Bitmesin Hikayemiz | Christopher Bang Chan

𓆸

❝Gamzelerin artık canımı yakıyor.❞

✿

Chan iki gün boyunca evden çıkmamıştı. Bir o kanapede bir diğer kanapede pinekliyordu. Minsun'un ateş saçan gözleri aklından çıkmıyordu.

Oflayıp kanapeden kalktı. Banyoya girip lavobanın önünde durdu ve aynadan yüzüne baktı. Kıvırcık saçlarını karıştırdı. Musluğun soğuk tarafını açıp birkaç kez yüzünü yıkadı. Tam yüzünü havluyla kurularaken kapı çaldı. Hızlı adımlarla kapıyı açmaya gitti.

"Channie !"

Karşısındaki kız sevinçle boynuna atladı Chan'ın.

"Jimin."

Chan önce şaşırsa da kocaman gülümseyip satıldı mı.

Ayrıldıklarında Chan sorularını sıraladı.

"Ne zaman geldin Kore'ye ? Neden aramadın beni ? Almaya gelirdim seni."

"Bir nefes al Chan, bugün geldim daha."

Gülümsedi Chan.

Arkada duran Yena ve Felix'i fark edince onlara yöneldi. Felix'le yumruk tokuşturduktan sonra Yena'ya sarıldı.

"Hadi üstünü giyin, eski günlerdeki gibi tavuk yemeye gidiyoruz."

Chan kafasını kaşıyıp konuştu.

"Evde takılsak ya hiç havam-"

Yena bir adım öne geldi.

"Hadi Chan oyunbozanlık etme."

"Ben geldim o kadar, gidip üstünü giyinir misin hemen ?"

Chan pes etmiş gibi elini kaldırdı. Altına siyah bir eşortman üstüne de aynı şekilde siyah bir sweatshirt geçirdi. Siyah şapkasını da taktıktan sonra üçlünün yanına geri döndü.

Yena gözünü devirdi.

"Klasik Chan kombini."

Felix göz devirişine güldü.

"Güzelim alışamadın mı hâlâ ?"

Jimin Chan'ın koluna girdi. Sevimli bir kız çocuğu gibiydi. Hep Chan'la Felix'e şirinlikler yapardı. 20 yaşına gelmiş olmasına rağmen hâlâ devam ediyordu bu şirinliklerine.

Bu dörtlünün arkadaşlığı çocukluklarından beri sürüyordu. Aynı sitede yaşamaları en büyük şanslarıydı belkide. Jimin lise zamanı yurtdışına taşınmasına rağmen kopmamışlardı. Felix ve Yena da liseden beri çıkmaya başlamışlardı.

--

Minsun Jisung'un yokluğunda tavukçuyu idare etmeye çalışıyordu. Jisung izin aldığı için onun açığını kapatıyordu. Mutfakta bulaşıkları yıkarken kapıdaki zilin sesini duydu.

Minsun arka tarafa doğru bağırdı.

"Juyeon müşterilere bakabilir misin ? Elim bulaşıkta."

"Tamam bakıyorum hemen."

Minsun bulaşıkları hallettikten sonra mutfaktan çıkıp kasaya doğru ilerlemeye başladı. Karşı masadaki tanıdık simayla durdu. Yine Chan karşısındaydı. Ama bu sefer başka bir kızla yani kızlarla. Arkadaş grubu oldukları çok belliydi. Ama tam yanında oturan uzun koyu saçlı, güzel kız fazlasıyla yakın davranıyordu Chan'a.

Chan Minsun'u fark etmemişti. Minsun gözlerini masadan ayırmadan kasaya geçti. Son kez bakıp önündeki deftere döndürdü bakışlarını.

Kendi kendine konuştu.

"Bu ne şimdi Minsun ? O masada olan hiçbir şey seni ilgilendirmiyor kendine gel."

Az sonra Juyeon geldi yanına.

"Mallar gelmiş onlarla ilgilenmeye gidiyorum arkaya, sen 7 numaranın siparişleri hazır olunca verir misin ? Diğer masayı hallettim zaten."

Kafasıyla onaylayıp Juyeon'un elindeki kağıdı aldı ve yine mutfağa gitti. Tavuklar hazırlanınca alıp masaya doğru adımladı. Mutfaktan çıkmadan derin bir nefes almayı ihmal etmedi.

"Yapabilirsin Minsun."

Chan'ın yanında oturan kız parmaklarını Chan'ın beliren gamzelerine koymuş tatlı ses tonuyla konuşuyordu.

"Channie İngiltere'deyken en çok bu gamzelerini özledim biliyor musun ?"

Minsun masaya yaklaştığında Chan'la göz göze geldi. Chan şaşırtmıştı. Minsun'un gözleri ise yine istemeden de olsa dolmuştu. Kıvırcık saçlarından sonra dokunmayı en sevdiği şey Chan'ın gamzeleriydi. Onlara başkasının dokunduğunu görmek kalbini ağırtmaya yetmişti. Zamanında öptüğü gamzeler şimdi ona çok uzaktı.

Kendini toparlayıp elindeki tabakaları masaya bıraktı. Bakışlarını herhangi bir yere sabitleyip konuştu.

"Afiyet olsun, başka bir istediğiniz var mı ?"

Felix'in teşekkür etmesiyle masadan hızlı adımlarla ayrıldı. Mutfağa girip tezgahın yanına çöktü. Sessizce ağlamaya başladı.

Bu kaçıncı Chan yüzünden ağlayışıydı ?

✿

[BÖLÜM SONU]

Yoo Ji Min ✓

Choi Yena ✓