CHAPTER SEVENTEEN

44.8K 1K 182
                                    

OLIVIA'S POINT OF VIEW:

I was taken aback when Tyler brought me to his mansion. Again. It is the very same house he had shown me before. It was nestled deep within a secluded forest path. Anyway, did he not feel any sense of fear in this place? Medyo nakakatakot kasi dito, medyo lang naman.

Nang makababa ako ng kotse, mabilis akong napahawak sa laylayan ng damit ko ng biglang umihip ang malakas at malamig na hangin. Goodness gracious, wala pa naman akong suot na kahit ano kaya wag naman sana akong pagtripan ng kalikasan.

Sunod na bumaba si Tyler dala ang isang shopping bag na naglalaman ng basa kong mga damit, hindi sya makatingin sa mga mata ko ng deritso. At kanina pa sya ganyan. Minsan nakikita ko na lang na mahina niyang hinahampas ang manobela ng sasakyan at nagmu-mura. Hindi ko alam kung naaalala niya ba ang nangyari kanina sa pool o iba, ang hirap niya kasing basahin.

Hinila niya ang kamay ko papasok, nagpaubaya naman ako sa kanya.

“You can use my room upstairs and take a shower” -sabi nya ng hindi tumitingin sakin

“H-hindi na. Ikaw na lang ang mauna, ikaw kasi yong basa sating dalawa kaya ayos lang”

“Pwedi ko namang gamitin ang ilang guest room” -tumingin sya sakin, lalo na sa labi ko “Ihahatid na kita sa kwarto”

Nagdadalawang isip sya na hawakan uli ang kamay ko, parang nababalisa to na hindi ko mawari kung may problema ba sya sakin o ano. Pagdating sa taas, binuksan niya ang kwarto niya gamit ang isang hightech na camera. Tumingin sya dun at sinabi ang pangalan ko.

My Yesha. After he spoke those words, the door abruptly swung open. I was taken aback kung paano to bumukas. I mean, he used my name? Kahit pangalan ko password sa kwarto niya?

Honestly, I couldn't help but to notice the advanced technology throughout his entire house. From the door to the vacuum cleaner, he even had a language-speaking robot whose purpose I couldn't understand. Ang gara ng bahay, iisipin mong hindi talaga tinipid sa pera, I am really curious kung bakit sya mag isa dito, hindi ba sya nalulungkot?

“Get inside, and please... lock the door” -nangunot ang nuo ko ng makitang nakakuyom ang kamao niya sa gilid ng pader. “You got me?”

“Ayos ka lang ba?”

“Im fine, pumasok ka na, you can use my shirt and boxer, go inside of a closet and you'll find my shirt and pants there”

“Ayos ka lang ba talaga?”

Namumuo na rin kasi ang ilang pawis sa nuo niya.

“Im fine” -he forged a smile “Wag mong kakalimutang eh lock ang pinto”

He swiftly closed the door, leaving me standing dumbfounded inside of his room. Anong problema niya? Why do I feel like there's something's wrong with him? May problema ba sya sakin?

I sighed. He look so bothered—ay ewan, hindi ko sya maintindihan, kanina pa kasi sya ganon, akala mo naman inaano ko.

Inilibot ko ang buong paningin sa buong kwarto and I couldn't help but be amazed by its exquisite design, looking so cool and elegant. The unmistakable masculine aesthetic was evident in every detail. Alam niya talaga kung paano gawing ka-akit akit ang buong silid niya. The alluring fragrance of his cologne wafted through the air too, captivating my senses. And oh, the size of the bed was simply staggering, easily accommodating five or maybe even seven people.

May sarili rin syang opisina at computer game. He also have a huge bathroom, sa sobrang laki nang kwarto niya kinulang ang buong bahay namin.

Pumasok ako sa loob ng banyo. Nalula agad ako sa ganda at laki nito, may shower, bathtub, sink, at may nakatupi na ilang towel. May mini sofa at flatscreen rin sa loob nito, may malaking salamin at maraming mamahaling shampoo at ilang perfume.

TRACKER'S OBSESSION (Mafia Series 1) (Completed✓)Where stories live. Discover now