Karışan Hayatım

Bölüm 35

Keyifli okumalar ♡

"En sevdiğin yemek ne?" diye sordu.

Elimdeki çayı yudumlarken kısa bir an düşündüm. "Bilmiyorum ki. Genelde yemek ayırt etmem. Ama makarnayı çok seviyorum."

"Ben çok yemek seçiyorum ya." dedi. "Yeşil sebze yemeklerinin çoğunu sevmiyorum."

"Ondan da böyle güçsüz kalmışsın." dedim şakaya vurarak.

"Ben ve güçsüz olmak mı?" Kollarını kaldırıp olmayan kaslarını göstermeye çalıştı.

"Yok işte zorlama." dedim.

Kaşlarını çattı ve adeta küçük bir çocuk gibi küskün bir şekilde kahvaltısını yapmaya devam etti.

"Alındın mı?" diye sordum.

Kafasını kaldırıp gülümseyerek bana baktı. "Sana alınmamak gibi özelliklerim var benim. Bir çok başka özelliğim arasında." Göz kırptı.

"Yaa." dedim. "Başka hangi özelliğin var?"

"Senin abin olmak mesela."

"Abim." dedim yüzüne bakarken. Fırat benim abimdi. "Bunun yeni idrakına varıyormuş gibi hissediyorum desem... kırıcı olur mu? 

Kafasını iki yana salladı. "Hiçte olmaz. Bu bizim sana bunu hissettirememizden kaynaklı. O yüzden ben özür dilerim."

Dediklerinden cesaret alarak konuştum. "Bende özür dilerim." dedim. "Bir çok kez yakınlaşma çabanızı kırıcı bir dille reddettim sanırım."

"İrem." dedi uzatarak. Ayağa kalktı ve yanımdaki boşluğa oturdu. Onun gibi yan dönerek yüzüne baktım. "Benden özür dilemene gerek yok. Hiçbir zaman sana alınmadım."

Beni kendine çekerek, omzuna yaslanmamı sağladı. "Her şey güzel olacak." Elleriyle saçlarımı okşuyordu.

Eskiye nazaran her şeyin iyi olacağına inancım oldukça yüksekti.

Kolumu arkasından sırtına doladım bende. "Bir garip oldum." dedim sessizce.

Kafasını önüme doğru eğdi. "Niye kız?"

"Bilmem."

"Her gün buluşsak mı?" dedi.

"Müsait olmayabilirim."

"Her gün okula gidiyorsun değil mi?"

Kafamı salladım.

"Seni alıp okula bırakırım. En azından yolda da olsa görmüş oluruz birbirimizi."

Kolunun altından çıkıp rahat bir pozisyona geçtim. Evet iyi hoştu ama ben temas seven biri değildim.

"O zaman sıkılırsın bir kere benden. Ayrıca seninde okulun var. Nasıl denk gelecek?"

"Senden hiç sıkılmayacağım." dedi kesin bir sesle.

Yan dönüp gözlerine baktım. Bakışları yumuşaçıktı. İçimin mutlulukla dolmasını sağladı.

"Denk geldikçe alırım olmaz mı?"

"Olur." dedim gülümseyerek.

Karşıma geçti ve çayını içmeye başladı. "Dayımla iyi anlaştınız sanırım?"

"Evet çok seviyorum onu."

"Onu kıskanmakla, senin için mutlu olmak arasında koca bir ikilemdeyim." Homurdanarak konuştu.

"Benim için mutlu ol." dedim kaşlarımı kaldırarak.

"Oluyorum." dedi. "Eskisi gibi aramıza koca bir duvar örmediğin için mutluyum." Gülümsedi.