(Ep 21)

3.3K 189 18
                                    

အေးစက်ပြီး မြူခိုးတေမှုန်ဆိုင်းနေတဲ့ ဆောင်းရာသီရဲ့ ‌ဒီမနက်ခင်း။

နိုးလာတာနဲ့ အရှေ့မှာမေးထောက်ပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိရှိပြုံးပြီး ကြည့်နေတဲ့သူ။

“နိုးနေပြီပဲ"

“......."

သူ.......ရှိနေတုန်းပဲလား။ မနေ့ညက ငါသူ့ကိုအဖြေပေးခဲ့ပြီးတော့........ငါတို့တေ မကောင်းတဲ့ဟာတေလုပ်ခဲ့ကြတာလား။ ကျစ်! ငါ့ခန္ဓာကိုယ်‌တစ်ခုလုံး နေလို့ကိုမကောင်းဘူး ကိုက်ခဲနာကျင်နေတာပဲ။ ပြီးတော့ အဲ့ရင်ဘတ်ပေါ်က အနီစက်တေက ဂျွန်ဂျောင်ဂု မင်းတကယ့် အရူး။

”ပါးပါး!"

မျက်နှာကြီးတစ်ခုလုံး နီရဲပြီးအတွေးထဲနစ်မွန်းနေတာ ဂျောင်ဂု ခေါ်သံကြားမှ သတိကပ်တယ်။

“ဟင်!”

“အခုနေလို့ကောင်းတယ်မလား!”

”လုံး၀ပဲ မင်းကစာနာစိတ်မရှိတဲ့ကောင်ပဲ”

“ဟုတ်!”

ရင်ခွင်ထဲဆွဲထည့်လိုက်ပြီး ကြင်နာမှုတေပြည့်နေတဲ့ အကြည့်နဲ့ကြည့်ပြီး ပြုံးနေပြန်သည်။

မျက်နှာကြီးတစ်ခုလုံး နီရဲပြီးဆူပုတ်ကာ ဂျောင်ဂု ကိုဘုကြည့်ကြည့်ပြီး။

“အဲ့ရုပ်ကဘာတုန်း”

“အဟက်! ပါးပါးက တကယ်ချစ်ဖို့ကောင်းပြီး ကလေးလေးနဲ့တူလို့ပါ”

“မင်းပဲကလေးနဲ့တူတာ!”

“ဟုတ်လား ကလေးတေရော အဲ့တာတေသိတယ်လား”

“စကားများလိုက်တာ”

ဟုပြောကာ အိပ်ယာပေါ်ကဆင်းဖို့လုပ်တာ ခါးကသေလုမတတ်နာနေတော့။

ဘုန်း!.......။ ခနဲအသံမြည်အောင် အိပ်ယာပေါ်က ပြုတ်ကျရော။ ထယ်‌ယောင်း ပြုတ်ကျသွားတော့ မျက်လုံးပြူး မျက်စံပြူးဖြစ်ကာ။

“ပါးပါး!”

အိပ်ယာပေါ်က ပြေးဆင်းလာပြီး အသာလေးကောက်ပွေ့လိုက်ကာ။

သူ့ခင်ဗျာနာကျင်လွန်းလို့ မလှုပ်နိုင်‌ဖြစ်နေသည်။ အသံတိုးတိုးလေးနှင့်။

“အာ့! နာလိုက်တာ"

“အဲ့လိုမျိုး ခေါင်းမာတာ မကောင်းဘူးလေ”

My Daddy Is My Husband (Complete)Where stories live. Discover now