Karışan Hayatım

Bölüm 32

Keyifli okumalar <3

"Hepsi çok iyi valla."

Etrafımda bir tur döndüm. "Bu nasıl?"

"Çok güzel."

Sinirle baktım ona. "Ama böyle hepsine güzel dersen ben nasıl seçeceğim."

"Tamam o zaman bundan önce giydiğin iyiydi onunla git."

Üzerimdeki  elbisenin üzerine dokundum. "Sanırım ilk denediğimi giyeceğim."

Oturduğu koltuktaki yastığı bana doğru attı. "Madem öyleydi niye on tane kombin değiştirdin. Ayrıca benim dediğimi yapmayacaksan niye soruyorsun?"

Omuz silktim.

Yarın okulda ilk günümdü çok heyecanlıydım. İlk izlenim önemlidir. O yüzden ne giyeceğime fazla kafa yoruyordum.

Artık böyle şeyleri soracak  kız arkadaşım yoktu. Doğrusu arkadaşım bile yoktu. Bu üzülmemi değilde, rahat bir nefes almamı sağladığında farkettim ki, arkadaşlık ilişkilerim her zaman bir yük olmuştu bana.

Dayımı her şekilde kullanabiliyordum. Dün de birbirimize maske yapmıştık. Hatta sıkıldığım için yüzüne makyaj yapmama bile izin vermişti.

"Heyecanlı mısın?" diye sordu.

Yanına oturdum. "Biraz."

Kolunu omuzuma attı ve saçımla oynamaya başladı. "Her şey yolunda gidecek."

"Umarım."

Ayağa kalktım. "Ben yüz bakımı yapacağım." Arkamı dönüp odaya doğru gittim. "Sende işlerine bak."

"Daha dün yaptın ya." dedi arkamdan.

Buraya geldiğimden beri kendimle fazla ilgilenemesemde her gün yaptığım rutinimdi zaten.

Üzerime şort ve düz bir tişört giyerek banyoya geçtim. Banyoya taşıdığım, tüm serumlar, yüz maskeleri ve daha bir çok şeyi aynanın karşısındaki yere dikkatle dizdim. Müzikte açtığımda her şey tamamdı.

Tabi tam bu sırada çalan telefonum olmasaydı. Arayan Selim'di. Telefonu açıp hoparlöre aldım ve kaldığım yerden yüz bakımına devam etmeye başladım.

"Nasılsın?"

Elimdeki serumu yüzüme yayarken konuştum. "İyiyim. Sen?"

Bir haftadır, bir kaç kez mesajlaşarak konuşmuştuk. Doğum günümden sonra hiçbirini görmemiştim.

"İyiyim." dedi sıkıntıyla.

Aynadaki yüzüme bakarken konuştum. "Bir sorun mu var?"

"Ben gidiyorum."

Duraksadım ve telefona çevirdim bakışlarımı. "Nereye?"

"Üniversiteyi şehir dışında kazanmıştım."

"Hiç söylememiştin." Doğrusu onlar hakkında hiçbir şey bilmiyordum.

"Ortalık fazla karışıktı."

"Anladım." Kaldığım yerden tekrar işime döndüm.

"Söylemediğim için bana kızdın mı?"

"Gideceğin zaman haber veriyorsun." dedim. "Olmadı gidince artık hangi şehirse ben buradayım deseydin."

"Eskişehir."

"Her neyse." dedim. "Ne zaman gideceksin?"

"Benim okul bir hafta sonra açılacak. Bir kaç gün sonra yurt bakmak için babamla gideceğiz. Kusura bakma söylemediğim için. Valla aklıma gelmedi. Okula gideceğim, üniversiteli olduğum, tüm bu mevzular her şeyin arkasında kaldı." Sesi durgun geliyordu.