Claim You Back (GxG) [Unedited]

Chapter 24: Eyes

A/N: Good morning.

P.S. Rules.

---

Salirah

"Oh my God! My... my baby!" A familiar voice from my left side woke me up from my sleep. But I have no strength to even open my eyes.

I know who's that, my Mom.

"W-who.. did this to.. her? We've been t.. trying to contact her for a year now, Chandro." Rinig ko ang paghagulhol ng nanay ko habang sinasasabi yon sa kausap niya.

'Chandro? That's Riri's father. Where is she?'

"A-anak.." Masuyong pag haplos sa ulo ko ang sumunod kong naramdaman. My Mom's gentle caresses made my heart sink from an unknown feeling.

Ilang taon na ba simula noong marinig kong tinawag nila akong anak?

Ang tagal ko nang wala sa puder nila dahil sa pagkontra nila sa kursong kinuha ko. My father even cutted off all our connections. But Mom? Palihim niya ako laging binibigyan nang suporta kaya hindi ako masyadong nahirapan.

"Let's talk outside, Chandro. I want to ask you a favor." That's my Dad. He's also here.

Kailangan pa palang manganib ang buhay ko para lang puntahan niya ako ulit.

Ilang araw na akong tulog? Nasaan ako? Alam kong ligtas na ako pero gusto ko pa ding malaman kung nasan na ako. Si Riri? Alam niya ba na nakabalik na ako? O hindi pa kaya wala siya dito? Pero pwede din namang alam na niya pero galit siya sa akin kaya ayaw niya akong makita.

The last thought made me want to cry. Hindi pa man sigurado ay nadudurog na ang puso ko.

Pero kung mangyayari yon, hindi ko siya masisisi. Nawala ako na parang bula. She probably thought low about herself dahil sa pagkawala ko ng walang dahilan.

Minsan napapaisip ako sa huling gabi na kasama ko siya, bago ako sumakay sa kotse. She doesn't want me to leave. What if I stayed that night? Hindi kaya mangyayari sa akin lahat nang pinagdaanan ko? Hindi kaya mawawala ang isang taon sa aming dalawa?

I wish I can go back in time and stayed with Riri when she asked me to stay. Sana nakinig ako. Sana.

But everything's already done. No one can change the past, what I need to do right now is to heal and hope that in the near future, Riri and I's path will cross again.

'Wait for me, Ri. Please wait for me.'

~

"Ailana," My thoughts were erupted when Tito Chandro, Riri's dad, entered my room holding a box in hand.

A small smile crept my lips after realizing they're the things I requested yesterday.

Siyam na buwan na ang nakakalipas nang mailigtas nila ako sa Batanes. Ganun katagal na din akong nagpapagaling. My physical wounds were completely healed but my psychological state is still on the process of healing.

Nakakapag salita na ulit ako pero hindi ganoon kahaba. Nakakagalaw na ulit ako pero may pag kakataon na nahihirapan ako.