Pagsamo | Montecillio Series #1

Chapter 31

31 : family vacation

*****

"I like here, ate." Autumn said habang yakap ang sarili nya ng hampasin sya ng hangin.

Ngumiti lang ako sa kanya.

"Good to know." Sagot ko naman at pinuntahan na si Vesillius.

Niyakap ko ang likod nya habang pinapanood ang mga kasama namin na mag swimming.

"Still scared? Don't pressure yourself, love." Bulong ko sa kanya habang nakayakap sa likod nya.

"But i want to swim too, gusto kitang samahan lumangoy. Like Lincoln, Faustino do." He said, narinig ko pa ang pagpapakawala nya ng malalim na buntong-hininga.

Humarap ako sa kanya at hinawakan ang pisnge nya.

"Don't worry, if you don't swim then i will not swim too." Aniya ko pa at hinawakan ang kamay nya.

"Your adjusting again." Then he sighed.

"I told you it's okay for me, kesa naman mag-isa ka sa cottage. Sasamahan na lang kita, i don't want you to feel bad kasi hindi ako lumangoy. I choose it, okay." I said then i hug him.

"I didn't know that you have this clingy side, huh." He ask me, tiningala ko naman 'to.

Rinig ko naman ang bilis ng tibok ng puso nya dahil nakasandal ako sa dibdib nya.

"Mag-laro na lang tayo." Yaya ko rito at kinuha ang volleyball ko.

"Sure." He remove her shirt, habang ako naman ay tinanggal ang top ko revealing my top swimsuit.

We played volleyball hanggang magkayayaan na kumain na dahil nagutom daw sya.

He wrapped his arms around to my waist ng may groupo ng lalaking sumisipol sa akin.

Napakunot naman ang noo ko ron. "Are fucking cat calling me?" I ask the guy who keep whistling me.

"No, ang ganda lang kasi ng dibdib mo." Aniya nya.

Akmang susuntukin ko sya ng si Vesillius ang sumuntok sa kanya.

"Fuck you, i will make sure that you will regret maniac my girlfriend infront of me." Vesillius said at sinuntok ulit ang lalaki. May mga lumapit pa, pero sinipa ko lang ang mga lumalapit kay Vesillius.

"Subukan nyong lumapit, sinisigurado ko na hindi lang kamao nya ang tatama sa mga mukha nyo." Madiing usal ko, agad naman silang nasikaripasan ng takbo at iniwan ang kaibigan nilang binubugbog ni Vesillius.

"Ate, what's happening here." Autumn said, mukhang kakaahon lang nila sa dagat.

"Hindi ba natin pipigilan si, Señorito?" Thiago said.

Napailing na lang ako. "Hayaan nyo sya, kailangan nya ng mapaglalabasan ng galit nya." Kalmadong sambit ko at pinapanood ang boyfriend na halos patayin na ang lalaki.

"Wushu, popcorn." Eloise said at tumabi sa kanya.

Binatukan ko naman ’to. "Gago ka talaga." I said, patuloy na pinapanood si Vesillius.

"Done, love?" I ask him ng huminto sya.

Tumutulo ang pawis nya pababa sa kanyang dibdib, he really looks hot.

Yumakap ako sa bewang nya kahit na basang-basa sya ng pawis. "Okay ba?" I ask him, habang nakayakap sa kanya.

"I'm okay love." He said at hinahabol pa rin nya ang hininga nya.

"Itapon nyo na yan." Aniya ko kila Thiago at Lincoln, itinapon nila sa kung saan ang bangkay nung lalaki dahil binasag na ni Vesillius ang bungo nun.

Habang kumakain ng manok ay inilagay ko sa plato ni Vesillius ang isang balat ng manok na hiniwalay ko.

Agad namang nagprotesta ang mga kapatid ko kasama si Eloise. "Ang daya naman ate, hindi mo nga sa amin shini-share yung chicken skin mo. Tapos kay kuya binigay mo lang." Ungot pa ni Adalia.

Inirapan ko lang ’to. "Shut up." Ngumuso lamang sya sa sinabi ko.

"So, ang swerte ko pala." Mayabang na sabi ni Vesillius.

Inirapan ko naman ’to. "Asa ka." Aniya ko at pinagpatuloy ang pagkain.

Kasama namin sa vacation si Trianna, itinakas pa namin ’to para makasama. Ewan ko ba kung bakit ang gaan-gaan ng loob ko sa kanya. Parang matagal na kaming magkasama.

"Laro tayo mamaya." Autumn said at itinaas pa ang walang laman na bote ng soju.

"Ayoko nyang, truth or dare na naman." Ungot ni Vesillius.

Mariin naman ako natawa dahil doon, naalala ko kasi yung araw na inamin ko sa mga kaklase ko na wala akong gusto sa kanya. Pero ngayon mag boyfriend at girlfriend na kami.

"Sus kuya, naalala mo lang yung rejection sayo ni Amyrah eh." Pang-aasar ni Trianna kay Vesillius.

Inirapan lamang sya ni Vesillius. "Alam mo señora, bagay sayo yung tumatawa ka. Hindi ka nakakatakot tignan." Thiago said.

Napailing na lamang ako. I used to be poker face, para sa ganong paraan ay galangin at katakutan nila ako. Ayoko namang kayan-kayanin lang nila ako dahil malapit ako sa kanya.

"Tara na." Yaya saamin nila Autumn habang may bonfire pa sa gitna namin.

Nakapabilog kami ako, Vesillius, Trianna, Autumn, Lincoln, Adalia, Faustino, Thiago, Eloise, Sienna, Sariah, Chiara, Tammy, Arki.

"Spin to bottle na." Sigaw pa ni Arki at pinaikot na ang bote.

Sumandal lang ako sa balikat ni Vesillius habang ang mga kamay namin ay nakasuklob. Pinapanood namin kung paano mahiya at umamin ang mga kasama namin.

"So let's have this deal, ang huling makakapasok sa hotel sya ang matutulog dito sa labas." Tammy said.

Napailing na lamang ako at sumabay sa trip nila, aminin ko man o hindi magaan ang pakiramdam ko habang kasama sila.

Parang nasa hacienda lang ako, walang problema. Walang gulo.

"Game." Sabay-sabay naming sigaw.

"1." Pagbibilang namin.

"2." Muntikan pa akong mapasigaw ng bigla akong buhatin ni Vesillius.

Ginawa naman ’yon ni Faustino na binuhat si Adalia, habang si Lincoln ay binuhat din si Autumn, binuhat din ni Thiago si Eloise.

"Pucha, unfair." Ungot nila Sienna, Sariah, Chiara, Tammy, Arki, Trianna.

Natawa na lamang kami sa kanila.

"3." Sigaw namin at nag takbuhan papasok sa hotel.

Hawak namin ang tyan namin habang tumatawa dahil wala namang naiwan sa labas. Good thing, dahil lalamukin lang sila kung sa labas sila matutulog.

Dalawang elevator ang ginamit namin dahil hindi kami kasya sa loob. Kami nila Eloise, Autumn, Adalia, Lincoln, Faustino, Vesillius, Thiago ang magkakasama sa isang elevator. The rest ay sa kabilang elevator.

"I'm happy to seeing you happy again." Bulong ni Eloise habang nakayakap sa bewang ko.

"Masaya naman ako, ha." Sagot ko.

"Not really, yang mga ngiti mo sa hacienda ko lang yan nakikita. I'm happy for you." She said still hugging my waist.

Napangiti naman ako. "As long as, hindi pa sila nagpaparamdam. Masaya ako." Bulong ko

Maging ako ay hindi alam kung hanggang saan ba ang sayang ’to. Dahil hindi ko hawak ang panahon. Kung mangyayari man ’yon ay at least naging masaya ako kahit sa kaunting panahon.