Pagsamo | Montecillio Series #1

Chapter 19

19 : Meet, Trianna | dedicated to wy9hia

*****

"Why?" I ask Eloise dahil ang lalim ng tingin nito sa akin.

"May weird sayo eh." She said at nag-lakad pa ito paikot sa akin.

"Ano na naman ’yon?" Palo ko sa braso nya dahil nahihilo na’ko sa kanya.

"You look tired? Are you okay?" Eloise said at umupo sa harapan ko.

Bali nakaupo ako sa sofa at sya naman ay sa sahig.

"Huh-ha?" Naguguluhang tanong ko.

"Mukhang pagod na pagod ka? Kumakain kaba? Baka naman pinababayaan mo yang sarili mo?" Sunod-sunod na tanong nya.

Lalo akong naguguluhan sa kinikilos nya. "Tignan mo ang mukha mo sa salamin, Amyrah." Eloise said.

Hinila ako nito at iniharap sa full body mirror ko. "Maganda pa rin naman ako ha?" Aniya ko.

"Oo nga maganda ka wala naman akong sinabing hindi. Ang akin lang, ang lalim na ng eye bags mo, bumagsak yang katawan mo, you really look tired. Babe, just rest okay? Kahit isang araw lang, please? Just give yourself a short break. Mhmm." Eloise worriedly.

Ngumiti naman ako sa kanya ng malamlam. Nagpahila na rin ako sa kanya, dinala nya ako sa kwarto ko at kinumutan.

"Just sleep." Eloise said.

Hinawakan ko ang kamay nya. "I can't sleep." Bulong ko.

"Do you want to take your sleeping pills? Just one pills, para makapagpahinga ka. Nag-aalala talaga ako sayo, eh." Eloise said.

Tumango naman ako at inabutan nya ako ng sleeping pills.

"Clean your mind, rest and breathe. Don't to harsh on yourself, babe." Eloise said at pinatakan ng halik ang aking noo.

Tumango lang ako at ipinikit na ang mata ko. Nag-flashback ulit sa akin ang naging pagtatalo namin ni Vesillius nung nakaraang linggo.

"What?" Galit na tanong ko.

"Why are you acting like this? Okay naman tayo kanina ha? You even say sorry to me, and now your acting strange to me again." Sambit nya puno ng pait ang tono ng kanyang boses.

"You will never know." Bulong ko.

"Then tell me? Maiintindihan kita, iintindihin kita. Just please, don't be this too hard to me." Then he grabbed my waist and pull me to hug him.

Napapikit naman ako.

"Just, stay away from me." Aniya ko at nag simula ng tumalikod.

Kinabukasan ay masakit ang ulo ko ng magising. Nag bihis na rin ako lalo't first day of school namin sa college.

I'm taking business ad. Hindi naman ’to, yung gusto kong course but i don't have choice.

Inilagay ko na sa bag ko ang tumbler ko at isinukbit ang bag ko.

"Papasok kana?" Bungad ni Eloise sa akin, naka stitch pa itong terno na pangtulog.

"Hindi, lalabas ako." Sarkastikong sambit ko.

"Gago, umuwi ka ng maaga Amyrah Molly ha." Paalala nya sa akin.

Tumango lang ako sa kanya, talo nya pa nanay ko. Though i don't even experience the mother's love.

I restart my motorcycle at ipinusod ko muna ang aking buhok para hindi harang habang nasa daan ako.

Pagbaba ko sa school ay tinanggal ko na rin ang helmet ko at inayos ko muna ang buhok kong nagulo ng biglang may makabangga sa akin.

Nalaglag yung helmet na nasa isang kamay ko, buti na lang ay matibay ’yon at hindi nabasag.

"Can't you see it? Or are you stupid?" Baling ko at pinulot ang helmet ko.

"I'm sorry." A familiar voice.

Nilingon ko ’yon at si Trianna the eldest sister of Tricia. I smirked what a small world.

"It's fine, just next time watch your steps." I said coldly.

Trianna is opposite to Tricia, Trianna is quiet yet kind girl but Tricia is a spoiled brat bitch girl.

Napailing na lamang ako at nag-lakad na para hanapin ang room ko. I don't, si Eloise naman ang nag enroll sa akin.

"Ah hi, you again. Mag kaklase pala tayo." Bati ni Trianna sa akin.

Tinitigan ko lang ’to at bahagyang tumango. "Pwede tabi tayo sa upuan?" She ask me, nakita ko rin na nahihiya sya.

No choice kundi ang ilipat ang bag ko sa bakanteng upuan. Nakangiti naman syang umupo ron sa upuan na inalisan ng bag ko.

"Anyway, what's your name." She ask me.

I look at him. "Molly Montecillio." Aniya ko.

"Oh, the eldest daughter of Vito Montecillio. It's my pleasure to meet you." She said at ngumiti sa akin.

"By the way i'm Trianna Louisiana Valentino." Then she offered her hand to me.

Tinanggap ko naman iyon. I don't feel anything bad to her, sobrang gaan din ng awra nya. I guess she's really different to Tricia.

"Get out." Napaangat ang tingin ko sa boses ni Tricia.

Kinakabahan naman na tumayo si Trianna, kita rin ang pagmumula ng pisnge at mata nya. Kumunot lalo ang noo ko dahil don.

"No, stay there." Matigas na sambit ko kay Trianna.

Naguguluhan man si Trianna ay umupo na rin sya. "You brat, didn't you see that she already own that seat? Are you fucking blind?" I said calmly.

I cross my arms at sumandal sa hamba ng upuan ko. Nagpapatikusan naman kami ng tingin, kung gaano ako kalalim na tumingin sa kanya ay ganon din kalalim ang tingin nya sa akin.

"I didn't know, that you're a hero now." Tricia said then she laughed.

I laugh too, sa paraang alam kong maiinsulto sya.

"I didn't know na bulag kana pala." I sarcastically said.

Wala namang nag aatubiling awatin kami, maging si Trianna ay tahimik at nakayuko at pinaglalaruan ang daliri nya.

I held her hand to make her calm. Nakikita ko rin kasi ang panginginig ng kamay nya.

"What did you say?" She ask me angrily.

I smiled. "Ang sabi ko bulag ka." Pag uulit ko.

Agad na tumama ang palad nya sa aking pisnge. Humagod din don ang kuko nya kaya ramdam ko ang pag-dugo ng gilid ng labi ko.

Tumayo at pinangpagan ang suot ko. Sinuntok ko naman ang mukha nya. Napahiga sya dahil doon, agad akong pumatong at pinaulanan sya sa ng suntok.

"Don't use your stupid, bitch, mannerless attitude on me Tricia. You can't beat on me, your a weak. Remember it." Aniya ko at sinuntok ulit sya.

Agad namang niyakap ni Trianna ang likod ko para alisin ako sa pagkakapatong kay Tricia. Akala ko ay magagalit sya pero niyakap ako nito at humagulgol sa balikat ko.

"Tama na po." She whisper while keeping sobbing.

Marahan ko namang hinaplos ang kanyang likod. "Shh, tahan na." Pang aalo ko.

Hindi ko naman alam bakit ang gaan masyado ng pakiramdam ko sa babaeng ’to. Dapat nga ay mas lumayo ako rito lalo’t isa syang Valentino.

"I---I c-c-can’t b-b-breath-e p-p-po." She whispered.

Mabilis akong naalarma dahil don, walang atubiling pinasan ko sya sa likod ko at dinala sa clinic.

She have asthma that’s why nahirapan syang makahinga kanina. Good thing at may inhaler sya sa bulsa nya.

"Let her rest here for a while, then pwede mo na syang balikan." Ani ni Nurse. Kelly.

Tumango naman ako at binigyan ng panandaliang tingin si Trianna na ngayon ay mahimbing ng natutulog.

I don't know why i'm acting like this, pero ang alam ko lang ay magaan ang loob ko sa kanya.