TRACKER'S OBSESSION (Mafia Series 1) (Completed✓)

CHAPTER TWENTY EIGHT

OLIVIA'S POINT OF VIEW:

Laman ng isip ko ang katagang binitawan sakin kahapon ni Troy. Sabi niya gusto niya ako, kung ganon? Kailan pa? Hindi ko alam kung bakit ko iniisip ang sinabi niya kung gayon wala dapat akong pakialam. I actually left Tyler yesterday. Inaamin kong hindi maganda ang ginawa ko pero kailangan kong umalis dahil nagpakita kahapon ang fiancee niya, nakakatawa dahil kahit sinabi na niya sakin na hindi totoo ang sinasabi ng babaeng yon, heto ako. Lumalayo.

Mabigat sa dibdib na malamang kahit umalis ako kahapon hindi man lang niya ako hinabol, napaisip ako na baka gusto niya ring makausap yong bruha. Nasasaktan ako dahil sa walang kwentang desisyon ko, tinatanong ko ang sarili kung bakit? Kung bakit ako nakakaramdam ng ganito, kung bakit kahit alam kung walang pakialam si Tyler nasasaktan parin ako, kung bakit hinayaan ko syang iwan mag isa habang nakaluhod at nagmamakaawa, kung bakit mas pinili kong umalis kesa sa harapin sya

At ngayon, nagsisisi ako dahil sa desisyon ko. Tama bang iniwan ko sya kahapon? Bakit niya ako hinayaang umalis?

Bakit hindi niya ako hinabol? Napamura ako sa isipan. Ang tanga ko. Bakit ba ako nag e-expect?

“Anak, may bisita ka”

Napabangon ako sa hinihigaan dahil sa sinabi ni tatay. Tyler... Sa isiping sya yon ay agad akong tumakbo at mabilis na lumabas ng bahay

“Ty—” -napatigil ako sa pagsambit ng pangalan nito ng makita kung sino ang panauhin “A-anong ginagawa mo rito?”

“Is this your house?” -maarteng tanong niya “Oh, you called this house?”

“Kung mang iinsulto ka lang naman sa bahay ko, pwes pwedi kanang umalis”

“I plan to alis after I say something don't worry” -she arch her brows as she look at my house actious “Your place, definitely not my type”

Naikuyom ko ang kamao dahil sa sinabi niya. Mabuti nalang wala si tatay sa harapan niya ngayon, dahil kung hindi.. maiitak sya ng wala sa oras.

“Oh well.. sasabihin ko na ang reason ko kung bakit ako nandito”

Ipinagkrus ko ang braso sa dibdib ko at tumingin sa kanya ng maayos. What ever she will say... I think it's not a good idea

“You already know that Tyler is my fiancé, so I came here to tell you that you have stay away from him” -walang prenong aniya “Akin sya, fifteen years old pa lang ako na engaged na kami, stop ruining our relationship together. I don't know kung ano ang nakita ni Tyler sayo but I think siguro yung pagiging poor mo ang nakakuha ng atensyon niya. My fiancé is kind, definitely. So kung whatever man ang pinapakita ni Tyler sayo now, don't make it a big deal”

I am holding my tears. Ewan ko, yun lang naman ang sinabi niya pero parang pinupunit ang dibdib ko sa sakit Don't make it a big deal

Too late. Hulog na hulog na ako, hindi ako gaano ka palamura pero tangina. Ang sakit.

“So.. what now?” -napabalik ako sa ulirat ng magsalita sya ulit “Did I make myself linaw to you?”

Huminga ako ng makailang ulit

“Ang mapapangasawa mo ang dapat mong pagsabihan niyan”

Kita ko ang pagdaan ng inis sa mukha niya. I grab that chance para magsalita ulit' “Sorry for bragging this but, si Tyler ang kusang lapit ng lapit sakin” -i said honestly “I think you should talk to him first and not me”

“How dare you para sabihin yan, you're nothing but a smut”

Dahil sa sinabi niya, naalala ko yong salitang binitawan ni Tyler dun sa Palawan nong tinanong ko sya kung nagagandahan ba sya sa babaeng to