Pagsamo | Montecillio Series #1

Chapter 26

26 : death threats

*****

"Buti naman at bulaklak na ang dala at hindi na death threats-TANGINA." Agad kong inapakan ang paa ni Eloise.

Ngumiti ako sa kanya ng matamis, kamot ulo naman na umalis sa harapan ko si Eloise. Habang si Adalia at Autumn ay kilig na kilig.

"Good morning." Bati ni Vesillius holding a red tulips.

"Morning." Bati ko, sa kanya na may kasamang tango pa.

"Wow, ang sweet." Rinig kong bulong ni Vesillius.

"Hi, Kuya Vesillius. Hi, Ate Amyrah." Bati ni Autumn sa akin at hinalikan ang pisnge ko.

"Kumain naba kayo?" I ask my sister's.

Tumango naman sila, impit naman ang tili nila ng ipulupot ni Vesillius ang kamay nya sa bewang ko.

"Huy, ano yan?" Intrigang tanong ni Eloise ng lumabas ito galing kwarto nya.

Napailing na lamang ako at hinampas ang kamay ni Vesillius para matanggal ang kamay nya sa bewang ko.

"Wala." Sagot ko at pumunta ng kusina.

Naramdam ko naman ang pag-tingin nilang lahat sa akin, kaya nilingon ko sila habang nakataas ang isang kilay ko.

"What?" Tanong ko sa kanila.

"Anong meron? Parang nung isang taon lang iritang-irita ka ka’y Vesillius, ngayon naman andito na sya sa condo mo?" Eloise said at lumapit sa akin.

"He's courting me." I simply said.

Napanganga naman sya ron.

"Grabe, hindi man lang nag blush habang sinasabi yung 'he's courting me' iba kana talaga ate." Autumn said.

Kumunot naman ang noo ko ron. "Ay kailangan bang mag-blush?" Sarkastikong tanong ko.

"Jusmiyo." Aniya nilang apat at napasapo na lang sila sa mga kanya-kanyang noo.

Napailing na lamang ako ron. "Ako, tigilan nyo ako ha." Aniya ko.

Habang kumakain kaming lima ay nakarinig ako ng doorbell, i insist na ako na ang magbubukas. Tumango naman sila ron.

Hindi ko mahanap yung nag doorbell pero nakita ko ang isang maliit na kahon. I knew it, nag sisimula na sila. Kung pwede lang umatras ngayon ginawa ko na.

Mariin akong napapikit at kinuha ang kahong ’yon. Hindi pa man nakikita nila Autumn, Adalia, Eloise ang laman ay alam na nila ang laman non.

Ngumiti ako ka’y Vesillius para hindi nya mahalata na kinakabahan ako. Kung noon ay wala akong pakialam sa mga death threats lalo’t sa akin naman lahat ng iyon. Pero ngayon iba ang nararamdaman ko, i feel scared.

Pumasok ako sa kwarto at inilapag sa kama ang kahon. Binuksan ko ’yon at muntikan na ’kong mapasigaw sa laman non. Yung clown na iniikot-ikot para mabuksan sya, but this clown is full of blood and picture of Vesillius. Again

— sige, hahayaan ko muna kayong mag saya ng pamangkin ko. Kawawa ka naman eh, but don't expect na magtatagal ’yun ha. Kukunin ko rin ang ulo nya sayo.
BV.

Naikuyuom ko ang note na iyon at walang pasabing binasag ko ang laman ng kahon. I frustrated pulled my hair at napakapit sa bead sheet ng kama ko.

Gusto kong sumigaw pero ayoko syang mag-alala.

Iniwan ko sa ilalim ng kama ko ang sirang box. Napatalon ako ng naandoon si Eloise, smiling me weakly.

"Death threats, again?" She ask me at lumapit sa ilalim ng kama ko para kuhain ang mga iba pang death threats.

Tumango ako sa kanya nanghihina napasandal ako ng buksan nya ang isang kahon. May laman iyon ng damit ni Vesillius na puno ng dugo. Iyon yung araw na pinag-tripan sya ng mga kaklase namin.

Kinakabukasan non ay may dumating sa akin na box.

"So you choose to fight him, now?" Eloise ask me habang inilalagay sa isang malaking plastic bag ang mga kahon.

"Obviously, yes. Pero natatakot ako na baka hindi ko mapanindigan." Aniya ko at nagpakawala ng malalim na buntong-hininga.

"What about you train him? Sanayin mo sya, para atleast kung hindi mo sya kasama ay mapo-proteksyunan nya ang sarili nya. At buksan mo ang isipan nya, ipaalam mo itong mga death threats na’to." Eloise adviced me.

Napailing naman ako ron. "Yung i-train sya ay papayag pa ako, pero yung ipapalam sa kanya lahat ng ito. I don't think so, i don't want to scared him. Kung kailangan nyang manatiling inosente gagawin ko. Just to make sure wala syang alam sa mga nangyayari." Aniya ko.

Napabuntong hininga naman sya ron.

"Isn't unfair to Vesillius side? I mean, it's better na malaman nya ’to. Paano kung sya pa mismo ang maka-diskubre nito." Makahulugang saad ni Eloise.

Napabuntong-hininga lalo ako ron. "Naguguluhan ako, at syaka itatapon mo naman yan diba? Itapon mo na o ’di kaya ay sinugin mo para wala na syang malaman pa." Aniya ko at pumasok na sa cr para maligo.

Narinig ko ang pagsara ng pintuan kaya nanghihina napakapit ako sa lababo, tumingin ako sa salamin.

Lalo lamang dumadagdag ang iniisip ko lalo’t nalalapit na ang kaarawan naming tatlo. My sister is aware sa mangyayari sa kaarawan namin. I know it's our birthday pero ron ko pa naisip na magpasabog.

Lumabas na lamang ako sa cr matapos kong maligo. Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng makita kong naka-kalat lahat ng death threats sa sahig.

Madilim ang awra ni Vesillius habang sina Autumn, Adalia, Eloise ay nakayuko.

Sinenyasan ko naman silang umalis na ginawa naman nila.

Lumapit ako kay Vesillius at hinawakan ang balikat nito. Nakaupo ito sa sofa at bahagyang nakayuko ang kanyang ulo.

"Vesillius Dwight Marcello." Pagtawag ko sa buo nyang pangalan. Napaangat naman sya ron. "I'm sorry for not letting you to know about this, i'm scared that you might—

"Is this the reason, kaya mo ba ako pinipilit saktan, sigawan, awayin, ipagtabuyan? Ito ba yung reason. Amyrah Molly Montecillio." Aniya nya habang nakahawak sa dalawa kong balikat.

Dahan-dahan akong tumango ron. "Bakit hindi mo sinasabi sa akin? Don't you think i will let you to fight alone in this battle? Hindi ako ganon kahina, Amyrah. Kung kaya mong protektahan ang nasa paligid mo. Kaya rin kitang protektahan, just please don't underestimate my capabilities to protect you." He said at napahawak naman sya sa kanyang sentido.

Hinarap ko ang mukha nya ron. "I know, i'm sorry okay. I will promise that i will tell you everything but not everything." I said.

Napakunot naman ang noo nya ron. "You don't trust me?" He ask me.

"Of course i trust you, your just related to Beatrix that's why i can't fully trust you. I'm sorry." Aniya ko.

"That's fine, baby. I understand, just please let me know kapag may dumating pang mga ganito. Okay?" He said at pinisil ang baba ko.

Ngumiti naman ako sa kanya at dahan-dahang tumango. Sana nga mali ang akala ko sayo, sana hindi mo ako traydurin dahil sa mga magagawa ko sayo at nasa paligid mo.