S2: The Fighter Girl In Section GL (COMPLETED; Under Revision)

Chapter 30

Arabella's Pov

“Bella,”

“Oh?”

“May sasabihin ako,”

“May sinasabi kana ah,”

“No,”

“Edi no. 'asaan kaba?”

“Ewan,”

Wth?

Kanina pa ako nandito sa damuhan nangangati na rin ako kasi dito ba naman ako tinago hawak ko na rin ang bracelet hindi ko alam papaano niya nakuha 'to, tumahan na rin ako sa pag-iyak kasi nakalayo na kami pati hindi naman ako umiyak kasi natatakot ako sa lalaking 'yon umiyak lang ako nagugutom na ako.

“Pagkain,” sambit ko kasi sabi niya bibigyan niya raw ako pagkain dahil iyong dala ko naiwan sa bus.

“Wait.” luminga linga ako at naghanap ng puwesto na hindi makakangati sa balat dahil tumatama iyong dulo ng dahon sa akin kaya makati.

“Gutom na 'ko,” nakanguso kong sabi at umusog papasok kami sa loob ng garden nandito lang kami sa labas sa may gilid ng garden papasok pa kami ng garden kasi doon na punta namin lalabas muna kami sila James na raw bahala kala Kevin kaya pumayag kami tapos kukunin namin iyong ano sa bus na magpapaligtas sa amin dito.

“Tatakbo ako kukuha ako ng pagkain sa cafete–”

“Ano?! Aalis kapa? 'Wag!” pigil ko sakaniya habang nanlalaki ang dalawang mata. Iiwan niya ako rito?! Paano kapag dumating iyong–

“Akala ko ba kaya mo sarili mo?” napatikom ako at yumuko nakaramdam ako na may humawi sa halaman at inangat ang tingin ko bumungad ang mapang-asar na mukha ni Ruru.

“Oh? Tahimik ka?” tanong niya at ngumisi kaya inirapan ko siya at sinalag ang kamay niya saka tumayo.

“Ako na kukuha ng pagkain ko,” irita kong sabi at akmang tatayo na pinigilan niya ako.

“Kidding,” nakangisi niyang sabi at umalis na.

Mongoloids ka talaga kahit kaylan! Anong kidding? Siraulo!

Napahawak na lang ako sa tiyan ko dahil tumutunog na siya nagugutom na ako. Lumipas ang ilang minuto napanguso na lang ako sa tagal niya maya maya may humawi ng halaman at bumungad ang mukha ni Ruru na may dalang pagkain. Kinuha ko iyong hawak niya at umupo siya sa tabi ko.

“Tsh.” Napalingon ako sakaniya at kumunot ang noo.

“Bakit?” tanong ko.

“Wala na sila Kevin sa pinuntahan ko.” Napatigil naman ako at nanlaki ang dalawang mata ko.

“Bakit?! Nasaan sila?” nanlalaki kong matang tanong sakaniya.

“I don't know either,” walang gana niyang sagot at humiga sa damuhan.

“Kumain kana?” tanong ko at umiling siya, “kain ka.”

May bait pa naman akong natitira kahit tarantado iyong binibigyan ko.

“No thanks,” pumikit na na lang siya kaya kumain na ako ng pagkain. Pagkatapos ko kumain nilinis ko na ang pinagkainan ko at may tira pa naman baka kasi magutom siya pero makakalabas naman kami rito hindi ba? Baka magutom siya kaya hindi ko na rin inubos pagkain ko.

Bumaling ako kay Ruru na natutulog sa damuhan iyong ulo niya nakapatong sa dalawang braso niya na nakataas at pa krus sa likod ng ulo niya. Tinitigan ko siya nang maayos hindi mawari pero napapangiti ako ang bait niya kasi kapag tulog Hahaha charot I mean napapangiti ako kasi mabait siya sa akin minsan tapos hindi niya ako binabara ay ako pala iyong nambabara sakaniya eh bakit kasalanan niya 'yon kung bakit.