Capítulo 7

2.4K 334 57
                                    

Durante los últimos tres días no había podido conciliar el sueño, cada vez que dormía, comenzaba a tener pesadillas, pesadillas en las que la imagen de Kim Namjoon aparecía, atormentando a aquel niño de ocho años, débil e indefenso.

Escuché el sonido de alguien llamar a la puerta.

— Jin, soy yo —Llamó Taehyung, al otro lado de la puerta.

En cuanto oigo su voz, corrí para abrir la puerta y abrazarlo.

— Te extrañé —Dije, aferrándome a él.

— Tranquilo —Dijo, notando de inmediato la inquietud que tenía.

— ¿Qué voy a hacer?, en una hora tendré que firmar ese estúpido contrato.

Taehyung me abrazó, sin decir alguna palabra, solo escuchándome.

— Taehyung, sé que debemos terminar esta relación lo más pronto posible, pero no quiero que nos dejemos de ver, prométeme que me esperarás, que aunque sea poco nos veremos, no quiero pensar la vida sin ti.

Taehyung no volvió a contestar, y esta vez se soltó del abrazo.

— ¿Taehyung?.

— Lo siento, pero no puedo esperar a decírtelo después, Jin yo- —Taehyung fue interrumpido.

— Jin cariño, tu padre quiere que vayas a la empresa, pronto llegará el joven Kim —Habló mi madre, sonreí para ella.

— En un segundo iré madre —Dije, ella de inmediato notó la situación, así que se fue sin decir nada.

— Jin, no pienso quedarme —Dijo Taehyung.

Mi corazón sintió un desgarre.

— ¿A qué te refieres?.

— No puedo soportar la idea de verte casado con alguien más, no quiero ser tu segundo alfa, maldición, ni siquiera quiero imaginarte viviendo con alguien más, Seokjin, podrá sonar egoísta, pero no lo es, no me pidas que me quede contigo, que no no haga una vida cuando tú estarás con alguien más.

— N-no lo hago por amor, debes de comprender eso —Dije, tartamudeando debido al gran nudo que sentía en la garganta.

— Lo entiendo, pero no deseo ser un simple amante, no soporto la idea de compartirte con alguien más.

— Te entiendo, p-pero, simplemente no quiero perderte.

Taehyung suspiró, dándome un abrazo.

— Tu padre ya lo sabe, en una semana me iré a Japón, dejaré mi puesto.

— ¡No! —Me aparté de su abrazo —Si te vas, no lo soportaría.

— No tengo más opción.

— Claro que sí, la tenías, podías hacer algo, por nosotros —No esperé más, salí del pasillo.

— Claro que sí, la tenías, podías hacer algo, por nosotros —No esperé más, salí del pasillo

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
El esposo ideal - NamjinTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon