Karışan Hayatım

Bölüm 31

Keyifli okumalar ❤️

Bol bol oy ve yorum yaparsanız beni çok mutlu edersiniz <3

Kafenin kapısının önüne gelince yanımdaki Fatih'e baktım. "Arkama bakmadan kaçabilir miyim?"

"Evet." dedi ciddiyetle.

"Ama kaçmayacağım."

"İşte benim kızım." dedi sırıtarak.

"Senin kızın değilim ki."

Bana alayla baktı. "Ciddi olamazsın." dedi. "Lafın gelişi diyorum."

Derin bir nefes aldım. "Gerildim biraz yaa."

"Bugün girer misiniz?" Arkadan gelen sesle arkama döndüm. Gökhan'dı.

"Doğum günün kutlu olsun." dedi gülümseyerek.

Kafamı salladım.

Fatih'e baktı. "Nasılsın?" Yanına yaklaştı ve kafalarını tokuşturdular.

"İyiyim sen?"

"İyiyim."

İkimize baktı. "Girmiyor musunuz?"

Bizden bir hareket görmeyince gelip tam ortamızdan bizi ayırarak geçti ve içeri girdi.

Arkasından tersce bakarak içeri doğru adımladım.

"İrem gelmiş." diye bağırdı kapının önünde bekleyen Esila.

Onun sesiyle tüm kalabalık ayaklanıp, iyi ki doğdun nidalarıyla önüme geldiler. Kafede sadece aile üyeleri, ayrıca Kerem ve ailesi vardı. Etrafa balonlar asmışlardı.

Hepsi heyecanla bana bakıyordu. Bu biraz rahatsız ediciydi. Melih herkesten sıyrılıp önüme geçti ve elindeki konfetiyi yüzüme doğru açtı. Sinirle gözümü kapatıp açmadan edemedim. "Seni özledim." diye bağırdı kalabalıkta duyulmak için. Yanıma yaklaşıp kollarını boynuma doladı. "Doğum günün kutlu olsun canım bir tanecik kuzenim."

"Teşekkür ederim."

Benden ayrılıp arkamdaki Fatih'e sarıldı. "Senide özledim." Bir şeyler daha dedi ama önüme gelen kalabalıkla dikkatim dağılmıştı.

Elif hanım elindeki mumları yanan pastayı önüme doğru uzattı. Gülümsedi. "Nice yeni yıllara."

Hepsine tek tek baktım. "Teşekkür ederim hepinize." Pastaya doğru eğildim.

"Dilek tutmayı unutma." dedi Esila. Elif hanımın hemen yanında, tam karşımdaydı.

Kafamı salladım. Ama dilek dilemeden hızlıca üflemiştim.

Dilek mumlarının sihirli gücüne inanmayı bırakalı çok olmuştu.

Batuhan yanıma yaklaştı. "Çok endişelendim. Hastaneye girdin ve yanına gelemedim. Kusura bakma."

"Sorun değil."

"İyi misin?" dedi hızla.

Kafamı salladım. "Evet iyiyim."

Üzgünce konuştu. "Telefonuna kaç tane mesaj attım, hiç dönmedin. Bir daha bizimle görüşmeyecek misin?"

Hiç bilmiyordum. Yinede, "Seninle görüşeceğim." diye cevap verdim.

Yüzü aydınlandı. "İyi ki doğdun." Kollarını bana sardığında sarılışına karşılık verdim.

Yavaşça ondan ayrıldım.

Etrafımda olan kalabalıkta Selim'le göz göze geldim.

"Seninde doğum günün kutlu olsun."

"Bugün kendimi doğum günü çocuğu olmaktan men ettim." dedi sırıtarak.