Pagsamo | Montecillio Series #1

Chapter 5

05: Beatrix | dedicated to daninininino

*****

TW: physical harm

Matapos ng klase namin ay i-na-announce na rin na may 2 weeks vacation kami for sem-break.

Balak kong igugol ang dalawang linggong iyon sa hacienda. Gusto ko rin na doon kami magbakasyong tatlo. Mas malinis ang hangin sa hacienda.

We need to breathe too.

Masaya ako habang binabaybay ang village namin. Exclusive for our clan, Montecillio Village.

Sa ‘di kalayuan ay, nakita ko ang mga bodyguard namin na bagsak. Mga nakahiga ito sa sahig.

I have idea. Siguro dahil sa ginawa kong iyon ay Beatrix ay gagantihan nya ang mga kapatid ko.

Kinuha ko ang Ruger LCP Pistol gun, sa isa sa mga bodyguard namin. Walang atubiling sinipa ko ang pintuan ng mansion.

Tumambad sa akin ang mga kapatid ko na hinahanampas ni Beatrix ng hanger at belt. Dahil nakasando ang mga kakambal ko ay makikita agad ang mga sugat, at namumulang parte sa mga katawan na sila.

Without second thought. I pull the trigger and hit Tricia's legs, arms. Ganon din ang ginawa ko kay Beatrix, pinatama ko iyon sa braso at hita nya.

Lahat ay naalarma sa ginawa ko. Asintado ang mga iyon, halos limang metro ang layo nila sa akin. Pero asintado ko ang pagtama non.

"STAY THE FUCK AWAY FROM MY SISTERS!" I shout.

Lahat ay nagulat sa ginawa kong iyon, ang mga dugo nila Tricia at Beatrix ay umaagos na sa sahig.

"What the fuck are you all doing? Don't you help me to carry my sister's?" I frustratedly shout.

I fired another bullet. It hit the ceiling, causing everyone to be alarmed.

"Don't you dare try to help that bastards, I will fire you all." Ani ko.

Naisakay na ang mga kapatid ko, nawalan ng malay si Autumn. Dahil sya ang sumalo nung mga palo na dapat sa kanilang dalawa ni Adalia.

I didn't know, kung ano ba talagang gusto ni Beatrix. She already killed our papà tapos babalik sya. For what? Para sa pera, pero ang alam ko ay mayaman sila.

Kinuha ko ang cellphone ko at ci-no-nect iyon sa Bluetooth. Ni-loud speaker ko rin ang tawag na iyon.

Tito Damien answer the call. [ Hija, napatawag ka? ] Tito Damien said.

Huminga muna ako ng malalim bago nag salita. [ Pupunta akong hacienda mamaya, ihahatid ko lang sa hospital ang mga kapatid ko. And tell us to our hospital around metro manila. Huwag nilang tatanggapin si Beatrix Valentino. Even her daughter, huwag na huwag nilang tatanggapin sa kahit anong hospital na binibigyan ng donation ni papà. Or else, i pull out all our investment. ] Mahabang lintaya ko.

Napahigpit ang kapit ko sa manibela. Nilingon ko si Ada na naka sandal, habang si Autumn ay nakahiga sa lap nya. Walang atubiling pinaharurut ko ang sasakyan.

"Heal all their wounds, ayokong may maiiwang kahit ano, kahit peklat pa yan." Aniya ko.

Pinaalalahanan ko rin ang mga bodyguard na mag doble o kahit triplehin pa nila ang pagbabantay. Sisisantehin ko rin naman sila mamaya.

Pinaandar ko ang sasakyan, dahil located sa La Union ang hacienda ay mahaba-haba ang byahe. Hindi naman ganon ka traffic, kaya hindi ganon ka bigat ang traffic.

"Señora." Bati nilang lahat sa akin, bahagya pang nakayuko ang kanilang ulo.

Binigyan ko lang sila ng isang tingin at pinabalik na sa kanilang mga ginagawa. Kung noon ay kapag ginagawa nila sa akin ang ganong pagbati ay nginitian ko sila. Pero marami ng nagbago, at isa ako don.

"Tito." Bungad ko.

Nasa Quadra, sya at pinapakain ang mga alaga naming kabayo. Ngumiti sa akin si tito, at sinenyasan akong sumunod sa kanya.

Sa likod ng quadra ay may isang daan, at sinundan ko lamang sya. Ito siguro ang sinasabi ni papà na basement o parang hideout nila.

Bumungad sa akin ang mga babae pero lima lamang sila. Mga nasa tantya ko ay tatlo o apat na taon lang ang agwat nila sa akin.

So, hindi lang pala ako ang pinagkaitan na maging malaya?

"Señora." Sabay-sabay na bati nila sa akin.

Binigyan ko lamang sila ng malamig na titig. Hindi ko hahayaang mapalapit ako sa kanila.

"Meet the Eldest child of Vera's family. Eloise Celeste Vera, she's your personal maid and assistant. Señora." Tito Damien.

Kumaway sa akin ang babaeng kalaro ko noon. Kung siguro ay hindi pinagkait sa akin ni Beatrix na maglaro. Ay baka tinakbo ko na sya at niyakap ng mahigpit.

"It's my pleasure to serve at you, Señora." Eloise said, yumuko rin ito sa akin ng bahagya.

"And next is the middle child, Sienna Aurory Vera she's personal maid and assistant of Señora. Autumn." Tito Damien.

Yumuko rin sa akin yung nagngangalang Sienna.

"Last but not a least, the youngest Sariah Louella Vera she's personal maid and assistant of Señora. Adalia." Tito Damien.

"And for Señora. Autumn personal bodyguard, Lincoln Cleo Aurelio." Ani ni Tito Damien.

Sa tingin ko ay tatlong taon lang ang tanda sa amin nung Lincoln.

Knowing Autumn, baka landiin nya na itong bodyguard nya.

"For Señora. Adalia personal bodyguard, Thiago Octavius." Tito Damien.

Ito ang pinaka matanda sa amin, na sa tingin ko ay lima o anim na taon ang tanda sa amin.

"How can I be sure that you all are worth trusting? Is it worth it to be my sister's bodyguard and personal maid?" Aniya ko at sumandal sa pader.

"Paano ko masisigurado na, hindi nyo ako ta-traydurin? Paano ako nakakasigurado na, mananatili kayong tapat sa akin kahit anong mangyari?" Ani ko pa.

Lahat sila ay matapang na sinalubong ang tingin ko. Tila ba hindi sila natatakot, i smirked.

"Isasama ko na sila, tito." Paalam ko kay Tito Damien.

Nagulat man pero ngumiti rin kalaunan si Tito. "Mag-iingat kayo, huwag nyo akong bibiguin." Tito Damien said.

They'll waved their hand to Tito Damien.

Nauna na ako sa sasakyan, nag uunahan pa sila kung sino ang mauupo sa shotgun seat. Sinenyasan ko si Eloise, nakangiti pa ito habang lumapit sa akin sa harapan.

"Kilala mo pa ba ako, Señora." Buong galak na sambit ni Eloise.

I stared at her coldly. Kita ko kung paano bumagsak ang mga ngiti sa kanyang labi. Pero hindi ko iyon pinansin.

I will always set boundaries to all people around me and i won't let my guard down. I won't be so sure, na hindi nila ako ta-traydurin. Maaring hindi ngayon, pero uunahan ko na sila.

Kung kailangan kong mamuhay mag isa at walang kaibigan, just to be sure na hindi mapapahamak ang mga kapatid ko. Gagawin ko.

Kahit hindi na ako maging masaya, basta maging masaya lang mga kapatid ko. Masaya na rin ako.