ဝူခ်ြင္ခ်င္နွင့္ဝူရုန္ထြက္သြားၿပီးေနာက္မွ ဝူခ်ြင္ဂ်င္နွင့္တျခားညီအကိုေတြကပုဂ်င္းၿခံဝင္းထဲကထြက္လာခဲ့တယ္။
ဝူခ်ြင္တုန္သည္ ေဒါသတႀကီးနွင့္တံတိုင္းကိုလက္သီးနွင့္ထိုးလိုက္ၿပီး ေအာ္လိုက္တယ္။
"လီးလိုဘဲ!ဒီစိတ္ကူးက ငါတို႔က သူတို႔စီက ပစၥည္းေတြငွားဖို႔ေလ!အခုေတာ့ ငါတို႔က သူတို႔ကိုငွားေပးရေတာ့မယ္!ငါတို႔က ေက်ာက္တုန္းမေနရင္း ကိုယ့္ေျခေထာက္ေပၚျပဳတ္က်သြားသလိုျဖစ္ေနၿပီ!"
သူတို႔က ဒီပစၥည္းေတြက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ကာကြယ္ဖို႔လို႔ေျပာၿပီး ဝူရုန္ေျပာတာကို ျငင္းဆန္နိုင္တယ္။ဒါေပမဲ့ သူတို႔မွာ ေမွာ္လက္နက္ေတြလုပ္ဖို႔ ဒီရတနာပစၥည္းေတြအျပင္ အျခားလိုအပ္သည့္ပစၥည္းေတြမရွိဘူး။ဒါေၾကာင့္လည္း သူတို႔က ဒီပစၥည္းေတြကို အသံုးမျပဳနိုင္ကတည္းက ဝူခ်ြင္ခ်င္ေမွာ္လက္နက္လုပ္ဖို႔အတြက္ ဝူပုဖန္က ေပးခိုင္းလိုက္တာျဖစ္တယ္။
ဝူခ်ြင္ဘင္ကေလးလံစြာနွင့္ေျပာလိုက္တယ္"အကိုႀကီးအကိုသံုးက က်ြန္ေတာ္တို႔က သူ႕ေမွာ္လက္နက္ေတြကိုျပန္မေပးလို႔ဒီလိုလုပ္တာလား?သူက ဒီအခြင့္အေရးကိုသံုးၿပီး ေမွာ္လက္နက္ေတြကို ျပန္ရေအာင္လုပ္တာလား?"
ဝူခ်ြင္ဂ်င္က"ငါေတာ့ဒီလိုမထင္ဘူး။အဘိုးနဲ႔မေတြ႕ခင္တုန္းက သူကဒီလိုစိတ္ကူးမရွိဘူး။မင္းတို႔လည္း ခ်ြင္ခ်င္အေၾကာင္းကိုသိေနတာဘဲ။သူသာျပန္ေတာင္းခ်င္ရင္ အခုနက အဘိုးကိုငါတို႔အေၾကာင္းေျပာလိုက္မွာေပါ့။ဒါေပမဲ့ သူကစကားတစ္လံုးမွ မေျပာတာကသူကဒီပစၥည္းေတြထက္ ညီအကိုသံေယာဇဥ္ကို ပိုတန္ဖိုးထားလို႔ဘဲ"
ဝူခ်ြင္လီက ေဒါသကို ခ်ဳပ္တီးလိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"ငါတို႔က သူရဲ႕ေမွာ္လက္နက္ေတြကိုျပန္ေပးသင့္တယ္လို႔မင္းတို႔ထင္လား?ဒါဆိုရင္ ငါတို႔ပစၥည္းေတြကို ေပးဖို႔မလိုေတာ့ဘူးေလ။ေနာက္မွငါတို႔က သူတို႔စီက ငွားလို႔..."
"မင္းရူးေနတာလား?"ဝူခ်ြင္ဘင္က ဝူခ်ြင္လီကိုမ်က္လံုးလွန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး"ငါတုိ႔က ခ်ြင္ခ်င္ကို ေမွာ္လက္နက္ေတြ ျပန္ေပးလိုက္ရင္ေတာင္ အဘိုးစီမွာ ကတိေပးခဲ့တာေၾကာင့္ ငါတို႔ရဲ႕ပစၥည္းေတြကို ေပးရမွာဘဲ။တကယ္လို႔ငါတို႔က ေမွာ္လက္နက္ေတြကို ျပန္ေပးလိုက္ရင္ ငါတို႔ကပိုမရွံဳးဘူးလား?"
