[🚨🚨🚨 Warning ပါ,ပါတယ်နော်။18+ တွေပါမှာမို့မဖတ်ချင်တဲ့သူတွေကျော်ဖန်သွားပါနော်။ကြိုတင်သတိပေးထားတာပါ။ပြီးတော့ 18 နှစ်မပြည့်သေရင်မဖန်ကြပါနဲ့။ပြောတာပြောရတာပါဒါဒါတို့က 18 နှစ်မပြည့်လည်းဖတ်မှာမလား။ပြီးတော့ဒါဒါတို့ကိုသာပြောရတာရေးတဲ့သူလည်း 18နှစ်မပြည့်သေးပါဘူး။]
ဝမ်းရိပေါ် လည်းရှောင်ကျန့်ကို သတိုးသမီးပွေ့ချီသလိုချီလိုက်ပြီးကုတင်ရှိရာဆီသို့သွားလိုက်သည်။
ကုတင်နားရောက်တော့ရှောင်ကျန့်ကို ကုတင်ပေါ်ဖြည်းညှင်းစွာချပေးလိုက်တယ်။
ပြီးတော့ ရှက်တာကြောင့်စတော်ဘယ်ရီသီးလိုနီရဲနေတဲ့ရှောင်ကျန့်မျက်နှာကိုအပေါ်ကနေအုပ်မိုးပြီးကြည့်နေလိုက်တယ်။
ရှောင်ကျန့်လည်းသူ့ကိုအုပ်မိုးပြီးစားမတတ်ဝါးမတတ်ကြည့်နေတဲ့မောင့်ကြောင့်လူကရှက်လာတယ်။
ဝမ်းရိပေါ်လည်းရှောင်ကျန့်ရှက်နေတာကိုသိတာကြောင့်လုပ်စရာရှိတာကိုစလုပ်တော့တယ်။
ဝမ်းရိပေါ် လည်းသူ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုတဖြည်းဖြည်းနိမ့်လိုက်ပြီးရှောင်ကျန့်ရဲ့နှင်းဆီနီလိုနီရဲနေတဲ့နှုတ်ခမ်းလေးကိုစုပ်ယူနမ်းရှိုက်လိုက်တယ်။
"ပြွတ်!"
ရှောင်ကျန့်လည်းအစပိုင်းကတော့ရုတ်တရက်ကြီးဆိုတော့လန့်သွားတာပေါ့ပြီးမှပြန်တုန့်ပြန်ပြီးနမ်းပေးလိုက်တယ်။
"အွတ်...အွန့်....အွန်း...."
ဝမ်းရိပေါ်လည်းမိနစ်တော်တော်ကြာကြာနမ်းပြီးနောက်ရှောင်ကျန့်အသက်ရှူကြပ်လာပြီးဆိုတာသိတာကြောင့်နှုတ်ခမ်းလေးကိုနောက်ဆုံးတစ်ချက်နမ်းပြီးလွှတ်ပေးလိုက်တယ်။
"ပြွတ်!!"
ရှောင်ကျန့်လည်းနမ်းနေရာကနေလွှတ်မြှောက်လာတော့အသက်ကိုမနည်းလုရှူနေရတယ်။
ဝမ်းရိပေါ်ကတော့သူ့ရဲ့အသက်လေးအသက်ကိုလုရှူနေရချိန်မှာ သူကရှောင်ကျန့်ရဲ့ရင်ဘတ်တွေကိုရန်ရှာလာတယ်။
ရှောင်ကျန့်ရဲ့ရင်ဘတ်ပေါ်က ပန်းရောင်သန်းနေတဲ့ ချယ်ရီသီးလေးနှစ်ခုကိုတစ်ခုကိုစုပ်ယူပြီးတစ်ခုကိုဖိချေနေလိုက်တယ်။
YOU ARE READING
Silent Love (complete)
Fanfictionအချစ်ကငါ့ကိုနာကျင်စေတယ်မောင်။မောင်ဆိုတဲ့နာမ်စားကိုအရမ်းစွဲလမ်းမိတယ်။အရမ်းချစ်တယ်မောင်။ချစ်လွန်းလို့မောင့်ကိုခွင့်လွှတ်ပါတယ်။
