Chapter(68)သူက မြန္းစတားေလးဘဲ
ဝူရုန္ကအေရွ႕ဘက္ၿခံဝင္းကိုမေရာက္ခင္မွာဘဲေဟးရွင္း၏ ေအာ္သံကိုၾကားလိုက္ရတယ္။
"သခင္ငယ္ေလး နွင္းေတြေအးတယ္။နွင္းေတြနဲ႔မေဆာ့နဲ႔"
ကေလးေလးက နိုးလာၿပီဘဲ။
ဝူရုန္သည္ အေရွ႕ဘက္ၿခံဝင္းတံခါးကို ဖြင့္လိုက္သည့္အခ်ိန္မွာဘဲ ႏွင္းေဘာလံုးသည္ ဝူရုန္၏မ်က္နွာတည့္တည့္ကို ေရာက္လာတယ္။ရွီဂ်ဴႏွင့္ ရွိယန္တို႔က မတားလိုက္နိုင္ခင္မွာဘဲ ဝူရုန္၏မ်က္နွာကို နွင္းေဘာလံုးက ထိမွန္သြားၿပီး နွင္းေတြက ေျမႀကီးေပၚျပန္က်သြားတယ္။
"ၾကင္ယာေတာ္အဆင္ေျပရဲ႕လား?"ရွိဂ်ဴက ဝူရုန္၏မ်က္နွာေပၚက နွင္းေတြကို ဖယ္ေပးလိုက္တယ္။
ဝူရုန္၏နွာေခါင္းက ခံစားလို႔ေတာင္ မရေတာ့ဘူး။သူက နာလြန္းတာေၾကာင့္ မ်က္ရည္ေတြေတာင္ ဝိုင္းလာတယ္။ဝူရုန္၏နွာေခါင္းက ေသြးေတြစီးက်လာၿပီး ရွိဂ်ဴဘက္ကို လွည့္ၿပီးေမးလိုက္တယ္။
"မင္းက ငါအဆင္ေျပမယ္လို႔ ထင္ေနတာလား?"
"ၾကင္ယာေတာ္ေသြးထြက္လာၿပီ"ရွိဂ်ဴသည္ ဝူရုန္၏နွာေခါင္းက ေသြးေတြကို လက္ကိုင္ပဝါနွင့္ သုတ္ေပးလိုက္တယ္။
"ၾကင္ယာေတာ္ အဆင္ေျပရဲ႕လား?"ေဟးရွင္းက ဝူရုန္နားကို စိုးရိမ္စြာ ေရာက္လာၿပီး ေမးလိုက္တယ္။
ဝူရုန္က ဘာမွျပန္မေျဖဘဲ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရယ္ေမာေနသည့္ ကေလးကိုၾကည့္လိုက္တယ္။
ကေလးေလးသည္ အနီေရာင္ဝတ္စံုကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး ဒါက သူ႕ရဲ႕ေၾကြထည္လို အသားရည္ကို ပိုၿပီးေတာက္ပလာေစတယ္။သူ႕ရဲ႕ဆံပင္ေတြကို ႀကိဳးေသးေသးေလးတစ္ေခ်ာင္းနွင့္ ခ်ည္ထားၿပီး သူ႕မ်က္ဝန္းေတြက ေတာက္ပေနတယ္။ရယ္ေမာေနသည့္မ်က္နွာေလးက လျပည့္ညလိုေတာက္ပေနတယ္။တကယ့္ကို ခ်စ္စရာေကာင္းေနတယ္။
သားရိုင္းငွက္ႀကီးက လူေတြလို လက္မရွိေပမဲ့ သူ႕ရဲ႕ေတာင္ပံေတြႏွင့္ နွင္းေဘာလံုးေတြ လုပ္ေပးေနတယ္။ကေလးက ႏွင္းေဘာလံုးေတြႏွင့္ ကစားရတာကို ေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္။ၿခံဝင္းထဲက အေစခံေတြကိုလည္း ကေလးက နွင္းေတြႏွင့္ပစ္ထားပံုရသည္။
