BERDEL

5. bölüm

Aklıma yediğim dayak geldi insanın canını yakan o yediği dayak değildi aslında sevdiğim adamın önünde kuzeninin oluşumun kanıtı serilmişti kana bulanmış çarşaf boydan boya gözükmüştü.

7 ay önce...

Gözlerimi hastane odasında açtım başımda Havva hanım vardı. Bana sulanmış gözleriyle bakıyor du. Bazı şeyleri en başında idrak edememiştim ama sonradan hatırlamıştım ne olduğunu. Havva hanım yanıma yaklaşıp saçımı okşadı açıkçası bana ne kadar iyi davranmış olursa olsun ben o cani oğlu yüzünden bu haldeydim ve bana merhamet etmesini bile istemiyordum. Havva hanımın suçu olmasa bile bazı şeyler koyuyor insana . Kendi annemden bile göremediğim sevginin bana eziyet eden adamın annesinden görmek koyuyor du ve istemiyordum. Kendime geri çektim. Üzüldüğü belliydi ama bozuntuya vermedi. " Bir isteğin bir ihtiyacın var mıdır kızım ? İyi misin ? " Dedi .

" Teşekkür ederim Havva hanım" dedim ne olursa olsun resmiyetimi korumak zorundaydım onlardan şevkat beklemem hata olurdu çünkü. Hareket etmeyi denediğimde canım yandı malum bir ayı üzerimden geçti de. Bu düşüncelerden kurtulmanın sebebi odanın açılan sert kapısı oldu.

" İyimisin karıcım?" Odaya giren berzan aptalının yüzünde bazı yaralar vardı oh iyi olmuş keşke geberseydi . Kendime geldim ve kafamı çevirdim. Sonra gelen bağırma sesiyle sıçradım . " BANA CEVAP VER LAN !" Havva hanımın bize olan bakışlarını farkettim kendi oğlundan ürkmüştü belliydi. " İ-iyiyim" diyebildim sadece o ayıda sinirle çıkmıştı. Bence onunda psikolojik olarak sorunları vardı benim psikoloğuma yönlendirmek en iyisi gerçi o ayı kadının psikolojisini bozarda neyse . Kendime gelmemin sebebi Havva hanımın konuşması oldu .
" Kızım sen onun kusuruna bakma o sinirli şimdi sende böyle davranma anlayış göster." Deyip çıktı.
Ne anlayışı amınakoyim adam beni hastanelik etti.

Ertesi gün hastaneden taburcu oldum. Eve geldiğimde hiç beklemediğim bir şey oldu. Bir sürü kadın toplanmıştı. Ve benim kanlı çarşafıma bakıyorlardı HAYIR. azad kim bilir ne haldeydi...
Etrafa bakarken kendi odasının balkonundan aşağıyı izlediğini gördüm.
Sonra göz göze geldik kafamı hayır anlamında salladım gözlerim dolmuştu. O bana zorla dokunmuştu ve şimdi birde o geceden kalan çarşafı marifetmiş gibi öne sürüyorlardı. Azada bakıp özür dilerim diye fısıldadım. Yorgun ve çökmüş bedeni burdan belliydi bana bakıp kafasını iki yana sallayıp içeri girdi. Gözlerimden yaşlar süzülürken arkamda hissettiğim bedenle dona kaldım. Berzandı. " Sürprizimi beğendin mi karıcım?" Kendimi hızla ileri itip odaya doğru çıkmaya başladım.

Peşimden odaya gelmiş ve kapıyı kitlemişti sonra konuşmaya başladı. " Bu evde neden benim kurallarım dinlenmiyor derin . Bana cevap vermeden hiçbir yere gidemezsin yerine göre davran adamı sinir etme." Dedi kafamı ona çevirip salladım ve camın önündeki koltuğa oturup dışarıya baktım kapıdan dışarıyı gösteriyordu . " Boşuna o kapıdan bakma sen bu evden adım bile atamayacaksın burası senin cehennemin."dedi berzan kişisi. Sonra da hızlıca çıkıp gitti kafamı tekrar çevirdim cama baktım ve derin bir iç çektim. Azad ı bulup onunla konuşmam gerekiyordu böyle olmalıydı. Herşeyi yanlış anlamıştı belkide birazını doğru. Evet o adam bana dokundu ama zorla . Azad ın buna inanmayacağını adım gibi biliyordum zaten ama yinede konuşmam gerekiyordu.

Akşam olmuş mutfağa inmiştim . Herkes bir telaş içinde hızlı hızlı bişeyler yapmaya çalışıyorlardı. " Hayırdır kızlar ne bu telaş?" Dedim merakla kızlardan biri bana dönüp konuştu. " Deniz beyle Pelin hanım gelecek yemeğe derin hanım ondan" dedi. Vaybe denizle pelin demek ha ? Başımı tamam anlamında sallayıp avluya geçip sedirde oturan Havva hanım ın yanına oturdum. Ve konuşmaya başladım. "Pelin ler geliyormuş Havva hanım ." Dedim bana bakıp konuştu oda
" Evet kızım birazdan gelirler ama bana hanım demesen artık en azından Havva anne de kızım lütfen" dedi onu kırmadım ve başımı onaylar adına salladım. Konak kapısının tıklatılmasıyla geldiklerini anladım. Havva hanım la ben ayaklandık merdivenlerden berzan indi ve kapıya yaklaştı . Azad yoktu zaten gelmez dide.