'အိမ်မက်များလား....မဟုတ်ဘူး'
ကြမ်းပြင်ကြီးပေါ်ဆင်းအိပ်နေတော့ ဆုရီတစ်ယောက်ချမ်းလို့လားမသိ သူ့ကို ပိုတင်းကျပ်စွာဖက်ထားသည်။
"ချမ်းနေလို့လား...အမ"
"ဟင်...ကောင်းမြတ်...နိုးလာပြီလား"
ထို့နောက်သူမလည်း ထထိုင်လိုက်သည်။
"အိပ်မပျော်လို့လား..."
"ဟုတ်တယ်..အိပ်မပျော်လို့"
"ရတယ်လေ ကျွန်တော်ဘာကူညီပေးရမလဲ"
ထိုအခါ သူမက
"ကောင်းမြတ်အနားမှာပဲ အမြဲနေတော့မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ထားပြီးပြီ အမကိုနေခွင့်ပေးပါနော်"
ကောင်းမြတ်တစ်ချက်ပြုံးလိုက်ပြီး
"ခွင့်တောင်းစရာမလိုပါဘူး အမြဲကျွန်တော့်အနားမှာပဲထားချင်ခဲ့တာပါ"
ပြောလိုက်တဲ့ စကားလုံးနဲ့ သူရဲ့ တောက်ပနေတဲ့မျက်လုံးလေးတွေက လိုက်ဖက်ညီမှုရှိလှသည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းလေးကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။
မကြာခင်ပဲ သူမသူ့ကိုစပြီး နမ်းလိုက်သည်။
"ပြွတ်စ်...ပြွတ်...ပြွတ်"
"ပလွတ်...ပြွတ် ပြွတ်...အင်းး...ဟင်းး"
"အွန်း...ပြွတ်ပြွတ်"
_________________________
နူးညံ့တဲ့အထိအတွေ့လေးတွေ ကြားထဲမှာသူမ စီးမျောနစ်ဝင်လို့သွားခဲ့လေပြီ။
သူ့ရဲ့လက်က သူမရဲ့ဖင်ကိုမသိမသာလေးလှမ်းနေတာကိုလည်းသူမသတိထားမိသည်။
သူမနည်းနည်းလေးကော့ထားပေးမိသည်။
"အွန်းး...ပြွတ်...ပြွတ်"
ထို့နောက် သူလည်းမနေနိုင်တော့လို့ထင်ပါသည်။
သူမရဲ့ ဖင်ကိုလက်နဲ့ ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။
"အဟင်းး..ဟင်းး"
ထိုအခါ သူမတစ်ချက်တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားပြီး
အသက်ရှုအသံတွေ မသိမသာလေးပြင်းပြင်းလာခဲ့သည်။
"အွန့်...အု...ပြွတ်စ်"
ဖင်ကိုဒီတိုင်းဆုပ်ထားတာမဟုတ်ဘဲ သူ့ရဲ့လက်က ခါးနားလေးကိုပြန်တက်သွားလိုက် ဖင်ဆီကိုပြန်ရောက်လာလိုက် တစ်ချပ်အားနဲ့ ဆုပ်လိုက်ပြီးတော့ ပြန်တက်သွားလိုက်နဲ့ ပွတ်သပ်နေတော့
ŞİMDİ OKUDUĞUN
အိမ်မက်မဟုတ်သောအိမ်မက်
Genel KurguWarning⚠️အပြာစာပါ⚠️ဇာတ်လမ်းကတော့...တိုက်ခန်းရဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်အခန်းကို မိသားစုတစ်စုပြောင်းလာရာကစပါတယ်။
