Chapter(100)ေရခဲျပင္အက္ကြဲျခင္း
"အသင္းေတြအားလံုးက အမ်ားအားျဖင့္ စြပ္ဖာလွည္းတစ္ခုကို တစ္ေယာက္စီဘဲ စီးတာေလ။ငါတို႔က ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး မင္းတို႔သံုးေယာက္က စြပ္ဖားလွည္းတစ္ခုတည္းကို အတူစီးမွာလဲဆိုတာ သိမွာလဲ?"ဝူရွန္းသည္ ကတ္သီးကတ္သက္ေျပာလိုက္သည္။
ဝူရုန္၏မ်က္ဝန္းေတြသည္ ေအးစက္သြားၿပီး သူကစြပ္ဖားလွည္းလက္ကိုင္ကို ပုတ္လိုက္ၿပီးေပးစက္စြာေျပာလ္ုက္သည္။
"ဟန္႔!မင္းတို႔တကယ္ေျပာေနတာလား!!"
ေဟးအိမ္ေတာ္၏ကိုယ္ရံေတာ္ေတြသည္ ခ်က္ခ်င္းဘဲ ဝူရွန္းတို႔၏လူစုကို ဝိုင္းထားလိုက္သည္။ေဟးအိမ္ေတာ္မွ ကိုယ္ရံေတာ္သံုးဆယ္သည္ သိသာစြာပင္ ဝူရွန္းတို႔လူစုထက္ ဒါဇင္ခ်ီပိုမ်ားသည္။
"ဝူရုန္ မင္းငါတို႔ကိုၿခိမ္းေျခာက္ခ်င္တာလား?"ဝူရွန္း၏မ်က္နွာသည္ မည္းေမွာင္သြားၿပီး ေလးလံစြာေျပာလိုက္သည္။
"မင္းကဘဲ ငါ့ကိုတစ္ေယာက္ခ်င္းစီကစားတဲ့အဖြဲ႕ကိုဘဲ ထည့္တြက္သင့္တယ္လို႔ ေျပာတယ္မလား?မင္းကဘဲ ငါ့ကိုအရင္ဖိအားေပးတာ"ဝူရုန္သည္ အနားမွာရွိေနသည့္လူစုကို ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ ဆက္ေျပာလိုက္သည္။
"အကိုရွန္း လူေတြအားလံုးက မင္းတိို႔ကိုၾကည့္ေနတယ္ေနာ္။မင္းက အေရွ႕ၿခံဝင္းရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို မပ်က္စီးေစခ်င္ဘူးမလား?"
ဒီေန႔မွာျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမ်ွက လ်ွင္ျမန္စြာ သတင္းျပန္႔သြားၿပီး လူတိုင္းက သိသြားနိုင္သည္။
ေတာင္ဘက္ၿခံဝင္း၏ဂုဏ္သိကၡာပ်က္စီးသြားကတည္းက ဘယ္သူ႕ကမွ သူတိို႔ကို အခေၾကးေငြေပးၿပီး ငွားရမ္းဖို႔အေတြးမရွိတာ့ဘူး။ဒီအေၾကာင္းကို ေတြးမိတာနွင့္ ဝူရွန္္းသည္ ေရြးစရာမရွိေတာ့ဘဲ ေဟးရွင္းက သူ႕ကိုေပးထားသည့္ေငြျပားတစ္ေသာင္းတန္ဘဏ္လက္မွတ္နွင့္သူတို႔က ဝူရုန္ကို ရွံဳးသည့္အတြက္ ေရႊျပားတစ္ရာကို ေပးလိုက္သည္။
"အကိုရွန္္း မင္းတို႔အားလံုးရွံဳးတာေလ။တစ္ေယာက္ခ်င္းစီအတြက္ ေရႊျပားတစ္ရာေပးသင့္တာမလား?"ဝူရုန္က ေရႊျပားေတြကို ေရတြကလိုက္ရင္းေျပာလိုက္သည္။
