးထားလဲ?"
"...."ဝူခ်ြင္ခ်င္ကအလြန္ကိုစိုးရိမ္လ်က္ရွိတယ္။တကယ္လို႔ သူ႕သားက သူ႕အကိုႀကီးေျပာတာကို သေဘာတူလိုက္ရင္ေဟးရြမ္ရီ၏ လက္ေဆာင္ေတြကို ငွားေပးလိုက္ရမွာျဖစ္ၿပီး သူတို႔က ဒီေမွာ္လက္နက္ေတြကို ျပန္ေပးမွာမဟုတ္ဘူး။
"ေသခ်ာတာေပါ့"ဝူရုန္က သူေျပာတာကိုနားမလည္လိုက္စိုးသလိုနွင့္ ဆက္ေျပာလိုက္တယ္"က်ြန္ေတာ့္အေဖနဲ႔ က်ြန္ေတာ္က ေမွာ္လက္နက္ေတြလုပ္ေနတာ။ ဒါေပမဲ့ အခ်ိဳ႕ပစၥည္းေတြက ျပသနာရွိေနတယ္။ အခုဦးေလးရဲ႕စိတ္ကူးကိုၾကားရတာ သတင္းေကာင္းဘဲ။ဦးေလးက က်ြန္ေတာ္တို႔ကို သံမဏိမီးကိုငွားနိုင္မလား?ၿပီးေတာ့ တျခားဦးေလးေတြကေရာ က်ြန္ေတာ္တို႔ကိုသလင္းေက်ာက္ငွက္ေမႊးသံခ်ပ္ကာ ျဖိဳဖ်က္ျခင္းသဲ အရိုးမီးေတာက္သံေတြကို ငွားေပးနိုင္မလား?အဲဒါေတြကို ငွားေပးနိုင္မလား?က်ြန္ေတာ့္အကိုႀကီးက ေလ့က်င့္ေရးကေန ျပန္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ သူကတူညီတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ရွာၿပီးျပန္ေပးမွာပါ"
ဒီပစၥည္းေတြက အဖိုးထိုက္တန္သည့္ ရတနာေတြျဖစ္ၿပီး ညီအကိုေလးေယာက္က နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာေအာင္ ရင္ဝယ္ပိုက္ထားတာျဖစ္တယ္။သူတို႔က သူတို႔ကိုယ္တိုင္ေမွာ္လက္ေတြျပဳလုပ္ရင္ေတာင္ ဒီပစၥည္းေတြကို အသံုးျပဳဖို႔ လိုလိုလားလားမရွိဘူး။
