အိမ်ပြန်တာတောင် အဝတ်အစားမဝတ်ရတဲ့ ကျနော့်ရဲ့ဘဝက ဆိုးလိုက်တာ။ ထွက်ပြေးမှာဆိုးလို့ဆိုပြီး ကျနော့်ကို စောင်နှင့်ပတ်ပြီး အိမ်ကို ခေါ်လာတယ်။အခုလည်း ကိုစိုင်းရေချိုးနေတုန်းမလို့
ကိုစိုင်းရဲ့အကျီကို ယူဝတ်ထားရတယ်။
ကျုပ်ရဲ့T-shirtအဖြူလက်ရှည်ကို ဝတ်ထားပြီး ကြွေရုပ်ရဲ့ပေါင်သားဖြူဖြူလေးက အထင်းသား ပေါ်နေသေးသည်။ မီးဖိုချောင်ထဲမှာ မုန့်လုပ်နေတဲ့ ကြွေရုပ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ပြေးပြီးဖက်ထားလိုက်သည်။ ရေမချိုးသေးတာ တောင် ကြွေရုပ်ရဲ့
ခန္ဓာကိုယ်က စတော်ဘယ်ရီ နံ့လေးမွေးနေသည်။
"လွှတ်ပါဗျာ အသက်ရှုကျပ်လာပြီ အခုထိ
ကိုစိုင်းက အကျီမဝတ်ရသေးဘူးလား မိုးက
အေးနေတာနဲ့ အအေးပတ်နေမယ်"
"ကိုယ့်အကျီကို ကလေးကယူဝတ်ထားတယ် လေ ပြီးရင်လည်း ချွတ်ရမယ့်အတူတူ မဝတ်တော့ဘူး"
"ခင်ဗျားနော် ကျနော့်ကိုအနိုင်မကျင့်နဲ့"
"ဘာ ခင်ဗျားလဲ ကိုကိုလို့ခေါ် မခါ်ရင် ဒီနေရာမှာတင် လုပ်မှာနော်"
"ကိုကို..ကိုကို..ရပြီလားသွား"
အသက်၃၀ရောက်မှ တစ်ခြားသူကို ကိုကိုလို့ ခေါ်ရတာ ရှက်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ။ မခေါ်မချင်း
ပေါင်သားတွေကို လာပြီး လက်နှင့်ပွတ်သတ်
နေတယ်။ အဲ့ကိုကိုဆိုတဲ့လူက နှာဘူးကြီး။
ဖင်လေးလှုပ်တုပ်လှုပ်တုပ်နဲ့ ကိတ်မုန့်လုပ်နေတဲ့ ကြွေရုပ်ကို ထိုင်ခုံပေါ်မှာ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်
သည်။သီချင်းလေးကလည်း ညဉ်းနေသေး
သည်။၁၅မိနစ်လောက်ကြာတော့ ကိတ်မုန့်
သေးသေးလေးတစ်ခုကို ယူလာပြီး စားပွဲပေါ် လာတင်တယ်။ ကိတ်မုန့်လေးက တစ်ကယ် သေးသေးလေးပါ ကြွေရုပ်က သေးသေးလေး တွေကိုပဲ ကြိုက်တာလားမသိဘူး။
ကိတ်မုန့်ပေါ်မှာ ချယ်ရီသီးလေး တစ်လုံးကိုတောင် တင်ထားသေးတယ်။
ဒါက ကျုပ်အတွက် ဂွင်ပဲ။
"စားလို့ရပြီ ကိုကို"
"ဒီအတိုင်းစားရင် ပျင်းစရာကြီး"
"အဲ့တာဆို ဘယ်လိုစားမှာလဲ ကိုကိုရဲ့"
ထိုင်ခုံပေါ်ကထလာပြီး ကျနော့်ရဲ့
ခြေထောက်ကို ဆွဲယူကာ ခြေဖမိုးကို တစ်ချက် နမ်းလိုက်သည်။
YOU ARE READING
'ဝဲ'
Romanceအဝါရောင်ကျူးလစ်ပန်းလေးရဲ့ အဓိပ္ပာယ်က Hopeless loveတဲ့💛 အဝါေရာင္က်ဴးလစ္ပန္းေလးရဲ႕ အဓိပၸာယ္က Hopeless loveတဲ့💛
