Against the God: End of the Gifteds (HIATUS)

4

[Helena]

I clicked my tongue when my tea spilled a little while we're riding the carriage.

I can't even drink my tea properly because my hands won't stop trembling... because of anger.

Nalipat ang tingin ko sa bintana. I tried to maintained my serious and normal expression, but deep inside, I can't stop it. I think I'm going to blow any minute now. Ngayong nakita ko ang sitwasyon at sinapit ng mga estudyante, hindi mapakali ang mga kamay ko.

I can't hide my bloodlust. Maybe I should've killed those pests that were following the students?-

"Principal Helena."

Nahinto ako sa pag-iisip nang marinig na magsalita ang katapat ko. Nalipat ang tingin ko kay Law na seryoso na nakatingin sa akin at bakas sa mukha ang pagtataka. He gave me a worried look.

"Oi, oi. Are you okay?" He tried to talk with his usual tone, but there's still a hint of worry in his voice.

I heaved a sigh. "Brat, sino sa tingin mo ang kausap mo?" Giit ko. Normal kong nginisian si Law. "I was just lost in thought, there's no need to fret."

"Tsk, sinong nagsabing-"

"Yeah, yeah." Walang gana kong iwinasiwas ang kamay ko sa kaniya. 

Nalipat ang tingin ko sa lalaking katabi niya na hindi kumportable sa pagkakaupo at medyo namumutla pa rin. I can feel the sting in my chest seeing one of my students, in this situation.

Kung pwede lang na malipat sa akin ang mga sakit na nararamdaman nila... gagawin ko.

"I apologize, Nyx. Alam mas mabuting magpahinga ka ngayon, pero kailangan kong malaman ang mga detalye, para pagdating sa academy, tuloy-tuloy na ang pagpapahinga mo."

Umiling si Nyx. "You don't have to apologize, principal. Kasama 'to sa tungkulin ko."

Pasimple akong napakagat sa ibabang labi. "Okay..."

"Now, tell me everything."

With a look full of mixed emotions, Nyx started to tell us everything. Walang labis, walang kulang. Lahat ng detalye ay binanggit niya, mula sa pagplano nila sa pagpunta sa UA, hanggang sa pagpalpak ng plano nila, at ang dahilan kung bakit nila nagawang makaligtas.

Malalim na ang gabi, nakalayo na rin kami sa pinanggalingan namin kanina. The stars and the moon are the ones guiding us and serves as our lights.

Sobrang dilim ng daanan, humalo pa ang mabigat na atmospera. Nanginginig ang mga kamay ko sa sobrang higpit ng pagkakasara ng kamao ko. Pinilit kong iyuko ang ulo ko nang sa gano'n ay hindi makita ng mga estudyante ko ang ekspresyon na meron ako ngayon.

Nanlilisik ang mga mata ko at nag-iigting ang bagang.

That fucking Cael! He's still alive?!

Dumiin ang pagkakakagat ko sa ngipin. Sinong demonyo naman ang nasulsulan ng gagong 'yon at nagawa niyang makaalis sa impyerno?!

Napaismid ako habang nag-iisip. I really gotten weakened, I let a simple shit like him live!

I knew that he'll betray me before, but because he's still a Portugal, I let my guard down! I should've killed him before!

I heard my teacup cracked. Natauhan ako at napaangat ang ulo ko. Sobrang higpit na pala ng pagkakahawak ko sa tasa dahil sa sobrang panggigil. Huminga ako nang malalim at pinilit pakalmahin ang sarili ko.

This mistake is on me, so I should be the one who'll fix it.

"In conclusion, to save all of you, the vessel completely lost her body to this God, Typhon?" Malamig na sambit ko.