Ve ekledi..
"Beni karanlığının içine çekiyorsun."
Min Sun duyduğu cümle karşısında öylece kaldı. İki senedir biraz olsun Chan'la nefes almışken şimdi niye böyle olmuştu ?
Sadece sustu, susuyor gözükse de içinde fırtınalar kopuyordu. Onu asıl üzen...
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
❝Her şeye rağmen hayattayız.❞
{3 yıl sonra}
✿
3 yıl boyunca çok şey değişmişti. Minho arkadaşı Hyunjin'in yardımıyla apar topar bir daire kiralamıştı. Kardeşini oraya götürdükten sonra Hyunjin'e emanet edip babasının olmadığı bir anı kokladıktan sonra ikisinin önemi eşyalarını bir valize tıkayıp evden hızlıca ayrıldı. Bir daha asla bu eve dönmeyecekler hata yakınından bile geçmeyeceklerdi.
Tabi Minsun için bu geçen üç yılın başları kötüydü. Hastaneden çıktıktan sonra 2 ay boyunca odasından çıkmamıştı. Az konuşup az yiyorodu. Yaşadıkları onda büyük travma bırakmıştı. Üniversite sınavına bile girememişti. Abisi psikoloğa bile götürmeyi teklif etmişti. O ise sadece zaman istemişti abisinden.
2 ayın sonunda Minsun yavaş yavaş hayata dönmüştü. Abilerine katılıp gülmeye, eğlenmeye hatta üniversite sınavına tekrardan hazırlanmaya bile başlamıştı. Elinden geldiğince part time işlere girip abisine yardım etmeyi de ihmal etmemişti. Abisi mezun olduğu işi yapmayıp gece gündüz her türlü işte çalışmıştı. Bu yüzden Minsun kendini abisine hep borçlu hisetti ve ne zaman pes etmek istese 'abime bunu yapamam' diyip işe koyuldu.
Çalışmalarının sonunda güzel bir üniversite kazanmış, bir yıl hazırlık okuduktan sonra diğer yılı da tamamlamıştı. Yani artık ikinci sınıftaydı.
--
Minsun çalan alarmıyla zombi edasıyla yatağından kalktı. İşe ve okula gitmeyi sevse de sabah kalkmaktan hep nefret ediyordu. Dersi üç buçuktaydı ama gitmesi gereken bir adet işi vardı. Üstüne rahat ama güzel şeyler geçirdikten sonra evden çıktı. Eskisine göre daha renkli giyinir olmuştu. Hayatını düzene sokup sadece kendine odaklanmak aldığı en doğru kararlardandı. Yoksa eskilere takılı kalsa gencecik yaşında heba olacaktı.
Girdiği marketten tavuklu noodle alıp bir güzel yedi. Parasını da ödedikten sonra otobüs durağına yol aldı. Otobüs çalıştığı küçük tavukçunun önüne gelince indi.
"Hadi ama Sun azıcık da ben geçeyim bulaşığın başına kaç saattir elin suyun altında buruş buruş oldun."
"Ben de bekliyordum ne zaman gelip başımda dırdır edeceksin diye."
Jisung ve Minsun hazırlıktan beri yani iki yıldır aynı sınıfta okuyarlardı. Minsun normalde tanımadığı insanlara karşı pek samimi yaklaşmazdı ama Jisung'u ilk gördüğü anden beri içi ona çok ısınmıştı. O dünyanın en sevimli en düşünceli, ve en anlayışlı insanıydı. Tek bir kusuru vardı o da çenesi..
"Hadi Sun dırdır etmemi istemiyorsan art-"
Minsun Jisung'un lafını kesip ona doğru döndü.
"Elindeki yanıkla seni bu bulaşığa sokmayacağımı ikimiz de biliyoruz Jisung. Bir hafta boyunca ben bulaşıkcı sen de garsonsun. İtiraz hakkın olduğunu da zannetmiyorum."
Minsun'un otoriter sesi ve yukarı kalkan tek kaşı işe yaramış olmalı ki Jisung eliyle ağzına hayali bir fermuar çekti ve geri geri hızlı adımlarla mutfaktan çıktı.
Minsun bu haline gülmeden edemedi.
Saat üç olunca ikisi de tavukçudan çıkıp otobüse doğru koştular. Neyseki okul buraya yakındı. İki durak sonra otobüsten inip sınıfa doğru yol aldılar.
Sıkıcı geçen blok ders sonunda bitmişti.
Minsun tuttuğu notları çantasına koyduktan sonra Jisung'a doğru döndü. Uyuduğunu fark edince gözlerini devirdi. Jisung bulduğu her yerde uyuma kapasitesine sahipti.
Minsun omuzlarından hafif sarstı Jisung'u.
"Ağacın kovuğundan sincaplar çıktı kaçmamız lazım Jisung."
"H..hani nerede, nerede sincap-"
Jisung, Minsun'un onunla dalga geçtiğini fark edince kaşlarını çatıp dudağını sarkıttı. Minsun ise hala kahkahalarla Jisung'a gülüyordu.
"Çok kötüsün Minsun."
"Halbuki sen de sincapsın arkadaşların gelince niye telaşlandın kii ??"
Jisung omzuna vurmak için elini kaldırınca, Minsun sıradan çıktı.
"Tamam tamam sustum, hadi bir şeyler yiyelim."
Minsun gözünü kırpıp elini uzattı.
Jisung ellerini birbirine bağlayıp sıradan çıktı. Yanından geçerken pis pis Minsun'a bakmayı da ihmal etmedi.
"Yaa şaka yaptımm."
Minsun sızlanarak Jisung'u takip etmeye başladı.
Kafeteryaya geldiklerinde, bir yandan yürürken bir yandan Jisung'a döndü.
"Bak cheesecake ve soğuk amerikano ısmar-"
Minsun cümlesini bitiremeden çarptığı bedenle birkaç adım geri gitti.
Kafasını kaldırdığında tanıdığı yüzle karşılaşınca yüzündeki gülümseme silindi. Göz yaşları gözüne hücum etti..
✿
[BÖLÜM SONU]
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Hwang Hyunjin ✓
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
