Pagsamo | Montecillio Series #1

Chapter 12

12 : plane crash | dedicated to Ayeyiexx

*****

"Take care of yourself, don ate ha." paalala ni Autumn habang nasa airport kami.

Ngumiti naman ako sa kanila. "Kayo ang mag -ingat don't worry. Kapag may time si ate, tatawag ako sainyo. Lincoln, Thiago, Sienna, Sariah. Take care of my sister's. Kung kailangan makipag patayan para mapanatili na ligtas sila gawin nyo. Don't hesitate to shoot Beatrix and Tricia. Pero huwag nyong papatayin. I want to kill them in my own way." Mahabang aniya ko.

Yumukod naman silang apat sa akin, at dahan-dahang tumango. "Masusunod. Señora." Sabay-sabay nilang aniya.

Before i turn my back on them. I kissed Adalia and Autumn forehead. "Please, always remember that i love you both. Mhmm, i will do everything for the both of you." Aniya ko pa at tumalikod na.

Nakapag paalam na rin si Eloise sa mga ate nya, kaya naman ay sumakay na kami sa private plane. Nauna na rin si Tito Damien sa loob. Kinakausap nya pa raw kasi ’yong piloto.

"I'm so proud of you." Out of nowhere Eloise said.

Napalingon naman ako sa kanya, hindi ko alam pero nakaramdam ako ng saya roon. Parang nawala ang bigat ng nararamdaman ko dahil don.

I only smiled at her. "From now on, don't call me Señora." I said.

She looks shocked. Pero kalaunan ay niyakap nya rin ako. "Kung kailangan kong makipag patayan para maging ligtas ka, Amyrah. Gagawin ko, i will do everything to protect and love you." Loise said.

Ngumiti lamang ako sa kanya at hawak kamay kaming pumasok sa loob ng eroplano.

I opened my cellphone at may nag chat agad sa akin. The name isn't familiar to me.

Your lover
Hi, i know it's your flight. I just want to come with you. But yeah, i can't. I want to be with you forever. But, hindi pwede. Kung pwede lang na itakas kita at ilayo sa lahat ng makakasakit sayo ay ginawa ko na. But yes, hindi ka magiging matatag kung hindi mo pagdadaanan lahat ng iyon. Always remember that im always here, supporting and willing to accept you despite of everything.

Napakunot ang noo ko ron, hindi kaya ginagago lang ako ng sender na ’to? Pero paano nya naman nalaman ang alis ko? Wala naman kaming pinagsabihan non. Bukod sa mga kasama naming nag hatid saamin.

Naputol ang pag iisip ko sa kung sino ang nag chat na iyon. Nang maramdaman kong umiikot na ang eroplanong sinasakyan namin.

The last words i heard is "I'm here, don't be scared."

Dahan-dahan kong iminulat ang aking mata at tumambad sa akin ang puting kisame at tunog ng aparato sa aking gilid. Amoy na amoy ang hospital kaya alam kung nasa hospital ako.

Napabuntong hininga ako. At doon lang naging malinaw sa akin. Nag crash ang eroplanong sinasakyan namin.

Did Tito Damien, and Eloise survive? Asan sila?

"God! Amyrah, you're finally awake." Tito Damien voice.

May ilang gasgas sa kanyang pisnge at noo, pero bukod don ay wala naman ng major injury. Nakahinga ako ng maluwag don.

"Where is she?" Bungad ko.

"She's still unconscious. Nang maabutan namin kayo sa loob ng sirang eroplano. May nakatarak na parte ng eroplano sa hita ni Eloise." Tito Damien said.

Napabangon naman ako ron. "What? Where is she, dalhin mo ako sa kanya." Aniya ko at tinanggal ang dextrose na nakakabit sa akin.

"Hija, magpahinga ka muna. Hindi pa rin maganda ang kalagayan mo. Lalo't isang buwan kang tulog." Aniya ni tito, at pinipilit akong humiga.

Tinabig ko naman ang kamay nya. "Pupuntahan ko sya, kasi kaibigan ko sya. Naiintindihan mo?" Galit na aniya ko at pinilit mag lakad.

Halos gumapang na ako dahil nanginginig at nanghihina ang tuhod ko.

"Bumalik kana, Amyrah." Pagpupumulit pa ni tito.

Tinabig ko lang ang kamay nya. "Ayoko, hanggat hindi ko pa sya nakikita." Pagpupumulit ko.

Pero naramdaman ko na lang na may itinurok silang kung ano sa akin. Kaya naman ay nawalan ako ng malay.

Kinusot-kusot ko naman ang aking mata ng magkaroon ako ng malay. Andoon na si Eloise, naka wheel chair sya. Kaya agad akong nakaramdam ang paninisi sa aking sarili. If i'm not too pre-occupied ay hindi sya mag kakaganyan.

"I'm sorry." Mahina lamang iyon pero sapat na para marinig nya.

"Hush, it's not your fault okay. I choose it, pinili kong iligtas kita at tuparin ang pangako ko sayo. Remember that i will sacrifice my life too you, just to make sure that you're safe? I did it. At paulit-ulit kong gagawin iyon." Eloise said at marahang hinaplos ang aking pisnge.

"Next week, mag sisimula na ang training mo. So prepare yourself, mhmm." Paalala nya pa sa akin at hinaplos ang aking buhok.

"May masakit ba sayo." Nag aalalang aniya pa nya.

"Ikaw nga dapat ang tanungin ko nyan, napaka selfless mo talaga." Aniya ko at bahagyang ngumuso.

"Aww, my baby is concern to me. Don't worry, masama akong damo kaya hindi muna ako mamatay." Aniya pa nya at tumawa.

Napailing na lamang ako at binatukan sya. "Bakit ka naka wheel chair, lumpo kana ba?" Pang aasar ko pa sa kanya.

"Baka kapag sinipa kita, tumaob ka." Pang bawi nya.

I rolled my eyes. "Gusto ko ng umuwi, ayoko ko rito. Masyadong masakit sa ilong ang amoy ng hospital." Aniya ko at pumasok ng cr.

"Sabihan ko lang si Sir. Damien." Eloise said at lumabas na ng kwarto ko.

Pumasok na rin ako sa cr para mag palit ng damit. Habang pinagmamasdan ko ang mukha ko sa salamin ay hindi ko maiwasang mainis.

Masyado akong pinupuno ng mga Valentino. Nauubos na rin ang pasensya ko sa kanila, pero may nakalaang oras para ron. Hindi rin ako basta-basta pwedeng kumilos.

Hintayin lang nila ang dalawang taon ko rito sa London. At makikita nila ang gusto nilang makita.

Napabuntong hininga naman ako at kinuha ang cellphone ko.

Ano kayang ginagawa ng mga kapatid ko ngayon?

[ Hi, Ate ] agad na sagot ni Autumn.

Napakunot naman ang noo ko ron. Parang may iba sa boses nya. [ May problema ba dyan? ] I immediately ask her.

[ Nako, wala ate. Ano kaba, ikaw kumusta ang training? Asintado ba? ] Mabilis na aniya nya.

Napailing na lamang ako maybe i'm too overthinking? Pwede ko naman silang silipin kahit na wala ako ron.

I put cctv on their necklace na nakuha namin sa tiange. Maybe i would start checking them now. Hindi maganda itong nararamdaman ko. Parang may mali.

[ Nothing maybe, i love you both. ] Aniya ko at ibinaba ang tawag.

I know my sister's, alam ko rin na may mali. Talagang ginagalit ako ng mga Valentino.